Переводы „významnú“ в словаре польско » немецкий

wyznanie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [vɨznaɲe] СУЩ. ср. высок.

1. wyznanie (deklaracja: miłości):

wyznanie

Erklärung ж.

wyznanie

Geständnis ср.

2. wyznanie (wyjawienie: sekretu):

wyznanie

Offenbarung ж.

3. wyznanie (religia):

wyznanie

Konfession ж.

wyznanie wiary

Glaubensbekenntnis ср.

wyznanie wiary

Kredo ср.

wyznanie wiary

Credo ср.

I . wyznawać <‑naje> [vɨznavatɕ] ГЛ. перех. высок.

1. wyznawać < св. wyznać> (wyjawiać):

wyznawać prawdę

gestehen

wyznawać grzechy

bekennen

wyznawać komuś sekret

jdm ein Geheimnis offenbaren [o. verraten]

wyznać komuś miłość

jdm eine Liebeserklärung machen

wyznać komuś miłość

jdm seine Liebe erklären

wyznać komuś miłość

sich jdm erklären

muszę wyznać, że...

ich muss zugeben [o. gestehen] , dass ...

wyznać [coś] jak na spowiedzi

etw вин. beichten перенос.

2. wyznawać (prezentować):

wyznawać pogląd, że...

der Ansicht sein, dass ...

wyznawać religię

sich вин. zu einer Religion bekennen

II . wyznawać <‑naje> [vɨznavatɕ] ГЛ. возвр. гл. разг. (znać się na)

wyznawać się w czymś

sich вин. mit etw auskennen

wyznawca (-wczyni) <род. ‑cy, мн. ‑cy> [vɨznaftsa] СУЩ. м. (ж.) склон. jak f w lp

1. wyznawca РЕЛИГ.:

wyznawca (-wczyni)

Gläubige(r) mf

wyznawca (-wczyni)

Bekenner(in) м. (ж.)

2. wyznawca высок. (zwolennik):

wyznawca (-wczyni)

Anhänger(in) м. (ж.)

wyznawca (-wczyni)

Jünger(in) м. (ж.) высок.

wyznacznik <род. ‑a, мн. ‑i> [vɨznatʃɲik] СУЩ. м. письм.

wyznacznik

Maßstab м.

wyznacznik

Messlatte ж. перенос.

wyznaczony [vɨznatʃonɨ] ПРИЛ.

wyznaczony miejsce

angewiesen

wyznaczony termin

angesetzt