Переводы „osłupiałym“ в словаре польско » немецкий

osłupiały [oswupjawɨ] ПРИЛ. высок.

osłupiały

wie versteinert

stał osłupiały i nie wiedział, co powiedzieć

er stand da wie versteinert und wusste nicht, was er sagen sollte

ogłupiały [ogwupjawɨ] ПРИЛ.

ogłupiały pies:

ogłupiały

verwirrt

ogłupiały ze szczęścia

verrückt vor Glück разг.

osępiały [osempjawɨ] ПРИЛ. высок.

osępiały

missmutig

osępiały

griesgrämig

od kilku dni chodził smutny i osępiały

seit ein paar Tagen lief er traurig und missmutig umher

osłupieć <‑eje> [oswupjetɕ] ГЛ. неперех. св.

osłupieć

wie versteinert dastehen

osłupieć

[vor Schreck] erstarren

osłupienie <род. ‑ia, мн. отсут. > [oswupjeɲe] СУЩ. ср.

1. osłupienie (zdumienie):

osłupienie

Erstaunen ср.

osłupienie

Verblüffung ж.

wprawiać kogoś w osłupienie

jdn in Erstaunen versetzen

wprawiać kogoś w osłupienie

jdn verblüffen

nie móc wyjść z osłupienia

aus dem Staunen nicht herauskommen

2. osłupienie МЕД.:

osłupienie

Stupor м.

osłuchany [oswuxanɨ] ПРИЛ. разг.

1. osłuchany (spowszedniały):

osłuchany slogan, hasło

abgedroschen разг.

osłuchany slogan, hasło

abgenudelt разг.

na dyskotece puszczano same osłuchane przeboje

in der Diskothek liefen nur abgedroschene Hits м. мн.

2. osłuchany (obeznany):

osłuchany

[durch häufiges Hören] bewandert

być osłuchanym w klasycznym rocku

sich вин. in klassischer Rockmusik auskennen

zgłupiały [zgwupjawɨ] ПРИЛ. разг.

zgłupiały

verdummt

zgłupiały

verblödet

zgłupiała mina

einfältige Miene ж.

obłupiać <‑ia; прош. вр. ‑aj> [obwupjatɕ], obłupić [obwupitɕ] ГЛ. перех. св. разг.

1. obłupiać (ograbić):

obłupiać

ausplündern

obłupiać

ausnehmen

zostałem doszczętnie obłupiony przez księgowych

ich wurde von den Buchhaltern kräftig ausgenommmen

obłupić kogoś ze skóry

jdm das Fell über die Ohren ziehen разг.

2. obłupiać → obłupywać

Смотри также obłupywać

I . obłupywać <‑puje; св. obłupać> [obwupɨvatɕ] ГЛ. перех. разг.

obłupywać korę

abschälen

obłupywać tynk

abschlagen

obłupać orzechy laskowe

Walnüsse schälen

II . obłupywać <‑puje; св. obłupać> [obwupɨvatɕ] ГЛ. возвр. гл. разг. (odpadać)

obłupywać

abblättern

farba obłupała się od ściany

die Farbe ж. blätterte von der Wand ab

I . ogłupiać <‑ia; св. ogłupić> [ogwupjatɕ] ГЛ. перех. разг.

ogłupiać

verdummen

ogłupiać

verblöden разг.

coś jest ogłupiające

etw führt zur Verblödung

II . ogłupiać <‑ia; св. ogłupić> [ogwupjatɕ] ГЛ. возвр. гл. разг.

ogłupiać

verblöden разг.

dać komuś się ogłupić

sich вин. durch jdn verblöden lassen разг.

oślepiać <‑ia; св. oślepić> [oɕlepjatɕ] ГЛ. перех.

1. oślepiać (pozbawiać wzroku):

oślepiać

blenden

2. oślepiać (razić):

oślepiać kogoś czymś

jdn mit etw blenden

3. oślepiać перенос. (zaślepiać):

oślepiać

blind machen

oślepiać

verblenden

otępiały [otempjawɨ] ПРИЛ.

1. otępiały (bierny):

otępiały człowiek

abgestumpft

otępiały człowiek

stumpf

2. otępiały (obojętny):

otępiały wzrok

stumpf

otępiały wzrok

ausdruckslos

stępiały [stempjawɨ] ПРИЛ.

stępiały

getrübt

stępiały

gedämpft

stępiały wzrok

getrübter Blick м.