Переводы „podnoszonym“ в словаре польско » немецкий

podnoszenie <род. ‑ia, мн. отсут. > [podnoʃeɲe] СУЩ. ср.

podnoszenie ciężarów СПОРТ

Gewichtheben ср.

podnośny [podnoɕnɨ] ПРИЛ. ТЕХН.

podnośny

Hebe-

siła podnośna

Nutzlast ж.

podniecony [podɲetsonɨ] ПРИЛ.

1. podniecony высок. (ożywiony):

podniecony

aufgeregt

podniecony

gespannt

2. podniecony БИОЛ. (pobudzony seksualnie):

podniecony

erregt

znoszony [znoʃonɨ] ПРИЛ. разг.

znoszony odzież:

znoszony

abgetragen

I . podniszczyć <‑czy; прош. вр. ‑szcz> [podɲiʃtʃɨtɕ] ГЛ. перех. св. (zniszczyć częściowo)

podniszczyć

abnutzen

podniszczyć koszulę

ein Hemd abnutzen

II . podniszczyć <‑czy; прош. вр. ‑szcz> [podɲiʃtʃɨtɕ] ГЛ. возвр. гл. св. (książka, buty)

podniszczyć

sich вин. abnutzen

przenoszony [pʃenoʃonɨ] ПРИЛ. МЕД.

przenoszony

übertragen

ciąża przenoszona

übertragene Schwangerschaft ж.

przenoszone dziecko

übertragenes Kind ср.

podwyższony [podvɨʃʃonɨ] ПРИЛ.

podwyższony

erhöht

podwyższony poziom cholesterolu

erhöhter Cholesterinspiegel м.

proszony [proʃonɨ] ПРИЛ.

proszona kolacja

Abendessen ср. für geladene Gäste

I . podnosić <‑si; св. podnieść [lub po‑]> [podnoɕitɕ] ГЛ. перех.

1. podnosić (unosić):

podnosić kołnierz

hochklappen

podnosić kołnierz

hochschlagen

podnosić kurtynę

hochziehen

podnosić kurtynę

heben

podnosić słuchawkę telefonu

abnehmen

podnosić głos

die Stimme heben высок.

podnosić głowę

den Kopf heben

podnosić kotwicę

den Anker lichten

podnosić na kogoś rękę

gegen jdn die Hand erheben

podnieść poprzeczkę

die Messlatte höher legen

podnosić wzrok

den Blick heben

z podniesionym czołem

mit hoch [o. stolz] erhobenem Kopf

podnosić żagle

die Segel aufziehen

2. podnosić (to, co upadło):

podnosić krzesło

wieder hinstellen

podnosić rękawiczkę

aufheben

w przeciągu pięciu lat podnieśli kraj z ruiny перенос.

innerhalb von fünf Jahren haben sie das Land aus Ruinen auferstehen lassen высок.

3. podnosić (pomagać wstać):

podnosić chorego

den Kranken anheben

podnosić chorego

dem Kranken hochhelfen

podnosić kogoś na duchu

jdn aufrichten

podnosić kogoś na duchu

jdm Mut machen [o. zusprechen]

4. podnosić (przybliżać):

podnosić szklankę do ust

das Glas an den Mund heben

podnieść rzuconą rękawicę

den Handschuh aufheben

5. podnosić (powodować uniesienie):

wiatr podniósł opadłe liście

der Wind м. wirbelte die Blätter auf

6. podnosić (podwyższać):

podnosić poziom, płace

anheben

podnosić napięcie, natężenie

steigern

podnosić wydajność, kwalifikacje

Leistung/Qualifikationen steigern

podnieść liczbę do potęgi МАТЕМ.

eine Zahl potenzieren

7. podnosić (zwracać uwagę na coś):

podnosić

ansprechen

podnosić problem/kwestię

ein Problem/eine Frage berühren [o. ansprechen]

8. podnosić (wszczynać):

podnosić alarm

schlagen

podnosić krzyk, płacz

erheben

podnosić krzyk, płacz

anstimmen

podnosić protest

anmelden

podnosić protest

erheben

II . podnosić <‑si; св. podnieść [lub po‑]> [podnoɕitɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. podnosić (wstawać):

podnosić

sich вин. erheben

podnieść się z łóżka

sich vom Bett erheben

2. podnosić:

podnosić (zostać uniesionym) (semafor)

sich вин. heben

barometr podnosi się

das Barometer ср. steigt

włosy podniosły mu się na głowie

die Haare ntpl sind ihm zu Berge gestiegen

3. podnosić:

podnosić (podwyższać się) (poziom wody)

steigen

4. podnosić:

podnosić (wzbijać się w górę) (kurz)

aufwirbeln

podnosić (płatki śniegu)

aufstieben

podnosić (mgła)

sich вин. heben

5. podnosić перенос.:

podnosić (podwyższać się, rosnąć) (ceny, dochody)

[an]steigen

6. podnosić перенос. (zmieniać stan):

podnosić się z biedy

auf die Beine kommen

7. podnosić перенос.:

podnosić (rozbrzmiewać) (krzyk, hałas)

sich вин. erheben

podnosić (rozbrzmiewać) (krzyk, hałas)

erschallen высок.

8. podnosić перенос.:

podnosić (powstawać) (wiatr)

aufkommen

podnosić (powstawać) (wiatr)

sich вин. erheben

podnośnik <род. ‑a, мн. ‑i> [podnoɕɲik] СУЩ. м. ТЕХН.

podnośnik

Hebevorrichtung ж.

podnośnik

Hebebühne ж.

podnośnik widłowy

Gabelstapler м.

podnośnik samochodowy

Wagenheber м.

podniebny [podɲebnɨ] ПРИЛ. высок.

podniebny

himmelhoch

podniebny lot

himmelhoher Flug м.

podniebne sosny

himmelhohe Kiefern ж. мн.

podniosły [podɲoswɨ] ПРИЛ. высок.

podniosły styl

gehoben

podniosły nastrój

feierlich

podniosły chwila

würdevoll

podniosłość <род. ‑ści, мн. отсут. > [podɲoswoɕtɕ] СУЩ. ж. высок.

podniosłość

Erhabenheit ж.

podniosłość

Feierlichkeit ж.

podniosłość chwili

die Feierlichkeit des Moments

podniosłość utworu literackiego

die Erhabenheit eines Literaturwerks