Переводы „obrucić“ в словаре польско » немецкий

obrócić [obrutɕitɕ]

obrócić св. od obracać

Смотри также obracać

I . obracać <‑ca; св. obrócić> [obratsatɕ] ГЛ. перех.

1. obracać (przekręcać):

obracać klucz, śrubę

drehen

2. obracać (zwracać):

obracać wzrok

wenden

3. obracać (przesuwać):

obracać szafę

umdrehen

4. obracać (unicestwiać):

obracać

zertrümmern

obracać coś w gruzy

etw in Schutt und Asche legen перенос.

obrócić coś na nice

etw völlig umkrempeln [o. auf den Kopf stellen]

obrócić coś wniwecz

etw zunichte machen

5. obracać ФИНАНС.:

obracać kapitałem/pieniędzmi

Kapital/Geld umsetzen

Выражения:

obracać coś w żart

etw als Scherz hinstellen

II . obracać <‑ca; св. obrócić> [obratsatɕ] ГЛ. неперех. разг. (iść tam i z powrotem)

obracać

hin und zurück laufen [o. gehen]

III . obracać <‑ca; св. obrócić> [obratsatɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. obracać:

obracać (okręcać się) (koło)

sich вин. drehen

obracać (okręcać się) (koło)

kreisen

obracać (okręcać się) (koło)

rotieren

2. obracać (zwracać się):

obracać

sich вин. umdrehen

obrócić się do kogoś przodem

sich вин. zu jdm umdrehen

obrócić się do kogoś tyłem

sich вин. von jdm abwenden

obracać się przeciwko komuś

sich вин. gegen jdn wenden

3. obracać разг. (przebywać):

obracać

sich вин. aufhalten

obracać

verkehren

obracać się w jakimś towarzystwie

in bestimmten Kreisen verkehren

obrusik <род. ‑a, мн. ‑i> [obruɕik] СУЩ. м. разг. (mały obrus)

obrusik

[kleine] Tischdecke ж.

obrobić [obrobitɕ]

obrobić св. od obrabiać

Смотри также obrabiać

obrabiać <‑ia; св. obrobić> [obrabjatɕ] ГЛ. перех.

1. obrabiać (kształtować):

obrabiać

bearbeiten

obrabiać drewno

Holz berarbeiten

2. obrabiać (wykańczać):

obrabiać materiał

umsäumen

3. obrabiać разг. (obmawiać):

obrabiać

schlecht reden

obrabiać komuś tyłek

über jdn [ab]lästern разг.

4. obrabiać только св. разг. (okraść):

obrabiać

beklauen разг.

obrabiać

erleichtern шутл. разг.

obrobić sklep

ein Geschäft beklauen

obrus <род. ‑a [lub ‑u], мн. ‑y> [obrus] СУЩ. м.

obrus

Tischtuch ср.

obrus

Tischdecke ж.

nakryć stół obrusem

eine Tischdecke auflegen

błękitny obrus

[hell]blaues Tischtuch

haftowany obrus

gestricktes Tischtuch

haftowany obrus

Strickdecke ж.

I . obronić <‑ni> [obroɲitɕ] ГЛ. перех. св.

1. obronić:

obronić

verteidigen

obronić miasto

eine Stadt verteidigen

teza została obroniona

die These ж. wurde verteidigt [o. verfochten] высок.

2. obronić разг.:

obronić pracę magisterską

eine Magisterarbeit verteidigen

3. obronić СПОРТ:

obronić

verteidigen

obronić bramkę

das Tor verteidigen

II . obronić <‑ni> [obroɲitɕ] ГЛ. возвр. гл. св.

1. obronić:

obronić się przed napaścią

sich вин. gegen einen Überfall verteidigen [o. zur Wehr setzen]

2. obronić разг.:

obronić się na jesieni

im Herbst seinen Doktor [o. Magister] machen разг.

obrazić [obraʑitɕ]

obrazić св. od obrażać

Смотри также obrażać

I . obrażać <‑ża; св. obrazić> [obraʒatɕ] ГЛ. перех.

1. obrażać (znieważać):

obrażać kogoś czymś

jdn mit etw beleidigen [o. kränken]

2. obrażać (naruszać zasady):

obrażać coś

etw missachten

obrażać coś

gegen etw verstoßen

obrażać czyjeś uczucia religijne

jds religiöse Gefühle verletzen

II . obrażać <‑ża; св. obrazić> [obraʒatɕ] ГЛ. возвр. гл. (być urażonym)

obrażać

beleidigt [o. gekränkt] sein

obrażać się na kogoś o coś

jdm etw übel nehmen

obrębiać <‑ia> [obrembjatɕ], obrębić [obrembitɕ] ГЛ. перех. св.

obrębiać

[ein]säumen

obrębiać koszulę

das Hemd säumen

nosić obrębioną czapkę

eine Mütze mit Saum tragen

obrugać <‑ga; прош. вр. ‑aj> [obrugatɕ] перех. св. разг.

obrugać

ausschimpfen

obrugać

anfahren разг.

obrugać

heruntermachen разг.

obrugać

zur Schnecke machen разг.

został obrugany przez nauczycielkę

er wurde von der Lehrerin zur Schnecke gemacht

I . obłocić <‑ci; прош. вр. ‑oć> [obwotɕitɕ] ГЛ. перех. св. разг. (pobrudzić błotem)

obłocić

verdrecken

obłocić

verschmutzen

obłocić

dreckig [o. schmutzig] machen

obłocić karoserię samochodu

die Karosserie des Autos dreckig machen

mam obłoconą całą sukienkę

mein Kleid ср. ist ganz verdreckt!

II . obłocić <‑ci; прош. вр. ‑oć> [obwotɕitɕ] ГЛ. возвр. гл. св. разг.

obłocić

sich вин. dreckig [o. schmutzig] machen

obłocić

dreckig [o. schmutzig] werden

pies bardzo się obłocił na spacerze

der Hund м. hat sich beim Spaziergang sehr dreckig gemacht

obręcz <род. ‑y, мн. ‑e> [obrentʃ] СУЩ. ж.

1. obręcz АВТО. (koła):

obręcz

Reifen м.

obręcz

[Rad]felge ж.

2. obręcz (pierścień):

obręcz beczki

[Fass]band ср.

3. obręcz (bransoleta):

obręcz

Armband ср.

4. obręcz СПОРТ:

obręcz

Reifen м.

skakać przez obręcz

durch einen Reifen springen