Переводы „budziki“ в словаре польско » немецкий

budzik <род. ‑a, мн. ‑i> [budʑik] СУЩ. м.

budzik

Wecker м.

I . budzić <‑dzi; прош. вр. budź> [budʑitɕ] ГЛ. перех.

1. budzić < св. z‑> <[lub o‑]> (przerywać sen):

budzić

[auf]wecken

2. budzić < св. o‑> (wzbudzać):

budzić

erwecken

budzić

erregen

budzić [w kimś] litość/niechęć

[bei jdm] Mitleid/Abneigung erwecken

budzić kontrowersje

Kontroversen erregen

budzić strach/wątpliwości

Furcht/Zweifel erwecken

budzić w kimś zazdrość

jdn neidisch werden lassen

budzić w kimś zazdrość

bei jdm Neid erregen

II . budzić <‑dzi; прош. вр. budź св. o‑> [budʑitɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. budzić (przerywać sen):

budzić

aufwachen

budzić

erwachen

przyroda budzi się do życia

die Natur ж. erwacht zum Leben

2. budzić (powstawać):

budzić

erwachen

budzić

sich вин. regen высок.

budzi się nadzieja/pragnienie

eine Hoffnung ж. /ein Wunsch м. regt sich высок.

I . dziki [dʑiki] ПРИЛ.

1. dziki (będący w stanie pierwotnym):

dziki roślina, zwierzę, plemię

wild

dzika róża

Wildrose ж.

Dziki Zachód

der Wilde Westen м.

harować jak dziki osioł

schuften wie ein Pferd ср. разг.

2. dziki (okrutny):

dziki natura

wild

dziki natura

roh

dziki charakter

grausame Gesinnung ж.

dziki człowiek

wilder [o. primitiver] Mensch м.

3. dziki (nietowarzyski):

dziki człowiek

ungesellig

4. dziki перенос. (ogromny):

dziki radość, satysfakcja, rozpacz

wild

dziki radość, satysfakcja, rozpacz

hemmungslos

5. dziki разг. (okropny):

dziki hałas, wrzask

fürchterlich

dziki hałas, wrzask

entsetzlich

6. dziki разг. (dziwaczny):

dziki pomysł, zasada

sonderbar

dziki pomysł, zasada

wild

7. dziki разг. (nielegalny):

dziki budownictwo, produkcja

wild

dziki budownictwo, produkcja

unkontrolliert

dziki lokator

Hausbesetzer м.

dziki lokator

illegaler Bewohner м.

8. dziki разг. (niezorganizowany):

dziki strajk

wilder [o. illegaler] Streik м.

dzika plaża (nad morzem)

unbewachter Strand м.

dzika plaża (nad jeziorem)

wilde Badestelle ж.

II . dziki <род. ‑ego, мн. dzicy> [dʑiki] СУЩ. м. (dzikus)

dziki

Wilde(r) м.

dzicy napadli na wioskę

Wilde haben das Dorf angegriffen

rudzik <род. ‑a, мн. ‑i> [rudʑik] СУЩ. м. ЗООЛ.

rudzik

Rotkehlchen ср.

ludzik <род. ‑a, мн. ‑i> [ludʑik] СУЩ. м. разг.

1. ludzik (figurka):

ludzik

Männlein ср.

ludzik

Männchen ср.

ludzik z plasteliny

Männlein aus Knetmasse

ludzik z plasteliny

Knetmännchen ср.

zielone ludziki

Marsmenschen м. мн.

2. ludzik шутл. (człowieczek):

ludzik

Menschlein ср.

wesoły z niego ludzik

er ist ein fröhliches Menschlein