Переводы „zakonnicy“ в словаре польско » немецкий

zakonnik (-ica) <род. ‑a, мн. ‑icy> [zakoɲɲik] СУЩ. м. (ж.)

zakonnik (-ica)

Mönch м.

zakonnik (-ica)

Ordensbruder м.

zakopcić [zakoptɕitɕ]

zakopcić св. od kopcić

Смотри также kopcić

I . kopcić <‑ci; прош. вр. kopć> [koptɕitɕ] ГЛ. неперех.

1. kopcić (dymić):

kopcić

rauchen

kopcić

qualmen

2. kopcić < св. na‑> уничиж. разг. (palić papierosy):

kopcić

paffen уничиж. разг.

kopcić

qualmen уничиж. разг.

II . kopcić <‑ci; прош. вр. kopć> [koptɕitɕ] ГЛ. возвр. гл. (palić się)

kopcić

qualmen

kopcić

rußen

zakotwić [zakotfitɕ]

zakotwić св. od kotwić

Смотри также kotwić

kotwić <kotwi; прош. вр. ‑ij; св. za‑> [kotvitɕ] ГЛ. перех. (przymocowywać elementy budowlane)

kotwić

[ver]ankern

kotwić rusztowanie

das Gerüst verankern

zakochany¹ [zakoxanɨ] ПРИЛ.

zakochany w kimś/czymś

in jdn/etw verliebt [o. verknallt разг. ]

I . zakorzeniać <‑ia> [zakoʒeɲatɕ], zakorzenić [zakoʒeɲitɕ] св. ГЛ. перех.

1. zakorzeniać (wpoić coś komuś):

zakorzeniać

einprägen

zakorzeniać

einschärfen

mieć głęboko zakorzenione zasady moralne

tief verwurzelte moralische Prinzipien [o. Grundsätze] haben

głęboko zakorzeniona nienawiść

tief eingewurzelter Hass м.

człowiek zakorzeniony w tradycji

in der Tradition verwurzelter Mensch

2. zakorzeniać (związać kogoś z czymś):

zakorzeniać

verankern

II . zakorzeniać <‑ia> [zakoʒeɲatɕ], zakorzenić [zakoʒeɲitɕ] св. ГЛ. возвр. гл.

1. zakorzeniać БОТАН.:

zakorzeniać

sich вин. einwurzeln

zakorzeniać

Wurzeln schlagen

2. zakorzeniać:

zakorzeniać (utrwalać się)

sich вин. verwurzeln

zakorzeniać (zwyczaje, nawyki)

sich вин. einbürgern

zakorzeniać (zwyczaje, nawyki)

sich вин. einwurzeln

zakochanie <род. ‑ia, мн. отсут. > [zakoxaɲe] СУЩ. ср. высок.

zakochanie

Verliebtheit ж.

pierwsze zakochanie

die erste Verliebtheit