Переводы „fehlbitten“ в словаре немецко » польский

erbịtten* [ɛɐ̯​ˈbɪtɐn] ГЛ. перех. irr высок.

etw von jdm erbitten

wyprosić u kogoś coś

etw von jdm erbitten

uprosić kogoś o coś разг.

he̱r|bitten ГЛ. перех. irr

herbitten

prosić [св. po‑] o przybycie

verbịtten* ГЛ. перех. irr

sich дат. etw verbitten

wypraszać sobie coś

ich verbitte mir diesen Ton!

wypraszam sobie ten ton!

ich verbitte mir diese Anspielung!

wypraszam sobie tę aluzję!

ạb|bitten ГЛ. перех. irr высок.

abbitten

prosić o przebaczenie высок.

abbitten

przepraszać [св. przeprosić]

du hast ihm einiges abzubitten

musisz go za kilka rzeczy przeprosić

a̱u̱s|bitten ГЛ. перех. irr

1. ausbitten высок. (um etw bitten):

sich дат. etw ausbitten

wypraszać [св. wyprosić] sobie coś высок.

sich дат. etw ausbitten

wyjednywać [св. wyjednać] sobie coś prośbami

2. ausbitten (fordern):

sich дат. etw ausbitten

domagać się czegoś

fe̱hl|gehen ГЛ. неперех. irr +sein высок.

1. fehlgehen (sich verirren):

fehlgehen

błądzić [св. za‑]

im Wald fehlgehen

zabłądzić w lesie

2. fehlgehen (sich irren):

fehlgehen

mylić [св. po‑] się

in einer Annahme fehlgehen

pomylić się w założeniu

3. fehlgehen:

fehlgehen (nicht treffen) (Schuss)

chybić

here̱i̱n|bitten ГЛ. перех. irr

hereinbitten

zapraszać [св. zaprosić] do środka

der Arzt bat den nächsten Patienten [zu sich] herein

lekarz м. poprosił [do siebie] do gabinetu następnego pacjenta

Fe̱hlbildung <‑, ‑en> СУЩ. ж.

Fehlbildung МЕД., БИОЛ.

zniekształcenie ср.

Fehlbildung МЕД., БИОЛ.

niedorozwój м.

Fe̱hlbestand <‑[e]s, ‑bestände> СУЩ. м. ТОРГ.

Fehlbestand

niedobór м. [towaru]

herü̱ber|bitten ГЛ. перех. irr

jdn [zu jdm] herüberbitten

prosić [св. po‑] kogoś o udanie się [do kogoś]

gehen Sie mal an den Nachbartisch und bitten Sie die junge Dame zu uns herüber!

niech pan/pani podejdzie do sąsiedniego stolika i poprosi tę młodą damę do nas!

Fe̱hlbetrag <‑[e]s, ‑beträge> СУЩ. м. WIRTSCH

Fehlbetrag

deficyt м.

Fehlbetrag

manko ср.

einen Fehlbetrag ausgleichen

wyrównywać [св. wyrównać] deficyt

Fe̱hltritt <‑[e]s, ‑e> СУЩ. м.

1. Fehltritt (ein ungeschickter Tritt):

Fehltritt

nieuważny krok м.

2. Fehltritt высок. (Verstoß gegen die Moral):

Fehltritt

zły postępek м.

fe̱hlerfrei ПРИЛ. НАРЕЧ.

fehlerfrei → fehlerlos

Смотри также fehlerlos

I . fe̱hlerlos ПРИЛ. (fehlerfrei)

fehlerlos Arbeit

bezbłędny

fehlerlos Arbeit

pozbawiony błędów

II . fe̱hlerlos НАРЕЧ.

fehlerlos ausführen, errechnen:

fehlerlos

bezbłędnie