Переводы „losflitzend“ в словаре немецко » польский

lo̱s|platzen ГЛ. неперех. +sein разг.

1. losplatzen (spontan loslachen):

losplatzen

wybuchać [св. wybuchnąć] śmiechem

2. losplatzen (spontan äußern):

losplatzen

wypalać [св. wypalić] [z czymś] разг.

losplatzen

palnąć разг.

kaum traf sie ihre Freunde, platzte sie mit den Neuigkeiten los

gdy tylko spotkała przyjaciół, od razu zaczęła opowiadać nowinki

besịtzend ПРИЛ.

besitzend

posiadający

die besitzende Klasse

klasa ж. posiadająca

I . sịtzend ПРИЛ.

sitzend Person, Lebensweise:

sitzend

siedzący

eine sitzende Tätigkeit ausüben

wykonywać jakąś czynność na siedząco

II . sịtzend НАРЕЧ.

sitzend

na siedząco

jdn sitzend begrüßen

przywitać kogoś na siedząco

chromblitzend ПРИЛ.

chromblitzend

lśniący chromem

diese chromblitzenden amerikanischen Straßenkreuzer finde ich klasse!

uważam, że te lśniące chromem, amerykańskie krążowniki м. мн. szos są super! разг.

lo̱s|fahren [ˈloːs-] ГЛ. неперех. irr +sein

1. losfahren (abfahren):

[von etw] losfahren

wyjeżdżać [св. wyjechać] [skądś]

2. losfahren (angreifen):

auf jdn losfahren

atakować [св. za‑] kogoś

I . schụ̈tzend ПРИЛ.

schützend Dach:

schützend

ochronny

II . schụ̈tzend НАРЕЧ.

sich schützend vor jdn stellen

stanąć przed kimś w jego obronie

verlẹtzend ПРИЛ.

verletzend Bemerkung

obraźliwy

verletzend Worte

raniący

ạb|blitzen ГЛ. неперех. +sein разг.

jdn abblitzen lassen

odprawić kogoś z kwitkiem разг.

bei jdm abgeblitzt werden

dostać od kogoś kosza разг.

schlịtzen [ˈʃlɪtsən] ГЛ. перех.

schlitzen

rozcinać [св. rozciąć]

schlitzen

rozkrawać [св. rozkroić]

schlitzen

rozpruwać [св. rozpruć]

a̱u̱f|blitzen ГЛ. неперех.

1. aufblitzen +haben:

aufblitzen (aufleuchten) (Leuchtturm)

rozbłyskiwać [св. rozbłysnąć]

2. aufblitzen +sein fig (im Bewusstsein auftauchen):

[in jdm] aufblitzen (Erinnerung)

odżyć [w kimś]

[in jdm] aufblitzen (Idee)

świtać [св. za‑] komuś

in ihr blitzte ein Gedanke auf

zaświtała jej myśl ж.

Vo̱rsitzende(r) <‑n, ‑n; ‑n, ‑n> СУЩ. mf dekl wie прил.

Vorsitzende

przewodniczący(-a) м. (ж.)