Переводы „ponaadto“ в словаре польско » немецкий

ponadto [ponatto] НАРЕЧ. высок.

ponadto

überdies

ponadto

darüber hinaus

ponakładać <‑da> [ponakwadatɕ] ГЛ. перех. св.

1. ponakładać (nałożyć dużo):

ponakładać

[viel von etw] legen

ponakładać ciasta na talerz

viel Kuchen auf den Teller legen

2. ponakładać (założyć dużo na siebie):

ponakładać

viel anziehen

ponakładali na siebie ciepłe ubrania

sie zogen viele warme Sachen an

3. ponakładać (obarczyć czymś):

ponakładać

[mit etw] belasten

ponakładać

auferlegen

szef ponakładał na niego dodatkowe obowiązki

der Chef м. belastete ihn mit zusätzlichen Pflichten

ponadawać [ponadavatɕ]

ponadawać св. od nadawać

Смотри также nadawać

I . nadawać <nadaje; св. nadać [lub po‑]> [nadavatɕ] ГЛ. перех.

1. nadawać (przydzielać, przyznawać):

nadawać komuś coś ziemię

jdm etw zuteilen [o. zuweisen]

nadawać komuś coś prawa, odznaczenie, tytuł

verleihen

nadawać komuś coś imię

geben

2. nadawać (zmieniać wygląd, kształtować):

nadawać czemuś kształt/wartość/znaczenie

etw дат. Gestalt/Wert/Bedeutung geben

3. nadawać (przekazywać za pomocą fal radiowych):

nadawać audycję, program, sygnał

senden

nadawać audycję, program, sygnał

ausstrahlen

4. nadawać (wysyłać):

nadawać list, paczkę

aufgeben

II . nadawać <nadaje; св. nadać [lub po‑]> [nadavatɕ] ГЛ. неперех. только нсв. разг.

1. nadawać (mówić dużo):

nadawać

unablässig reden

nadawać

reden wie ein Wasserfall м. разг.

2. nadawać (obgadywać):

nadawać na kogoś

über jdn tratschen уничиж. разг.

nadawać na kogoś

jdm nachreden

III . nadawać <nadaje; св. nadać [lub po‑]> [nadavatɕ] ГЛ. возвр. гл.

nadawać się do czegoś

sich вин. zu etw eignen

nadawać się do czegoś

zu etw gut geeignet sein

do niczego się nie nadawać

zu [o. für] nichts taugen

ponaglająco [ponaglajontso] НАРЕЧ. высок.

ponaglająco

drängend

ponaglająco

mahnend

ponaglać <‑la; прош. вр. ‑aj; св. ponaglić> [ponaglatɕ] ГЛ. перех.

ponaglać kogoś do czegoś

jdn zu etw mahnen

ponaglać kogoś, żeby coś zrobił

jdn drängen, etw zu tun

ponaglić [ponaglitɕ]

ponaglić св. od ponaglać

Смотри также ponaglać

ponaglać <‑la; прош. вр. ‑aj; св. ponaglić> [ponaglatɕ] ГЛ. перех.

ponaglać kogoś do czegoś

jdn zu etw mahnen

ponaglać kogoś, żeby coś zrobił

jdn drängen, etw zu tun

I . ponawiać <‑ia; св. ponowić> [ponavjatɕ] ГЛ. перех.

ponawiać prośby, próby:

ponawiać

wiederholen

ponawiać

erneuern

II . ponawiać <‑ia; св. ponowić> [ponavjatɕ] ГЛ. возвр. гл. (ból)

ponawiać

sich вин. wieder einstellen

ponadczasowo [ponattʃasovo] НАРЕЧ. высок.

ponadczasowo

zeitlos

ponadplanowo [ponatplanovo] НАРЕЧ. АДМИН.

ponadplanowo

überplanmäßig