Переводы „abschluss-spiel“ в словаре немецко » польский

ẠbschlussballНОВ <‑[e]s, ‑bälle> СУЩ. м.

Abschlussball

bal м. na zakończenie [czegoś]

ẠbschlussfreiheitНОВ СУЩ. ж. ЮРИД.

Abschlussfreiheit

wolność ж. zawierania umów

ẠbschlussНОВ² <‑es, мн. отсут. > СУЩ. м.

Abschluss a. ЮРИД. (eines Verfahrens)

zakończenie ср.

Abschluss (eines Geschäftsjahrs)

zamknięcie ср.

nach Abschluss des Studiums

po skończeniu studiów

Abschluss der mündlichen Verhandlung

zamknięcie rozprawy ustnej

Abschluss der Voruntersuchung

zakończenie śledztwa wstępnego

Abschluss eines Rechtsgeschäfts

dokonanie ср. czynności prawnej

der krönende Abschluss

koniec м. wieńczący dzieło

zum Abschluss

na koniec

etw zum Abschluss bringen

doprowadzać [св. doprowadzić] coś do końca

etw zum Abschluss bringen

kończyć [св. za‑] coś

zum Abschluss kommen (Redner)

przechodzić [св. przejść] do zakończenia

ẠbschlussortНОВ <‑[e]s, ‑e> СУЩ. м.

Abschlussort ЮРИД., WIRTSCH

miejsce ср. zawarcia umowy

I . ạb|schleppen ГЛ. перех.

1. abschleppen (wegziehen):

abschleppen

odciągać [св. odciągnąć]

abschleppen

odholowywać [св. odholować]

2. abschleppen разг. (mitnehmen):

jdn abschleppen

zawlekać [св. zawlec] kogoś разг.

II . ạb|schleppen ГЛ. возвр. гл. разг.

abschleppen

męczyć [св. na‑] się [nosząc ciężkie rzeczy] разг.

sie schleppte sich mit schweren Kartons ab

namęczyła się nosząc te ciężkie kartony

ẠbschlussberichtНОВ <‑[e]s, ‑e> СУЩ. м.

Abschlussbericht

sprawozdanie ср. końcowe

ẠbschlussbilanzНОВ <‑, ‑en> СУЩ. ж.

Abschlussbilanz ФИНАНС., WIRTSCH

bilans м. końcowy

Abschlussbilanz ФИНАНС., WIRTSCH

bilans м. zamknięcia

ẠbschlussklasseНОВ <‑, ‑n> СУЩ. ж.

Abschlussklasse

ostatnia klasa ж.

sie besucht die Abschlussklasse am Gymnasium

[ona] chodzi do ostatniej klasy gimnazjum

ẠbschlussterminНОВ <‑s, ‑e> СУЩ. м. WIRTSCH

Abschlusstermin

termin м. końcowy [lub zakończenia]

ẠbschlussprüfungНОВ <‑, ‑en> СУЩ. ж.

Abschlussprüfung

egzamin м. końcowy

ẠbschlussvertreterНОВ(in) СУЩ. м.(ж.) WIRTSCH

Abschlussvertreter(in)

przedstawiciel м. handlowy, wyposażony oprócz upoważnienia do prowadzenia rozmów handlowych także w upoważnienie [lub pełnomocnictwo] do zawierania umów w imieniu przedsiębiorstwa

ẠbschlusszeugnisНОВ <‑ses, ‑se> СУЩ. ср.

Abschlusszeugnis

świadectwo ср. ukończenia szkoły

I . ạb|schlagen ГЛ. перех. irr

1. abschlagen (abhauen):

abschlagen Zweig

odrąbywać [св. odrąbać]

jdm den Kopf abschlagen

ucinać [св. uciąć] komuś głowę

2. abschlagen (fällen):

abschlagen Baum

ścinać [св. ściąć]

3. abschlagen (abtrennen):

abschlagen Henkel, Ecke

odtłukiwać [св. odtłuc]

4. abschlagen (ablehnen):

abschlagen Einladung

odrzucać [св. odrzucić]

jdm eine Bitte abschlagen

odmawiać [св. odmówić] czyjejś prośbie

5. abschlagen СПОРТ:

den Ball abschlagen

wykopywać [св. wykopać] piłkę

6. abschlagen ВОЕН.:

abschlagen Angriff

odpierać [св. odeprzeć]

II . ạb|schlagen ГЛ. неперех. irr (Torwart)

abschlagen

wykopywać [св. wykopać] piłkę

ạbschlägig [ˈapʃlɛːgɪç] ПРИЛ. form АДМИН.

abschlägig

odmowny

abschlägiger Bescheid

decyzja ж. odmowna

ein Gesuch abschlägig bescheiden

odrzucić podanie

er wurde abschlägig beschieden

otrzymał odmowną odpowiedź form

ihr Antrag wurde abschlägig beschieden

jej wniosek м. został odrzucony

jdm eine abschlägige Antwort geben

dać komuś odmowną odpowiedź

I . ạb|schlachten ГЛ. перех.

1. abschlachten (töten):

abschlachten Schwein

zarzynać [св. zarżnąć]

2. abschlachten (grausam töten):

abschlachten Menschen

wymordować

abschlachten Menschen

masakrować [св. z‑]

II . ạb|schlachten ГЛ. возвр. гл.

sich [gegenseitig] abschlachten

mordować się [wzajemnie]

I . ạb|schlaffen ГЛ. неперех. +sein разг.

abschlaffen

padać [св. paść] ze zmęczenia

abschlaffen

opadać [св. opaść] z sił

abgeschlafft sein

być wykończonym разг.

II . ạb|schlaffen ГЛ. перех. разг.

abschlaffen

wykańczać [св. wykończyć ]разг.

I . ạb|schleifen ГЛ. перех. irr

1. abschleifen (entfernen):

abschleifen

zeszlifowywać [св. zeszlifować]

2. abschleifen (glätten, abfeilen):

abschleifen Oberfläche, Metall, Edelsteine

oszlifowywać [св. oszlifować]

abschleifen Parkett

szlifować

II . ạb|schleifen ГЛ. возвр. гл. irr

1. abschleifen:

abschleifen (sich abnutzen) (Belag, Unebenheit)

ścierać [св. zetrzeć] się

2. abschleifen fig:

abschleifen

nabierać [св. nabrać] ogłady

abschleifen

wyrobić się

das schleift sich noch ab

to się jeszcze dotrze

Abschlussprofil СУЩ.

Статья, составленная пользователем

Abschlussprofil ср. ТЕХН.

kątownik м.

Abschlussarbeit СУЩ.

Статья, составленная пользователем

Abschlussarbeit ж. УНИВЕР.

praca końcowa ж.