Переводы „Urämie“ в словаре польско » немецкий

(Перейти к немецко » польский)

I . urwanie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [urvaɲe] СУЩ. ср.

urwanie

Abreißen ср.

urwanie

Abbrechen ср.

Выражения:

urwanie głowy

Hetzerei ж.

mieć urwanie głowy

nicht wissen, wo einem der Kopf м. steht

mieć z kimś/czymś urwanie głowy разг.

mit jdm/etw seine liebe Not haben

mam tu niezłe urwanie głowy!

ich weiß nicht, wo mir der Kopf steht!

II . urwanie [urvaɲe] НАРЕЧ.

urwanie → urywanie

Смотри также urywanie

urywanie [urɨvaɲe] НАРЕЧ.

urywanie

ruckweise

urywanie

abgehackt

mówić urywanie

abgehackt sprechen

mówić urywanie

herumstottern разг.

ramię <род. ‑ienia, мн. ‑iona> [ramje] СУЩ. ср.

1. ramię (bark):

ramię

Schulter ж.

na ramię broń! ВОЕН.

das Gewehr über!

ramię w ramię [z kimś]

Schulter an Schulter [o. Seite ж. an Seite ж. ] [mit jdm]

wzruszyć ramionami

mit den Achseln [o. Schultern] zucken

mieć duszę na ramieniu

eine Heidenangst haben

mieć duszę na ramieniu

Bammel haben разг.

uwiesić się czyjegoś ramienia

sich вин. jdm an den Hals hängen

wtulić głowę w ramiona

den Kopf in den Armen verbergen

spoglądać komuś przez ramię

jdm über die Schulter schauen

2. ramię разг. (ręka):

iść z kimś pod ramię

untergefasst [o. untergehakt] gehen

brać kogoś w ramiona

jdn umarmen

rzucić się komuś w ramiona

sich вин. jdm in die Arme werfen

działać z czyjegoś ramienia

in jds Namen [o. Auftrag] handeln

działać z czyjegoś ramienia

von jdm beauftragt [o. bevollmächtigt] werden

czekać na kogoś z otwartymi ramionami

auf jdn mit offenen Armen warten

ramię sprawiedliwości

der Arm м. des Gesetzes

3. ramię (odnoga: drogowskazu, świecznika, krzyża, rzeki):

ramię

Arm м.

4. ramię ТЕХН.:

ramię (dźwigu, koparki)

Ausleger м.

ramię (cyrkla)

Schenkel м.

5. ramię МАТЕМ.:

ramię kąta

Schenkel м. des Winkels

6. ramię ФИЗ.:

ramię siły

Kraftarm м.

7. ramię ЗООЛ.:

ramię

Arm м.

ramię

Glied ср.

urazić [uraʑitɕ]

urazić св. od urażać

Смотри также urażać

I . urażać <‑ża; св. urazić> [uraʒatɕ] ГЛ. перех. высок.

1. urażać (ranić):

urażać

verletzen

2. urażać (obrażać):

urażać kogoś swoją uwagą

jdn mit einer Bemerkung verletzen [o. kränken]

urazić czyjąś ambicję

jds Ehrgeiz verletzen

II . urażać <‑ża; св. urazić> [uraʒatɕ] ГЛ. возвр. гл. высок.

1. urażać (ranić się):

urażać

sich verletzen

2. urażać (obrażać się):

urażać

verletzt [o. gekränkt] werden

gurami [gurami] СУЩ. ср. lub ж. неизм. ЗООЛ.

gurami

Gurami м.

I . urabiać <‑ia; св. urobić> [urabjatɕ] ГЛ. перех.

1. urabiać (formować):

urabiać ciasto, glinę

kneten

2. urabiać разг. (wpływać na):

urabiać charakter

formen

urabiać charakter

prägen

3. urabiać разг. (pozyskiwać):

urabiać kogoś

auf jdn einwirken

urabiać kogoś

jdn bearbeiten разг.

II . urabiać <‑ia; св. urobić> [urabjatɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. urabiać (zostać ukształtowanym):

urabiać

geformt werden

urobiła się o niej pewna opinia

eine gewisse Meinung breitete sich вин. über sie aus

2. urabiać разг. (napracować się):

urabiać

schuften разг.

strasznie się dzisiaj urobiłem przy tej przeprowadzce

bei diesem Umzug habe ich heute schrecklich geschuftet разг.

uradzać <‑dza; прош. вр. ‑aj> [uradzatɕ], uradzić [uradʑitɕ] ГЛ. перех. св.

1. uradzać przest (ustalić):

uradzać

beschließen

uradzać

einen Beschluss fassen

nie mogliśmy nic uradzić

wir konnten keinen Beschluss fassen

2. uradzać только св. разг. (udźwignąć):

uradzać

hochheben [können]

żeremie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [ʒeremje] СУЩ. ср. ЗООЛ.

żeremie

Biberburg ж.

uraza <род. ‑zy, мн. ‑zy> [uraza] СУЩ. ж. высок.

uraza

Groll м. высок.

uraza

Ressentiment ср.

żywić do kogoś urazę o coś

jdm etw nachtragen

bez urazy!

nichts für ungut!

I . urażać <‑ża; св. urazić> [uraʒatɕ] ГЛ. перех. высок.

1. urażać (ranić):

urażać

verletzen

2. urażać (obrażać):

urażać kogoś swoją uwagą

jdn mit einer Bemerkung verletzen [o. kränken]

urazić czyjąś ambicję

jds Ehrgeiz verletzen

II . urażać <‑ża; св. urazić> [uraʒatɕ] ГЛ. возвр. гл. высок.

1. urażać (ranić się):

urażać

sich verletzen

2. urażać (obrażać się):

urażać

verletzt [o. gekränkt] werden

znamię <род. ‑ienia, мн. ‑iona> [znamje] СУЩ. ср.

1. znamię (na skórze):

znamię

Muttermal ср.

2. znamię (cecha charakterystyczna):

znamię

Kennzeichen ср.

znamię

Merkmal ср.

3. znamię БОТАН.:

znamię

Narbe ж.

uraz <род. ‑u, мн. ‑y> [uras] СУЩ. м.

1. uraz МЕД.:

uraz

Verletzung ж.

2. uraz ПСИХОЛ.:

uraz

Trauma ср.

on ma do [lub na punkcie] tego uraz

das ist seine empfindliche Stelle ж. перенос.

on ma do [lub na punkcie] tego uraz

das ist sein wunder Punkt м. перенос.

uran <род. ‑u, мн. отсут. > [uran] СУЩ. м. ХИМ.

uran

Uran ср.