Переводы „anschleifend“ в словаре немецко » польский

ạnscheinend НАРЕЧ.

anscheinend

widocznie

anscheinend

pozornie

Pla̱nschleifen <‑s, мн. отсут. > СУЩ. ср. ТЕХН.

Planschleifen

szlifowanie ср. czół [lub powierzchni czołowych] przedmiotu

ạn|schleichen ГЛ. возвр. гл. irr

sich [an jdn/etw] anschleichen (Tier)

skradać się [do kogoś/czegoś]

sich an das Wild anschleichen

podchodzić [св. podejść] zwierzynę

I . ạnschließend ПРИЛ. (folgend)

anschließend

następujący

anschließend

późniejszy

Essen mit anschließendem Tanz

posiłek м. z następującymi po nim tańcami

II . ạnschließend НАРЕЧ. (nachher)

anschließend

następnie

anschließend

w końcu

ạn|schleppen ГЛ. перех.

1. anschleppen (mühsam herbeibringen):

anschleppen

przyciągać [св. przyciągnąć]

anschleppen

[przy]taszczyć

die Band muss zu jedem Konzert ihr gesamtes Equipment anschleppen

zespół м. musi na każdy koncert taszczyć swój cały sprzęt

2. anschleppen fig разг. (mitbringen):

anschleppen

przywlekać [св. przywlec ]разг.

wen hat dein Bruder denn schon wieder angeschleppt?

kogo znów przywlókł twój brat?

3. anschleppen АВТО.:

anschleppen

holować

I . e̱i̱n|schleifen ГЛ. перех. irr

1. einschleifen (einprägen):

einschleifen Verhaltensweisen

wpajać [св. wpoić]

2. einschleifen ТЕХН.:

einschleifen

docierać [св. dotrzeć]

Ventile einschleifen

docierać zawory

II . e̱i̱n|schleifen ГЛ. возвр. гл. irr (zur Gewohnheit werden)

einschleifen

utrwalać [св. utrwalić] się

das hat sich mit der Zeit so eingeschliffen

to z czasem weszło w nawyk разг.

I . schle̱i̱fen¹ <schleift, schleifte, geschleift> [ˈʃlaɪfən] ГЛ. перех.

1. schleifen (ziehen):

jdn/etw zur Tür schleifen

ciągnąć [св. po‑] kogoś/coś do drzwi

den schweren Koffer über den Bahnsteig schleifen

wlec ciężką walizkę po peronie разг.

2. schleifen fig (zum Mitkommen überreden):

sie hat ihre kleine Schwester mit in die Disko geschleift

zaciągnęła [lub zawlokła] swoją młodszą siostrę do dyskoteki разг.

jdn ins Kino schleifen fig

zaciągnąć kogoś do kina разг.

3. schleifen (niederreißen):

schleifen

burzyć [св. z‑]

II . schle̱i̱fen¹ <schleift, schleifte, geschleift> [ˈʃlaɪfən] ГЛ. неперех.

1. schleifen +haben o sein (reiben):

[an etw дат.] schleifen (Fahrradkette, Blech)

trzeć [o coś]

die Kupplung schleifen lassen

trzeć sprzęgło

die Kette schleift am Schutzblech

łańcuch м. obciera błotnik

2. schleifen +haben o sein (gleiten):

[auf dem Boden] schleifen (Kleid)

ciągnąć się [po ziemi]

die Schleppe schleift über den Fußboden

tren м. ciągnie się po ziemi

etw schleifen lassen разг.

odpuścić sobie coś разг.

du kannst deine Arbeit nicht länger schleifen lassen

nie możesz dłużej zaniedbywać swojej pracy