Переводы „schronisku“ в словаре немецко » польский

(Перейти к польско » немецкий)

I . chro̱nisch [ˈkroːnɪʃ] ПРИЛ.

chronisch Krankheit:

chronisch

przewlekły

chronisch

chroniczny

ein chronischer Husten

chroniczny [lub przewlekły] kaszel м.

chronische Geldschwierigkeiten

ciągłe kłopoty м. мн. finansowe

II . chro̱nisch [ˈkroːnɪʃ] НАРЕЧ.

chronisch kranke Menschen

przewlekle chorzy ludzie м. мн.

Anachronịsmus <‑, Anachronismen> [anakro​ˈnɪsmʊs] СУЩ. м. высок.

Anachronismus

anachronizm м.

Anachronismus

przeżytek м.

Chronịst(in) <‑en, ‑en; ‑, ‑nen> [kro​ˈnɪst] СУЩ. м.(ж.)

Chronist(in)

kronikarz(-rka) м. (ж.)

schro̱ten ГЛ. перех.

schroten Getreide:

schroten

śrutować [св. ze‑]

Schrạnke <‑, ‑n> [ˈʃraŋkə] СУЩ. ж.

1. Schranke (bewegliche Vorrichtung zur Sperrung der Durchfahrt):

Schranke

szlaban м.

für jdn in die Schranken treten

stawać [св. stanąć] w czyjejś obronie

2. Schranke (Beschränkung):

Schranke

bariera ж.

er kennt keine Schranken

on nie zna granic

jdn in seine Schranken weisen [o. verweisen] высок.

przywoływać [св. przywołać] kogoś do porządku

etw in Schranken halten

hamować [lub powstrzymywać] coś

sich in Schranken halten (sich beherrschen) высок.

opanowywać [св. opanować] się

sich in Schranken halten (das Maß nicht übersteigen)

utrzymywać się w granicach [lub na tym samym poziomie]

I . schre̱i̱en <schreit, schrie, geschrie[e]n> [ˈʃraɪən] ГЛ. неперех.

1. schreien:

schreien (laut rufen) (Mensch)

krzyczeć [св. krzyknąć]

schreien (sehr laut)

wrzeszczeć [св. wrzasnąć]

schreien (Baby)

płakać [св. za‑]

er schrie vor Angst

[on] krzyczał ze strachu

die Menge schrie vor Begeisterung

tłum м. krzyczał z zachwytu

schreien wie am Spieß разг.

krzyczeć, jakby żywcem obdzierano ze skóry разг.

es war zum Schreien разг.

można było pęknąć ze śmiechu разг.

das schreit zum Himmel

to woła o pomstę do nieba

2. schreien (verlangen):

nach etw schreien

wołać o coś

nach etw schreien

domagać się czegoś

nach jdm schreien

wołać kogoś

nach jdm schreien

domagać się przyjścia kogoś [lub widzenia z kimś]

nach der Mutter schreien

głośno wołać matkę

um Hilfe schreien

wołać o pomoc

3. schreien:

schreien (einen Schrei ausstoßen) (Esel)

beczeć

schreien (Vogel)

skrzeczeć

schreien (Vogel)

krakać

schreien (Stier)

ryczeć

schreien (Kalb)

beczeć

II . schre̱i̱en <schreit, schrie, geschrie[e]n> [ˈʃraɪən] ГЛ. перех. (ausrufen)

Hilfe schreien

wołać pomocy

III . schre̱i̱en <schreit, schrie, geschrie[e]n> [ˈʃraɪən] ГЛ. возвр. гл.

sich heiser schreien

ochrypnąć od krzyku