Переводы „vergangeheit“ в словаре немецко » польский

Vergạngenheit <‑, ‑en> СУЩ. ж. мн. отсут.

1. Vergangenheit (Zurückliegendes):

Vergangenheit

przeszłość ж.

die jüngste Vergangenheit

niedaleka przeszłość

das gehört der Vergangenheit an

to należy do przeszłości

das Schloss hat eine düstere Vergangenheit

ten zamek ma mroczną przeszłość

eine bewegte Vergangenheit haben

mieć burzliwą przeszłość

2. Vergangenheit ЛИНГВ. (Zeitform):

Vergangenheit

czas м. przeszły

Vo̱rvergangenheit <‑, ‑en> СУЩ. ж. ЛИНГВ.

Vorvergangenheit

czas м. zaprzeszły

I . vergạngen [fɛɐ̯​ˈgaŋən] ГЛ. неперех., возвр. гл.

vergangen pp von vergehen

II . vergạngen [fɛɐ̯​ˈgaŋən] ПРИЛ.

vergangen Woche:

vergangen

miniony

vergangen

ubiegły

im vergangenen Jahr

w zeszłym roku

Смотри также vergehen

I . verge̱hen* ГЛ. неперех. irr +sein

1. vergehen:

vergehen (verstreichen, vorbeigehen) (Zeit)

upływać

vergehen (Tage, Urlaub, Schönheit)

[prze]mijać [св. [prze]minąć]

vergehen (Winter, Sommer)

przechodzić [св. przejść]

vergehen (Winter, Sommer)

odchodzić [св. odejść]

die Zeit vergeht wie im Flug

czas м. przelatuje jak z bicza strzelił

wie die Zeit vergeht!

jak ten czas leci!

vergangene Woche

zeszły [lub ubiegły] tydzień

vergangene Pracht/Größe

miniona świetność/wielkość

2. vergehen:

vergehen (schwinden) (Schmerz)

ustępować [св. ustąpić]

vergehen (Wirkung)

słabnąć

jdm vergeht die Lust

komuś przechodzi ochota

da vergeht einem ja der Appetit!

można stracić apetyt!

dir wird das Lachen noch vergehen!

odechce ci się jeszcze śmiać!

3. vergehen (fast umkommen):

vor Hunger/Angst [fast] vergehen

umierać z głodu/ze strachu

II . verge̱hen* ГЛ. возвр. гл. irr

sich gegen das Gesetz vergehen

wyłamać się spod prawa

sich an jdm vergehen

dopuścić się czynów nierządnych na kimś

sich an fremdem Eigentum vergehen высок.

naruszać [св. naruszyć] czyjąś własność

Vergẹssenheit <‑, мн. отсут. > СУЩ. ж.

Vergessenheit

zapomnienie ср.

Vergessenheit

niepamięć ж.

in Vergessenheit geraten

popadać [св. popaść] w zapomnienie

Vergạ̈nglichkeit <‑, мн. отсут. > СУЩ. ж.

Vergänglichkeit

znikomość ж.

Vergänglichkeit

nietrwałość ж.