I. be·ken·nen* неправ. ГЛ. перех.
II. be·ken·nen* неправ. ГЛ. возвр. гл.
1. bekennen (zu jdm/etw stehen):
schul·dig [ˈʃʊldɪç] ПРИЛ.
1. schuldig (verantwortlich):
2. schuldig ЮРИД.:
3. schuldig высок. (gebührend):
Kir·che <-, -n> [ˈkɪrçə] СУЩ. ж.
2. Kirche (bestimmte Glaubensgemeinschaft):
be·fan·gen [bəˈfaŋən] ПРИЛ.
2. befangen ЮРИД. (voreingenommen):
| ich | bekenne |
|---|---|
| du | bekennst |
| er/sie/es | bekennt |
| wir | bekennen |
| ihr | bekennt |
| sie | bekennen |
| ich | bekannte |
|---|---|
| du | bekanntest |
| er/sie/es | bekannte |
| wir | bekannten |
| ihr | bekanntet |
| sie | bekannten |
| ich | habe | bekannt |
|---|---|---|
| du | hast | bekannt |
| er/sie/es | hat | bekannt |
| wir | haben | bekannt |
| ihr | habt | bekannt |
| sie | haben | bekannt |
| ich | hatte | bekannt |
|---|---|---|
| du | hattest | bekannt |
| er/sie/es | hatte | bekannt |
| wir | hatten | bekannt |
| ihr | hattet | bekannt |
| sie | hatten | bekannt |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.