Переводы „náručí“ в словаре польско » немецкий

(Перейти к немецко » польский)

I . narazić [naraʑitɕ] св., narażać [naraʒatɕ] <‑ża; прош. вр. ‑żaj> ГЛ. перех.

narażać kogoś na coś

jdn etw дат. aussetzen

narażać zdrowie/życie

seine Gesundheit/sein Leben gefährden [o. aufs Spiel setzen перенос. ]

II . narazić [naraʑitɕ] св., narażać [naraʒatɕ] <‑ża; прош. вр. ‑żaj> ГЛ. возвр. гл.

1. narazić (wystawić się na niebezpieczeństwo):

narażać się na coś

sich вин. etw дат. aussetzen

2. narazić (rozgniewać):

narazić się komuś

jds Missfallen erregen

I . narobić <‑bi; прош. вр. narób> [narobitɕ] ГЛ. перех. св.

1. narobić (wytworzyć w dużej liczbie):

narobić czegoś

etw in Mengen herstellen [o. produzieren]

2. narobić (spowodować, wywołać):

narobić czegoś (długów, plotek)

machen

narobić czegoś (szkody)

anrichten

narobić czegoś (hałasu)

verursachen

II . narobić <‑bi; прош. вр. narób> [narobitɕ] ГЛ. возвр. гл. св. разг. (zmęczyć się pracą)

narobić

hart [o. viel] arbeiten

ale się dziś narobiłem!

was habe ich heute hart [o. viel] gearbeitet!

I . narowić <narowi; прош. вр. narów; св. z‑> [narovitɕ] ГЛ. неперех.

narowić

bocken

II . narowić <narowi; прош. вр. narów; св. z‑> [narovitɕ] ГЛ. возвр. гл.

narowić

störrisch [o. bockig] werden

klacz się znarowiła

die Stute ж. wurde störrisch

nartnik <род. ‑a, мн. ‑i> [nartɲik] СУЩ. м. обыч. мн. ЗООЛ.

nartnik

Wasserläufer м.

naraz [naras] НАРЕЧ.

1. naraz (nagle):

naraz otworzyć się

plötzlich

2. naraz (jednocześnie):

naraz

auf einmal

naraz

gleichzeitig

wszyscy naraz

alle auf einmal [o. zusammen]

naród <род. ‑rodu, мн. ‑rody> [narut] СУЩ. м.

1. naród (grupa etniczna):

naród

Nation ж.

naród

Volk ср.

naród polski

das polnische Volk

klękajcie narody!

zum Niederknien!

2. naród (populacja kraju):

naród

Volk ср.

naród

Nation ж.

3. naród (organizacja):

Narody Zjednoczone

die Vereinten Nationen мн.

narta <род. ‑ty, мн. ‑ty> [narta] СУЩ. ж.

narta

Ski м.

narta

Schi м.

jeździć na nartach

Ski laufen

narty biegowe/wodne/zjazdowe

Langlauf-/Wasser-/Abfahrtsskier м. мн.

narty [nartɨ] СУЩ.

narty мн. < род. мн. nart> разг. (narciarstwo):

narty

Skifahren ср.

narty

Skiurlaub м.

na ferie jedziemy na narty

in den Ferien fahren wir in den Skiurlaub

narów <род. narowu, мн. narowy> [naruf] СУЩ. м. обыч. мн. (zły nawyk)

narów

Unart ж.

klacz z narowami

störrische Stute ж.

narada <род. ‑dy, мн. ‑dy> [narada] СУЩ. ж.

narada

Beratung ж.

narada

Besprechung ж.

odbywać naradę nad czymś

eine Besprechung [o. Beratung] über etw вин. haben [o. abhalten]

odbywać naradę nad czymś

über etwas beraten

narada z kimś

Beratung [o. Besprechung] mit jdm

naraić [naraitɕ] св., narajać [narajatɕ] <‑ja; прош. вр. ‑jaj> ГЛ. перех. разг. (polecić coś, kogoś)

naraić kogoś

empfehlen

naraić coś

zuschanzen разг.

naraił mu dobry interes

er hat ihm ein gutes Geschäft zugeschanzt

narcyz <род. ‑a, мн. ‑y> [nartsɨs] СУЩ. м.

1. narcyz БОТАН.:

narcyz

Narzisse ж.

2. narcyz (człowiek):

narcyz

Narziss м.

narośl <род. ‑i, мн. ‑a> [naroɕl] СУЩ. ж.

narośl

Beule ж.

narośl

Knoten м.

narośl

Auswuchs м.

narośl

Geschwulst ж.

gruba narośl

großer Auswuchs

naroże <род. ‑ża, мн. ‑ża> [naroʒe] СУЩ. ср. высок.

naroże

Ecke ж.

naroże kamienicy

Hausecke ж.

naroże dachu

Grat м.

narwać [narvatɕ]

narwać св. od rwać

Смотри также rwać

I . rwać <rwie; прош. вр. rwij> [rvatɕ] ГЛ. перех.

1. rwać < св. ze‑> <[lub na‑]> (zrywać):

rwać kwiaty, owoce

pflücken

2. rwać < св. wy‑> (wyrywać):

rwać zęby

ziehen

rwać sobie włosy z głowy

sich дат. die Haare raufen

3. rwać < св. po‑>:

rwać

zerreißen

rwać list

zerreißen

II . rwać <rwie; прош. вр. rwij> [rvatɕ] ГЛ. неперех., безл.

1. rwać:

rwać (boleć) (ząb, stawy)

schmerzen

2. rwać разг. (pędzić):

rwać

rasen разг.

III . rwać <rwie; прош. вр. rwij> [rvatɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. rwać:

rwać (drzeć się) (tkanina)

[zer]reißen

2. rwać:

rwać (być przerywanym) (głos, wątek)

abbrechen

3. rwać (bardzo chcieć czegoś):

rwać się do walki/pracy

auf den Kampf/die Arbeit brennen [o. scharf sein разг. ]

narwal <род. ‑a, мн. ‑e> [narval] СУЩ. м. ЗООЛ.

narwal

Narwal м.

narząd <род. ‑u, мн. ‑y> [naʒont] СУЩ. м. БИОЛ.

narząd

Organ ср.

narządy płciowe

Geschlechtsorgane ntpl

narząd mowy

Sprechorgan ср.

narząd słuchu

Hörorgan ср.

narzut <род. ‑u, мн. ‑y> [naʒut] СУЩ. м.

1. narzut ТЕХН.:

narzut

Bewurf м.

2. narzut ТОРГ.:

z narzutem

mit Aufschlag