Переводы „Huckel“ в словаре польско » немецкий

I . huczeć <‑czy; прош. вр. hucz> [xutʃetɕ] ГЛ. неперех.

1. huczeć < св. za‑>:

huczeć (rozbrzmiewać niskimi dźwiękami) (wodospad, fale)

rauschen

2. huczeć (strofować kogoś):

huczeć na kogoś

jdn anschreien [o. anbrüllen]

huczał od rana na współpracowników

seit dem Morgen brüllte er seine Mitarbeiter an

II . huczeć <‑czy; прош. вр. hucz> [xutʃetɕ] ГЛ. неперех., безл.

huczeć

dröhnen

huczało mu w głowie od oklasków

ihm dröhnte der Kopf м. vor Beifall

miasto huczy od plotek

die Stadt ж. ist voller Gerüchte

hucuł <род. ‑a, мн. ‑y> [xutsuw] СУЩ. м. (koń pociągowy)

hucuł

Huzulenpferd ср.

hucpa <род. ‑py, мн. ‑py> [xutspa] СУЩ. ж. разг.

hucpa

Chuzpe ж.

polityczna hucpa

politische Chuzpe

huczny [xutʃnɨ] ПРИЛ.

huczny oklaski

tosend

huczny oklaski

dröhnend

huczny zabawa, wesele

rauschend

huk <род. ‑u, мн. ‑i> [xuk] СУЩ. м.

1. huk (łoskot):

huk armat, dział, eksplozji

Dröhnen ср.

huk fal, wodospadu

Getöse ср.

huk fal, wodospadu

Brausen ср.

huk pioruna

Donner м.

z hukiem

mit [lautem] Krach

2. huk мн. отсут. разг. (zamieszanie):

huk

Trubel м.

huk

Wirbel м.

hubka <род. ‑ki, мн. ‑ki> [xupka] СУЩ. ж. ИСТ.

hubka

Zunderschwamm м.

wykrzesać ogień hubką

Feuer mit einem Zunderschwamm entzünden

I . hukać <huka> [xukatɕ], huknąć [xuknoɲtɕ] св. ГЛ. неперех.

1. hukać (strofować):

huknąć na kogoś

jdn anbrüllen [o. anfahren] разг.

2. hukać обыч. св. (uderzyć mocno):

hukać

schlagen

hukać

hauen

huknąć pięścią w stół

mit der Faust auf den Tisch schlagen [o. hauen]

3. hukać обыч. нсв.:

hukać (wydawać dźwięk) (sowa)

rufen

II . hukać <huka> [xukatɕ], huknąć [xuknoɲtɕ] св. ГЛ. возвр. гл. только св. разг. (uderzyć)

hukać

knallen разг.

huknąć się w głowę

sich дат. den Kopf stoßen

huknąć się w głowę

sich вин. am Kopf stoßen

hulk <род. ‑u, мн. ‑i> [xulk] СУЩ. м. МОР.

hulk

Hulk ж. lub м.

hulk

Holk ж. lub м.

husky [xaski] м. неизм.

husky

Husky м.

mieć hodowlę husky

eine Huskyzucht haben