Переводы „nauczająca“ в словаре польско » немецкий

(Перейти к немецко » польский)

nauczanie <род. ‑ia, мн. отсут. > [nautʃaɲe] СУЩ. ср. (w szkole)

nauczanie

Unterricht м.

nauczanie początkowe

Grundschulunterricht м.

pouczająco [poutʃajontso] НАРЕЧ.

pouczająco wpływać:

pouczająco

lehrreich

pouczająco

belehrend

pouczający [poutʃajontsɨ] ПРИЛ.

1. pouczający (bogaty w informacje):

pouczający książka

lehrreich

2. pouczający (budujący, umoralniający):

pouczający wpływ

erhebend

3. pouczający (upominający):

pouczający ton

belehrend

pouczający ton

lehrerhaft уничиж.

I . nauczać <‑cza; св. nauczyć> [nautʃatɕ] ГЛ. перех.

nauczać kogoś czegoś (głosić nauki)

jdn etw lehren

nauczać kogoś czegoś (uczyć w szkole)

jdn etw unterrichten

nauczać kogoś czegoś (pokazać, jak należy coś robić)

jdm etw beibringen

Выражения:

nauczyć kogoś rozumu

jdn zur Vernunft bringen

już ja cię nauczę!

das wirst du noch büßen!

już ja cię nauczę!

das werd[e] ich dir schon beibringen!

II . nauczać <‑cza; св. nauczyć> [nautʃatɕ] ГЛ. возвр. гл.

nauczyć się czegoś

etw lernen

nauczka <род. ‑ki, мн. ‑ki> [nautʃka] СУЩ. ж.

nauczka разг.:

nauczka

Lehre ж.

nauczka

Warnung ж.

Выражения:

dać komuś nauczkę

jdm eine Lehre erteilen

dostać nauczkę

eine Lehre erteilt bekommen

nauczyciel(ka) <род. ‑a, мн. ‑e> [nautʃɨtɕel] СУЩ. м.(ж.)

nauczyciel(ka)

Lehrer(in) м. (ж.)

nauczyciel niemieckiego/chemii

Deutsch-/Chemielehrer м.

nauczyć [nautʃɨtɕ]

nauczyć св. od nauczać, uczyć

Смотри также uczyć , nauczać

I . uczyć <uczy; прош. вр. ucz св. na‑> [utʃɨtɕ] ГЛ. перех.

uczyć (przekazywać wiedzę):

uczyć kogoś czegoś

jdn etw unterrichten [o. lehren]

Выражения:

nie ucz ojca dzieci robić

lehre die Nachtigall nicht singen посл.

bodajbyś cudze dzieci uczył! посл.

Lehrer м. zu sein ist das Allerletzte ср. !

jajko kurę uczy посл.

das Ei ср. [o. Kücken ср. ] will schlauer sein als die Henne ж. посл.

praca tuczy, bieda uczy посл.

Arbeit ж. ernährt, Not ж. lehrt

uczył Marcin Marcina, a sam głupi jak świnia посл.

große Reden führen, aber selber von nichts eine Ahnung haben

II . uczyć <uczy; прош. вр. ucz> [utʃɨtɕ] ГЛ. неперех.

1. uczyć (być nauczycielem):

uczyć chemii/angielskiego

Chemie/Englisch unterrichten

2. uczyć (stanowić doświadczenie):

uczyć kogoś czegoś

jdn etw lehren

uczyć kogoś dobrych manier

jdm [gute] Manieren beibringen

III . uczyć <uczy; прош. вр. ucz> [utʃɨtɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. uczyć (przyswajać wiedzę):

uczyć się czegoś

etw lernen

uczyć się do egzaminu/na sprawdzian

für eine Prüfung/Klassenarbeit lernen

uczyć się dobrze/źle

gut/schlecht lernen

uczyć się na pamięć

auswendig lernen

ucz się, ucz, a garb ci sam urośnie [lub wyrośnie] посл.

allzu viel Lernen ist ungesund ирон.

2. uczyć (być uczniem):

uczyć

lernen

3. uczyć (nabierać doświadczenia):

uczyć

sich дат. aneignen

uczyć

lernen

uczyć się kulturalnego zachowania

gutes Benehmen lernen

człowiek do śmierci rozumu się uczy посл.

man lernt nie aus посл.

I . nauczać <‑cza; св. nauczyć> [nautʃatɕ] ГЛ. перех.

nauczać kogoś czegoś (głosić nauki)

jdn etw lehren

nauczać kogoś czegoś (uczyć w szkole)

jdn etw unterrichten

nauczać kogoś czegoś (pokazać, jak należy coś robić)

jdm etw beibringen

Выражения:

nauczyć kogoś rozumu

jdn zur Vernunft bringen

już ja cię nauczę!

das wirst du noch büßen!

już ja cię nauczę!

das werd[e] ich dir schon beibringen!

II . nauczać <‑cza; св. nauczyć> [nautʃatɕ] ГЛ. возвр. гл.

nauczyć się czegoś

etw lernen

I . naubijać <‑ja> [naubijatɕ] ГЛ. перех. св. (dużo ubić)

naubijać

viel schlagen

naubijać śmietany na deser

viel Sahne zum Nachtisch schlagen

II . naubijać <‑ja> [naubijatɕ] ГЛ. возвр. гл. св.

naubijać

müde vom Schlagen werden

oburzający [obuʒajontsɨ] ПРИЛ.

oburzający artykuł

Empörung erregend

oburzający zachowanie, zdanie

empörend

oburzający zachowanie, zdanie

entrüstend