Переводы „Crucii“ в словаре польско » немецкий

(Перейти к немецко » польский)

drucik <род. ‑a, мн. ‑i> [drutɕik] СУЩ. м.

drucik уменьш. od drut

drucik

Drähtchen ср.

Смотри также drut , drut

drut² <род. ‑u [lub ‑a], мн. ‑y> [drut] СУЩ. м. обыч. мн. (do robótek)

drut

Stricknadel ж.

robić na drutach

stricken

drut¹ <род. ‑u, мн. ‑y> [drut] СУЩ. м.

1. drut (cienki pręt metalowy):

drut

Draht м.

drut kolczasty

Stacheldraht м.

drut miedziany

Kupferdraht м.

pogoda jak drut разг.

Bilderbuchwetter ср. разг.

prosty jak drut (niewykrzywiony)

schnurgerade разг.

prosty jak drut (łatwy)

kinderleicht

to jest proste jak drut

das ist ein Kinderspiel ср.

2. drut (telegraf):

drut

Telegrafendraht м.

drut

Telegrafenleitung ж.

ciągnąć druty

Telegrafenleitungen ziehen

cucić <cuci; прош. вр. cuć> [tsutɕitɕ] ГЛ. перех.

cucić

wiederbeleben

cucić

wieder zu sich дат. bringen

czucie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [tʃutɕe] СУЩ. ср.

czucie

Gefühl ср.

czucie

Empfindung ж.

druciak <род. ‑a, мн. ‑i> [drutɕak] СУЩ. м. разг.

druciak

Topfreiniger м. [aus Stahlwolle]

cruise <род. cruise’a, мн. cruise’y> [krus] СУЩ. м.

1. cruise ВОЕН. (pocisk):

cruise

Cruise-Missile ср.

2. cruise (podróż):

cruise

Kreuzfahrt ж.

crack¹ <род. ‑u, мн. отсут. > [krak] СУЩ. м. (krystalizowana kokaina)

crack

Crack ср.

zażywać crack

Crack nehmen

bucik <род. ‑a, мн. ‑i> [butɕik] СУЩ. м.

1. bucik (mały but):

bucik

Stiefelchen ср.

bucik

Schühchen ср.

dziecięce buciki

Kinderstiefel м. мн.

2. bucik (but o krótkiej cholewie):

bucik

Stiefelette ж.

sznurowany bucik

Schnürschuh м.

filcowy bucik

Filzschuh м.

nucić <‑ci; св. za‑> [nutɕitɕ] ГЛ. перех.

nucić

summen

nucić

trällern

nucić melodię

eine Melodie summen

żucie <род. ‑ia, мн. отсут. > [ʒutɕe] СУЩ. ср.

żucie

Kauen ср.

guma do żucia

Kaugummi м. lub ср.

kłucie <род. ‑ia, мн. отсут. > [kwutɕe] СУЩ. ср.

kłucie

Stechen ср.

czuć kłucie w boku

Seitenstechen haben

I . ocucać <‑ca; прош. вр. ‑aj> [otsutsatɕ], ocucić [otsutɕitɕ] св. ГЛ. перех.

ocucać

zu sich дат. bringen

ocucić kogoś zimną wodą

jdn mit kaltem Wasser zu sich bringen

II . ocucać <‑ca; прош. вр. ‑aj> [otsutsatɕ], ocucić [otsutɕitɕ] св. ГЛ. возвр. гл.

ocucać

zu sich дат. kommen

minęło kilka minut zanim się ocucił

es vergingen einige Minuten, ehe er zu sich kam

okucie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [okutɕe] СУЩ. ср.

1. okucie (dekoracyjne):

okucie

Zierbeschlag м.

srebrne okucia

Silberbeschläge м. мн.

2. okucie ТЕХН.:

okucie

Beschlag м.

rzucić [ʒutɕitɕ]

rzucić св. od rzucać

Смотри также rzucać

I . rzucać <‑ca; св. rzucić> [ʒutsatɕ] ГЛ. перех.

1. rzucać (miotać, ciskać):

rzucać piłkę, kamień, kostkę

werfen

rzucić kotwicę

Anker werfen

rzucić kotwicę

vor Anker gehen

rzuć broń! ВОЕН.

Waffe fallen lassen!

rzucać monetą

mit der Münze werfen

to nie rzuca mnie na kolana разг.

das reißt mich nicht vom Hocker разг.

2. rzucać (kierować):

rzucać spojrzenie

werfen

rzucać spojrzenie

lenken

rzucić okiem na coś

auf etw вин. einen Blick werfen

rzucić czar/urok na kogoś

jdn behexen

rzucić podejrzenie na kogoś

auf jdn einen Verdacht werfen [o. fallen lassen]

3. rzucać (porzucać):

rzucać rodzinę, dom, chłopaka

verlassen

rzucać palenie, wódkę, pracę

aufgeben

4. rzucać (mówić):

rzucać uwagę, słówko

in den Raum werfen

rzucać uwagę, słówko

fallen lassen

rzucać pytanie

aufwerfen

rzucać oskarżenia pod czyimś adresem

jdm Vorwürfe an den Kopf werfen

II . rzucać <‑ca; св. rzucić> [ʒutsatɕ] ГЛ. неперех.

rzucać (trząść) (autobus, samochód)

durchgerüttelt werden

III . rzucać <‑ca; св. rzucić> [ʒutsatɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. rzucać (miotać się):

rzucać

sich вин. hin und her werfen

2. rzucać (skakać: z mostu, pod pociąg):

rzucać

sich вин. werfen

rzucać

sich вин. stürzen

rzucać się na łóżko

sich вин. aufs Bett werfen

nie rzuca się w oczy

das fällt [o. springt] nicht ins Auge

nie rzuca się w oczy

das fällt nicht auf

3. rzucać разг. (oburzać się):

nie rzucaj się!

reg dich ab! разг.

4. rzucać (ściskać kogoś):

rzucać się komuś na szyję

jdm um den Hals fallen

5. rzucać (napadać):

rzucić się na kogoś z nożem

sich вин. mit einem Messer auf jdn werfen [o. stürzen]

rzucić się na kogoś z nożem

jdn mit einem Messer angreifen

6. rzucać (odskakiwać):

rzucać się do ucieczki

die Flucht ergreifen

rzucik <род. ‑a, мн. ‑i> [ʒutɕik] СУЩ. м. разг. (drobny wzór)

rzucik

Kleinmuster ср.

sweter z pięknym rzucikiem

Pullover м. mit einem schönen Kleinmuster