Переводы „WIKEN“ в словаре польско » немецкий

wiking <род. ‑a, мн. ‑owie> [vikiŋk] СУЩ. м. ИСТ.

wiking

Wiking[er](Wikingerin) м. (ж.)

wiking

Normanne(Normannin) м. (ж.)

winien¹ [viɲen] ПРИЛ.

1. winien (będący sprawcą):

jest mu winien dwieście złotych

er ist ihm zweihundert Zloty schuldig

jest mu winien dwieście złotych

er schuldet ihm zweihundert Zloty

Bogu ducha winien

vollkommen unschuldig

Bogu ducha winien

unschuldig wie ein Lamm ср.

2. winien ФИНАНС.:

winien

Soll ср.

Смотри также winny , winny , winny

winny³ (-nna) <род. ‑nnego, мн. ‑nni> [vinnɨ] СУЩ. м. (ж.) субстант. прилаг. (osoba)

winny (-nna)

Schuldige(r) mf

winny² [vinnɨ] ПРИЛ.

1. winny (zrobiony z wina):

winny

Wein-

ocet winny

Weinessig м.

moszcz winny

Traubensaft м.

moszcz winny

Traubenmost м.

winna latorośl

[Wein]rebe ж.

2. winny разг. ИГРА (pikowy):

as winnyy

Pikass ср.

winny¹ [vinnɨ] ПРИЛ.

1. winny (odpowiedzialny):

być winnym czegoś

an etw дат. schuldig sein

być winnym czegoś

sich вин. einer Sache род. schuldig machen высок.

on jest wszystkiemu winny

er ist an allem schuld

2. winny (dłużny):

jest mi winny 100 złotych

er schuldet mir 100 Zloty

jest mi winny 100 złotych

er ist mir 100 Zloty schuldig

Bogu ducha winny

unschuldig wie ein Lamm ср.

oskarżyli Bogu ducha winnego człowieka!

sie haben einen völlig unschuldigen Menschen angeklagt!

...a Bogu ducha winny klient płaci coraz więcej

... und der Kunde м. , der nichts dafür kann, muss immer mehr zahlen

token СУЩ. м. ИНФОРМ.

token

Token м.

wikt <род. ‑u, мн. отсут. > [vikt] СУЩ. м. przest

wikt шутл.:

wikt

Verpflegung ж.

wikt

Kost ж.

domowy wikt

Hausmannskost ж.

Выражения:

wikt i opierunek разг.

Verpflegung ж.

wikt i opierunek разг.

Kost ж. und Logis ср.

wiklina <род. ‑ny, мн. ‑ny> [viklina] СУЩ. ж.

1. wiklina (wierzba):

wiklina

Weidengebüsch ср.

2. wiklina мн. отсут. (ścięte pędy tych krzewów):

wiklina

Weidentrieb м.

wiklina

Weidenrute ж.

3. wiklina мн. отсут. разг. (rzeczy zrobione z pędów wierzbowych):

wiklina

Korbwaren ж. мн.

meble z wikliny

Korbmöbel ntpl

wikariusz <род. ‑a, мн. ‑e> [vikarjuʃ] СУЩ. м., wikary [vikarɨ] СУЩ. м. <род. ‑rego, мн. ‑arzy> субстант. прилаг. РЕЛИГ.

wikariusz

Vikar м.

wikariusz generalny

Generalvikar м.

wikariusz apostolski

apostolischer Vikar

I . wikłać <‑ła> [vikwatɕ] ГЛ. перех. высок.

1. wikłać (czynić niejasnym):

wikłać sprawę

[ver]komplizieren

2. wikłać (wplątywać):

wikłać kogoś w coś

jdn in etw вин. verwickeln [o. verstricken высок. ]

3. wikłać (plątać):

wikłać

durcheinanderbringen

wikłać

verwirren

wikłać

verheddern

wikłać wełnę

Wolle verheddern разг.

II . wikłać <‑ła> [vikwatɕ] ГЛ. возвр. гл. высок.

1. wikłać:

wikłać (komplikować się) (akcja, wątek)

verwickelt [o. komplizierter] werden

2. wikłać (wplątywać się):

wikłać się w coś

sich вин. in etw вин. verstricken высок.

wikłać się w coś

in etw вин. hineingezogen werden