Переводы „oczenski“ в словаре польско » немецкий

męczeński [mentʃej̃ski] ПРИЛ. высок.

męczeński

Märtyrer-

smierć męczeńska

Märtyrertod м.

eoceński [eotsej̃ski] ПРИЛ. ГЕО.

eoceński

eozän

zrekonstruować eoceński ekosystem

das eozäne Ökosystem rekonstruieren

czeczeński [tʃetʃej̃ski] ПРИЛ.

czeczeński

tschetschenisch

I . oczerniać <‑ia; прош. вр. ‑aj> [otʃerɲatɕ], oczernić [otʃerɲitɕ] св. ГЛ. перех. разг.

oczerniać

anschwärzen

oczerniać

mies [o. schlecht] machen разг.

oczerniła ją przed współpracownikami

sie machte sie vor den Mitarbeitern schlecht

zostać oczernionym

angeschwärzt werden

II . oczerniać <‑ia; прош. вр. ‑aj> [otʃerɲatɕ], oczernić [otʃerɲitɕ] св. ГЛ. возвр. гл.

1. oczerniać (obmawiać samego siebie):

oczerniać

sich вин. schlecht machen

2. oczerniać (obmawiać się nawzajem):

oczerniać

sich вин. [o. einander] schlecht machen

błazeński [bwazej̃ski] ПРИЛ.

1. błazeński (komiczny):

błazeński

Clown-

błazeński

närrisch

2. błazeński (głupi):

błazeński

blöd

błazeński

albern уничиж.

kowieński [kovjej̃ski] ПРИЛ.

kowieński

Kaunas-

rejon kowieński

Distrikt м. Kaunas

mioceński [mjotsej̃ski] ПРИЛ. ГЕО.

mioceński

Miozän-

organizmy mioceńskie

Miozänorganismen м. мн.

narzeczeński [naʒetʃej̃ski] ПРИЛ.

narzeczeński

Verlobungs-

związek narzeczeński

Verlobung[szeit] ж.

oczepiać <‑ia; прош. вр. ‑aj> [otʃepjatɕ], oczepić [otʃepitɕ] ГЛ. неперех. св.

oczepiać

Haube aufsetzen [bei der Hochzeit]

panna młoda nie chciała się oczepić

die Braut ж. wollte ihre Haube nicht aufsetzen

oczepiny [otʃepinɨ] СУЩ.

oczepiny мн. < род. мн. ‑in>:

oczepiny

Aufsetzen der Haube [bei der Hochzeit]

zwyczaj oczepin

Hochzeitsbrauch м. des Aufsetzens der Haube

koleżeński [koleʒej̃ski] ПРИЛ.

koleżeński człowiek, przysługa

kameradschaftlich

koleżeński postawa

kollegial

koleżeńska przysługa

Freundschaftsdienst м.

sąd koleżeński

Kollegialgericht ср.

spotkanie koleżeńskie

Treffen ср. unter Freunden

zachować się po koleżeńsku

sich вин. kollegial verhalten

I . armeński [armej̃ski] ПРИЛ.

armeński

armenisch

język armeński

Armenisch ср.

kościół armeński

armenische Kirche ж.

II . armeński <род. ‑ego, мн. ‑e> [armej̃ski] СУЩ. м. субстант. прилаг. разг.

1. armeński мн. отсут. (język):

armeński

Armenisch ср.

2. armeński (lekcja):

armeński

Armenischunterricht м.

III . armeński [armej̃ski] НАРЕЧ.

po armeńsku (posługując się językiem armeńskim)

armenisch

po armeńsku (posługując się językiem armeńskim)

auf Armenisch

po armeńsku (na sposób armeński)

auf armenische Art

mówić po armeńsku

armenisch sprechen

Смотри также polski

I . polski [polski] ПРИЛ.

polski

polnisch

Rzeczpospolita Polska

Republik ж. Polen

konik polski

Konik м.

złota polska jesień

goldener polnischer Herbst м.

ogar polski

polnische Bracke ж.

II . polski <род. ‑ego, мн. ‑e> [polski] СУЩ. м.

1. polski мн. отсут. (język):

polski

Polnisch ср.

mówić płynnie po polsku

fließend Polnisch sprechen

rozmawiać po polsku

sich вин. auf Polnisch unterhalten

ten list jest napisany po polsku

dieser Brief м. ist in Polnisch geschrieben

„Erdbeere” po polsku znaczy „truskawka”

„Erdbeere“ heißt auf Polnisch „truskawka”

nie rozumiesz po polsku?!

verstehst du nicht Polnisch?

tłumaczyć z polskiego na nasze

etw verständlich erklären

2. polski (lekcja języka polskiego):

polski

Polnisch ср.

polski

Polnischunterricht м.

meseński [mesej̃ski] ПРИЛ.

meseński

mesenisch

mykeński [mɨkej̃ski] ПРИЛ.

kultura mykeńska

mykenische Kultur ж.

jemeński [jemej̃ski] ПРИЛ.

jemeński

jemenitisch

wileński [vilej̃ski] ПРИЛ.

wileński

Vilniuser