Переводы „rodził“ в словаре польско » немецкий

rodzic <род. ‑a, мн. ‑e> [rodʑits] СУЩ. м. разг. (jedno z rodziców)

rodzic

Elternteil м.

mieć zgodę rodziców na ślub

die Zustimmung [o. das Einverständnis] der Eltern für die Heirat haben

I . rodzić <‑dzi; прош. вр. rodź> [rodʑitɕ] ГЛ. перех.

1. rodzić < св. u‑> <[lub na‑]>:

rodzić (dawać życie) (kobieta, samica)

gebären

rodzić (dawać życie) (kobieta, samica)

zur Welt bringen

2. rodzić < св. z‑> перенос. (dawać początek):

rodzić tęsknotę, ból

hervorrufen

rodzić tęsknotę, ból

erzeugen

3. rodzić < св. u‑>:

rodzić (wydawać plony) (gleba, drzewo)

tragen

II . rodzić <‑dzi; прош. вр. rodź> [rodʑitɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. rodzić < св. u‑> <[lub na‑]> (przychodzić na świat):

rodzić

geboren werden

rodzić

zur Welt kommen

ktoś nie rodzi się na kamieniu

solch einen Menschen kannst du lange suchen

bodaj się tacy na kamieniu rodzili высок.

solche Menschen braucht die Welt ж.

człowiek raz się rodzi i raz umiera посл.

der Mensch м. hat nur ein Leben

głupich nie sieją, sami się rodzą посл.

die Dummen м. мн. sterben nicht aus

3. rodzić < св. z‑> перенос.:

rodzić (powstawać) (gniew, niechęć)

entstehen

rodzić (powstawać) (gniew, niechęć)

wachsen

coś rodzi się w bólach

etw kostet sehr viel Zeit und Mühe

rodzice [rodʑitse] СУЩ.

rodzice мн. < род. мн. ‑ców>:

rodzice

Eltern мн.

przybrani rodzice

Pflegeeltern мн.

rodzice chrzestni РЕЛИГ.

Paten м. мн.

rodzina <род. ‑ny, мн. ‑ny> [rodʑina] СУЩ. ж.

1. rodzina (bliscy):

rodzina

Familie ж.

mieć liczną rodzinę

eine vielköpfige Familie haben

ojciec rodziny

Familienvater м.

rodzina wielodzietna

kinderreiche Familie

być z dobrej rodziny

aus gutem Hause stammen

głowa rodziny

Familienoberhaupt ср.

mieszkać przy rodzinie

bei einer Familie wohnen

na łonie rodziny

im Familienkreis

powiększyła się komuś rodzina

jd hat Nachwuchs bekommen

wejść do rodziny

Familienmitglied werden

zakładać rodzinę

eine Familie gründen

zdarza się w najlepszej rodzinie

kommt in den besten Familien vor

2. rodzina (grupa przedmiotów, zjawisk tego samego typu):

rodzina

Familie ж.

rodzina języków ЛИНГВ.

Sprachfamilie ж.

rodzina produktów

Produktfamilie ж.

rodzina węży morskich БИОЛ.

Familie der Seeschlangen

rodzina wyrazów ЛИНГВ.

Wortgruppe ж.

rodzimy [rodʑimɨ] ПРИЛ. высок.

rodzimy literatura:

rodzimy

einheimisch

rodzimy

heimatlich

rodzimy użytkownik języka

Muttersprachler(in) м. (ж.)

brodzić <‑dzi; прош. вр. brodź> [brodʑitɕ] ГЛ. неперех. (w wodzie, błocie)

brodzić

waten

ptaki brodzące ЗООЛ.

Watvögel м. мн.

brodzik <род. ‑a [lub ‑u], мн. ‑i> [brodʑik] СУЩ. м. разг.

1. brodzik (płytki basen dla dzieci):

brodzik

[Plansch]becken ср.

dzieci bawią się w brodziku

die Kinder ntpl spielen im Planschbecken

2. brodzik (część kabiny prysznicowej):

brodzik

Duschbecken ср.

urodzić [urodʑitɕ]

urodzić св. od rodzić

Смотри также rodzić

I . rodzić <‑dzi; прош. вр. rodź> [rodʑitɕ] ГЛ. перех.

1. rodzić < св. u‑> <[lub na‑]>:

rodzić (dawać życie) (kobieta, samica)

gebären

rodzić (dawać życie) (kobieta, samica)

zur Welt bringen

2. rodzić < св. z‑> перенос. (dawać początek):

rodzić tęsknotę, ból

hervorrufen

rodzić tęsknotę, ból

erzeugen

3. rodzić < св. u‑>:

rodzić (wydawać plony) (gleba, drzewo)

tragen

II . rodzić <‑dzi; прош. вр. rodź> [rodʑitɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. rodzić < св. u‑> <[lub na‑]> (przychodzić na świat):

rodzić

geboren werden

rodzić

zur Welt kommen

ktoś nie rodzi się na kamieniu

solch einen Menschen kannst du lange suchen

bodaj się tacy na kamieniu rodzili высок.

solche Menschen braucht die Welt ж.

człowiek raz się rodzi i raz umiera посл.

der Mensch м. hat nur ein Leben

głupich nie sieją, sami się rodzą посл.

die Dummen м. мн. sterben nicht aus

3. rodzić < св. z‑> перенос.:

rodzić (powstawać) (gniew, niechęć)

entstehen

rodzić (powstawać) (gniew, niechęć)

wachsen

coś rodzi się w bólach

etw kostet sehr viel Zeit und Mühe

grodzić <‑dzi; прош. вр. ‑odź [lub ‑ódź]> [grodʑitɕ] ГЛ. перех.

grodzić

abzäunen

grodzić

umzäunen

grodzić

abtrennen

grodzić

abteilen

I . zrodzić <‑dzi> [zrodʑitɕ] ГЛ. перех. св. высок.

zrodzić

hervorrufen

niepowodzenia zrodziły w niej niechęć do dalszej pracy

Misserfolge м. мн. riefen in ihr Abneigung gegen weitere Arbeit hervor

II . zrodzić <‑dzi> [zrodʑitɕ] ГЛ. возвр. гл. св. высок.

zrodzić

entstehen

zrodzić

aufkommen

zrodziła się rozpacz

Verzweiflung ж. kam auf

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Ruch oporu rodził się z niezbędnej do przeżycia samopomocy więźniarskiej.

pl.wikipedia.org

Gdy ktoś umierał - obok jego imienia rysowano krzyżyk, gdy ktoś się rodził - dorysowywano nową gałązkę, listek lub kwiatek.

pl.wikipedia.org

Źródła przekazują, że wypadek był na tyle poważny, że rodził obawy o życie króla; prawdopodobnie wywołał poważną infekcję, może nawet gangrenę.

pl.wikipedia.org