Переводы „wykasłać“ в словаре польско » немецкий

wykasować [vɨkasovatɕ]

wykasować св. od kasować

Смотри также kasować

kasować <‑suje; св. s‑> [kasovatɕ] ГЛ. перех.

1. kasować (zmazywać):

kasować nagranie, plik

löschen

2. kasować (dziurkować):

kasować bilet

entwerten

3. kasować ЮРИД. (uchylać):

kasować orzeczenie, wyrok

aufheben

4. kasować разг. (niszczyć pojazd):

kasować

zu Schrott [o. schrottreif] fahren

5. kasować разг. (zarabiać):

kasować

kassieren

wykadzać <‑dza; прош. вр. ‑aj> [vɨkadzatɕ], wykadzić [vɨkadzitɕ] ГЛ. перех. св. высок.

wykadzać

verräuchern

wykadzać pokój

das Zimmer verräuchern

wykreślać <‑la> [vɨkreɕlatɕ], wykreślić [vɨkreɕlitɕ] ГЛ. перех. св.

1. wykreślać (wymazywać):

wykreślać zdanie

[durch]streichen

wykreślać zdanie

wegmachen разг.

2. wykreślać (wyrysować):

wykreślać projekt

[auf]zeichnen

wykarmiać <‑ia> [vɨkarmiatɕ], wykarmić [vɨkarmitɕ] ГЛ. перех. св.

1. wykarmiać (nakarmić piersią):

wykarmiać

stillen

wykarmiać

säugen

2. wykarmiać (zapewniać byt):

wykarmiać

aufziehen

wykarmiać

großziehen

wykarmił pięcioro dzieci

er hat fünf Kinder großgezogen [o. für fünf Kinder gesorgt]

I . wykańczać <‑cza; св. wykończyć> [vɨkaj̃tʃatɕ] ГЛ. перех.

1. wykańczać (doprowadzać do końca):

wykańczać zadanie

beenden

wykańczać zadanie

zu Ende führen

2. wykańczać (zużywać do końca):

wykańczać zapasy

aufbrauchen

wykańczać zapasy

verbrauchen

3. wykańczać разг. (zabijać):

wykańczać

fertig machen разг.

wykańczać

erledigen разг.

4. wykańczać разг. (męczyć):

wykańczać kogoś czymś

jdn mit etw fertig machen разг.

wykańczać kogoś nerwowo

jdn psychisch fertig machen разг.

II . wykańczać <‑cza; св. wykończyć> [vɨkaj̃tʃatɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. wykańczać разг. (wyczerpywać się):

wykańczać się czymś

sich вин. mit etw abplagen [o. herumschlagen разг. ]

wykańczać się nerwowo

sich вин. psychisch kaputtmachen разг. [o. zugrunde richten перенос. ]

2. wykańczać:

wykańczać (zostawać zużytym) (zapasy)

ausgehen

wykańczać (zostawać zużytym) (zapasy)

aufgebraucht werden

I . wykazać [vɨkazatɕ] св., wykazywać [vɨkazɨvatɕ] <‑zuje> ГЛ. перех. высок.

1. wykazać (udowadniać):

wykazać słuszność

nachweisen

wykazać słuszność

beweisen

2. wykazać (przejawiać):

wykazać zainteresowanie

zeigen

wykazać zainteresowanie

erkennen lassen

3. wykazać (ujawniać):

wykazać podobieństwa, różnice

aufzeigen

wykazać podobieństwa, różnice

aufdecken

wykazać chorobę

nachweisen

II . wykazać [vɨkazatɕ] св., wykazywać [vɨkazɨvatɕ] <‑zuje> ГЛ. возвр. гл. высок. (dowodzić swojej wartości)

wykazać się czymś

sich вин. durch etw auszeichnen

wykastrować [vɨkastrovatɕ]

wykastrować св. od kastrować

Смотри также kastrować

kastrować <‑ruje; св. wy‑> [kastrovatɕ] ГЛ. перех.

kastrować t. БОТАН., МЕД.

kastrieren

odkasłać [otkaswatɕ] св., odkasływać [otkaswɨvatɕ] <‑łuje; прош. вр. ‑łuj> ГЛ. неперех.

odkasłać

abhusten

odkasłać

sich вин. [gründlich] räuspern

wykałaczka <род. ‑ki, мн. ‑ki> [vɨkawatʃka] СУЩ. ж. КУЛИН.

wykałaczka

Zahnstocher м.

wykapany [vɨkapanɨ] ПРИЛ. разг.

wykapany ojciec/matka

ganz der Vater м. /die Mutter ж. разг.

on to wykapany dziadek

er ist seinem Großvater wie aus dem Gesicht geschnitten

wykadrować [vɨkadrovatɕ]

wykadrować св. od kadrować

Смотри также kadrować

kadrować <‑ruje; св. s‑> [kadrovatɕ] ГЛ. перех.

kadrować

Filmaufnahmen machen

wykafelkować <‑kuje> [vɨkafelkovatɕ] ГЛ. перех. св. разг.

wykafelkować

Fliesen [o. Kacheln] verlegen

wykafelkować

fliesen

wykalkulować [vɨkalkulovatɕ] св., wykalkulowywać [vɨkalkulovɨvatɕ] <‑owuje; прош. вр. ‑owuj> ГЛ. перех.

1. wykalkulować:

wykalkulować EKON, ТОРГ.

kalkulieren

wykalkulować EKON, ТОРГ.

berechnen

wykalkulować EKON, ТОРГ.

ausrechnen

2. wykalkulować разг. (zaplanować):

wykalkulować

sich дат. etw ausrechnen

wykalkulować

[ein]kalkulieren

wykalkulować

[ein]planen

I . wymyślać <‑la св. wymyślić> [vɨmɨɕlatɕ] ГЛ. перех.

1. wymyślać (wynajdywać):

wymyślać

erfinden

wymyślać

sich дат. ausdenken

ciekawe, co też jeszcze ona wymyśli

mal sehen, was sie sich jetzt wieder ausdenkt

coś tam znów wymyślił? разг.

was hast du dir da wieder zusammengesponnen? разг.

on prochu nie wymyślił

er hat das Pulver [auch] nicht gerade erfunden

2. wymyślać (zmyślać):

wymyślać

spinnen разг.

II . wymyślać <‑la> [vɨmɨɕlatɕ] ГЛ. неперех.

wymyślać (ubliżać):

wymyślać komuś

jdn beschimpfen

Выражения:

wymyślać komuś od ostatnich [lub najgorszych] разг.

jdn wüst [o. aufs Übelste] beschimpfen