Переводы „walizek“ в словаре немецко » польский

wạlzen [ˈvaltsən] ГЛ. перех.

1. walzen (in der Metallurgie):

walzen Stahl

walcować

2. walzen (glätten):

walzen Piste, Straße

wyrównywać [св. wyrównać]

Wali̱ser(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> [va​ˈliːzɐ] СУЩ. м.(ж.)

Waliser(in)

Walijczyk м. (Walijka)

Wạlze <‑, ‑n> [ˈvaltsə] СУЩ. ж.

1. Walze:

Walze ТЕХН., a. ИНФОРМ.

walec м.

Walze ТЕХН., a. ИНФОРМ.

wałek м.

2. Walze (Straßenwalze):

Walze

walec м. drogowy

3. Walze MATH:

Walze

walec м.

I . wạ̈lzen [ˈvɛltsən] ГЛ. перех.

1. wälzen (rollen):

wälzen Fass, Stein

toczyć

jdn auf die Seite wälzen

przewracać [св. przewrócić] kogoś na bok

die Schuld auf jdn wälzen fig

zwalać [св. zwalić] na kogoś winę

2. wälzen КУЛИН. (in Paniermehl):

etw in etw дат. wälzen

obtaczać [св. obtoczyć] coś w czymś

etw in Mehl wälzen

obtaczać [св. obtoczyć] coś w mące

3. wälzen разг. (durchblättern):

wälzen Buch

wertować [св. prze‑]

wälzen Buch

kartkować [св. prze‑]

4. wälzen разг. (sich lange beschäftigen):

wälzen Probleme

wałkować разг.

II . wạ̈lzen [ˈvɛltsən] ГЛ. возвр. гл. a. fig

wälzen (Lawine)

staczać się

wälzen (Tier, Person)

tarzać się

sich im Schlamm wälzen (Schwein)

tarzać [св. wy‑] się w błocie

sie wälzte sich von einer Seite auf die andere

ona przewracała się z boku na bok

Wạlzer <‑s, ‑> [ˈvaltsɐ] СУЩ. м.

Walzer

walc м.

langsamer Walzer

[po]wolny walc

Wiener Walzer

walc wiedeński

wạlken [ˈvalkən] ГЛ. перех.

walken Leder, Stoff

pilśnić

walken Leder, Stoff

folować

walken Teig

wygniatać

wạllen [ˈvalən] ГЛ. неперех.

1. wallen:

wallen (Flüssigkeit) (Suppe, Wasser)

kipieć [св. wy‑]

kurze Zeit wallen lassen

gotować kilka minut

2. wallen +sein высок.:

wallen (Haar)

falować

wallen (Gewänder)

powiewać

wạlten [ˈvaltən] ГЛ. неперех. высок.

1. walten:

walten (herrschen) (Geist, Kräfte)

panować

walten (herrschen) (Geist, Kräfte)

rządzić

seines Amtes walten

pełnić swoją powinność

2. walten (üben):

Gnade walten lassen

okazywać [св. okazać] miłosierdzie

Vernunft walten lassen

kierować się rozsądkiem

Polize̱i̱ <‑, ‑en> [poli​ˈtsaɪ] СУЩ. ж. мн. selten

1. Polizei (Institution):

Polizei

policja ж.

berittene Polizei

policja konna

er ist bei der Polizei

[on] pracuje w policji

die Polizei rufen [o. holen]

wzywać [св. wezwać] policję

dümmer, als die Polizei erlaubt шутл. разг.

głupszy niż ustawa ж. przewiduje a. уничиж., ирон., шутл. разг.

2. Polizei мн. отсут. (Dienstgebäude):

Polizei

komisariat м.