Переводы „entzweihacken“ в словаре немецко » польский

I . entzwe̱i̱|brechen ГЛ. неперех. irr +sein

entzweibrechen

złamać [lub stłuc] [lub rozbić] się

II . entzwe̱i̱|brechen ГЛ. перех. irr

entzweibrechen

połamać

entzweibrechen

złamać

entzweibrechen

stłuc

er brach das Brötchen entzwei und gab jedem eine Hälfte

przełamał bułkę na pół i dał każdemu po połowie

I . entzwe̱i̱en* [ɛnt​ˈtsvaɪən] ГЛ. перех. высок.

entzweien Freunde, Familie:

entzweien

poróżniać [св. poróżnić ]высок.

II . entzwe̱i̱en* [ɛnt​ˈtsvaɪən] ГЛ. возвр. гл. высок.

sich mit jdm [wegen etw] entzweien

poróżnić się z kimś [z powodu czegoś]

entzwe̱i̱|gehen ГЛ. неперех. irr +sein (Teller, Scheibe)

entzweigehen

rozbijać [св. rozbić] się

entzweigehen

tłuc [св. s‑] się

entzụ̈cken* [ɛnt​ˈtsʏkən] ГЛ. перех.

entzücken

zachwycać [св. zachwycić]

von jdm entzückt sein

być kimś zachwyconym

über etw вин. entzückt sein

być czymś zachwyconym

entschlạcken* ГЛ. перех. МЕД.

entschlacken

oczyszczać [св. oczyścić] organizm z czegoś

zerhạcken* ГЛ. перех.

zerhacken Holz:

zerhacken

rąbać [св. po‑]

I . entzi̱e̱hen* ГЛ. перех. irr

1. entziehen (wegziehen):

entziehen Hand, Arm

cofać [св. cofnąć]

2. entziehen (wegnehmen):

entziehen

odbierać [св. odebrać]

entziehen

pozbawiać [св. pozbawić]

jdm etw entziehen Erlaubnis

odebrać komuś coś

den Führerschein entziehen

odebrać prawo jazdy

jdm die Unterstützung entziehen

pozbawić kogoś wsparcia

jdm das Vertrauen entziehen fig

tracić [св. s‑] zaufanie do kogoś

3. entziehen (fern halten):

jdn den Blicken der Schaulustigen entziehen

chronić [св. u‑] kogoś przed spojrzeniami ciekawskich

4. entziehen (entnehmen):

einer Sache дат. das Wasser entziehen

odwadniać [св. odwodnić] coś

5. entziehen (aufnehmen):

entziehen

pobierać [св. pobrać]

entziehen

czerpać

entziehen

ciągnąć разг.

diese Pflanze entzieht dem Boden viele Nährstoffe

ta roślina ж. pobiera z podłoża wiele związków odżywczych

II . entzi̱e̱hen* ГЛ. неперех. irr разг. (Süchtige)

entziehen

iść [св. pójść] na odwyk разг.

III . entzi̱e̱hen* ГЛ. возвр. гл. irr

1. entziehen (sich fern halten):

sich jdm/einer Sache дат. entziehen

unikać kogoś/czegoś

sie wollte ihn streicheln, doch er entzog sich ihr

chciała go pogłaskać, on jednak odsunął się od niej

sie konnte sich seiner Umarmung nicht entziehen

nie mogła wyrwać się z jego objęć

2. entziehen (nicht nachgehen):

entziehen

unikać [св. uniknąć]

entziehen

uchylać [св. uchylić] się

sich der Festnahme entziehen

uniknąć zatrzymania дат.

sich der Verantwortung/einer Verpflichtung entziehen

uchylać [св. uchylić] się od odpowiedzialności/obowiązku

3. entziehen (verborgen bleiben):

das entzieht sich meiner Kenntnis дат.

nic mi o tym nie wiadomo

entdẹcken* ГЛ. перех.

1. entdecken (preisgeben):

entdecken Person, Gegenstand

odkrywać [св. odkryć]

entdecken Fehler, Versteck

znajdować [св. znaleźć]

2. entdecken (herausfinden, bemerken):

wieder entdecken

odkryć na nowo

3. entdecken (durch Forschung finden):

entdecken Kontinent

odkryć

entdecken Virus

wykrywać [св. wykryć]