Переводы „orzeczeniem“ в словаре польско » немецкий

orzeczenie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [oʒetʃeɲe] СУЩ. ср.

1. orzeczenie (opinia):

orzeczenie

Gutachten ср.

orzeczenie lekarskie

[ärztlicher] Befund м.

wydać orzeczenie

ein Gutachten abgeben

2. orzeczenie (decyzja):

orzeczenie

Bescheid м.

orzeczenie

Entscheidung ж.

3. orzeczenie ЮРИД.:

orzeczenie

Spruch м.

orzeczenie

[Gerichts]entscheidung ж.

orzeczenie o kosztach

Kostenentscheidung ж.

orzeczenie sądowe

Gerichtsentscheid м.

orzeczenie w sprawie istotnego zapytania prawnego

Rechtsentscheid м.

4. orzeczenie ЛИНГВ.:

orzeczenie

Prädikat ср.

orzeczenie

Satzaussage ж.

orzeczenie czasownikowe

verbales Prädikat

orzeczenie imienne

nominales [o. substantivisches] Prädikat

orzeczenie proste/złożone

einteiliges [o. einfaches] /mehrteiliges [o. zusammengesetztes] Prädikat ср.

orzeczenie rozwinięte/nierozwinięte

finites/infinites Prädikat ср.

urzeczenie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [uʒetʃeɲe] СУЩ. ср. высок. (oczarowanie)

urzeczenie

Verzauberung ж.

urzeczenie

Bezauberung ж.

urzeczenie pięknem

Verzauberung durch die Schönheit

przeczenie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [pʃetʃeɲe] СУЩ. ср. ЛИНГВ.

przeczenie

Negation ж.

złorzeczenie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [zwoʒetʃeɲe] СУЩ. ср. высок.

złorzeczenie

Fluch м.

złorzeczenie

Verwünschung ж.

orzecznik <род. ‑a, мн. ‑i> [oʒetʃɲik] СУЩ. м. ЛИНГВ.

orzecznik

Prädikativ[um] ср.

orzecznik przymiotnikowy

adjektivisches Prädikativ[um]

orzecznik rzeczownikowy

Prädikatsnomen ср.

wyrzeczenie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [vɨʒetʃeɲe] СУЩ. ср. высок.

wyrzeczenie

Entsagung ж. высок.

wyrzeczenie

Opfer ср.

wyrzeczenie się czegoś

Verzicht м. auf etw

Czeczeniec <род. Czeczeńca, мн. Czeczeńcy> [tʃetʃeɲets] СУЩ. м.

Czeczeniec → Czeczen

Смотри также Czeczen

Czeczen(ka) <род. ‑a, мн. ‑i> [tʃetʃen] СУЩ. м.(ж.)

Czeczen(ka)

Tschetschene(Tschetschenin) м. (ж.)

zaprzeczenie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [zapʃetʃeɲe] СУЩ. ср.

1. zaprzeczenie высок. (zanegowanie):

zaprzeczenie

Verneinung ж.

zaprzeczenie

Negation ж.

2. zaprzeczenie ЮРИД.:

zaprzeczenie

Anfechtung ж.

zaprzeczenie pochodzenia dziecka z małżeństwa

Anfechtung der Ehelichkeit eines Kindes

3. zaprzeczenie (przeciwieństwo):

zaprzeczenie

Gegensatz м.

zaprzeczenie

Widerspruch м.

jego słowa były zaprzeczeniem jego czynów

seine Worte ntpl standen im Widerspruch zu seinen Taten

zrzeczenie się <род. ‑ia się, мн. отсут. > [zʒetʃeɲe ɕe] СУЩ. ср. ЮРИД.

zrzeczenie się

Abandonnierung ж.

zrzeczenie się ładunku

Abandonnierung des Frachtgutes

zrzeczenie się spadku

Ausschlagung ж. der Erbschaft

orzęsienie <род. ‑ia, мн. отсут. > [oʒej̃ɕeɲe] СУЩ. ср.

1. orzęsienie БОТАН.:

orzęsienie

Bewimperung ж.

orzęsienie

Behaarung ж.

2. orzęsienie ЗООЛ.:

orzęsienie

Bewimperung ж.

orzęsienie

Begeißelung ж.

typy orzęsienia bakterii

Begeißelungstypen м. мн. von Bakterien

narzeczeni [naʒetʃeɲi] СУЩ.

narzeczeni мн. < род. мн. ‑czonych> субстант. прилаг.:

narzeczeni

Verlobten мн.

narzeczeni

Brautpaar ср.

Czeczenia <род. ‑ii, мн. отсут. > [tʃetʃeɲa] СУЩ. ж.

Czeczenia

Tschetschenien ср.

leczenie <род. ‑ia, мн. отсут. > [letʃeɲe] СУЩ. ср.

leczenie

[Heil]behandlung ж.

leczenie

Therapie ж.

leczenie przyczynowe/objawowe/zachowawcze

kausale/symptomatische/konservative Behandlung

przyrzeczenie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [pʃɨʒetʃeɲe] СУЩ. ср.

przyrzeczenie

Versprechen ср.

przyrzeczenie

Versprechung ж.

przyrzeczenie

Zusage ж.

przyrzeczenie pokrycia szkody

Deckungszusage ж.

orzecznictwo <род. ‑wa, мн. отсут. > [oʒetʃɲitstfo] СУЩ. ср.

1. orzecznictwo ЮРИД.:

orzecznictwo

Rechtsprechung ж.

orzecznictwo sądowe

Rechtsprechung ж.

przegląd orzecznictwa w sprawach podatkowych

Übersicht ж. über die Steuerrechtsprechung

2. orzecznictwo письм.:

orzecznictwo

Begutachtung ж.

orzecznikowy [oʒetʃɲikovɨ] ПРИЛ. ЛИНГВ.

orzecznikowy

prädikativ

zdanie orzecznikowe

Prädikativsatz м.