Переводы „odmawiali“ в словаре польско » немецкий

I . odmawiać <‑ia; св. odmówić> [odmavjatɕ] ГЛ. неперех. (nie zgadzać się)

odmawiać

ablehnen

II . odmawiać <‑ia; св. odmówić> [odmavjatɕ] ГЛ. перех.

1. odmawiać разг. (rezygnować):

odmawiać wizytę, spotkanie

absagen

2. odmawiać РЕЛИГ.:

odmawiać modlitwę

ein Gebet sprechen

3. odmawiać (nie udzielać):

odmawiać komuś czegoś

jdm etw verweigern

odmawiać zrobienia czegoś

verweigern, etw zu tun

odmawiać zgody/posłuszeństwa

die Erlaubnis/den Gehorsam verweigern

4. odmawiać обыч. нсв. (negować):

odmawiać komuś prawa do czegoś

jdm das Recht zu etw absprechen

odmawiać komuś talentu/rozumu

jdm Talent/Verstand absprechen

Выражения:

nerwy/nogi odmawiają mi posłuszeństwa

meine Nerven м. мн. /meine Beine ntpl versagen mir den Dienst

odmawiać sobie czegoś

sich дат. etw versagen [o. nicht gönnen]

I . obmawiać <‑ia; прош. вр. ‑aj; св. obmówić> [obmavjatɕ] ГЛ. перех. разг.

1. obmawiać (oczerniać kogoś):

obmawiać

schlecht machen

obmawiać

lästern разг.

Ela każdego potrafiła obmówić

Ella verstand es, jeden schlecht zu machen

2. obmawiać (przedyskutować):

obmawiać

besprechen

musimy obmówić ten problem

wir müssen dieses Problem besprechen

obmawiać szczegóły projektu

die Einzelheiten des Projekts besprechen

II . obmawiać <‑ia; прош. вр. ‑aj; св. obmówić> [obmavjatɕ] ГЛ. возвр. гл. обыч. нсв. разг. (oczerniać się nawzajem)

obmawiać

sich вин. [o. einander] schlecht machen

obmawiać

über einander lästern разг.

I . odmachać [odmaxatɕ] св., odmachnąć [odmaxnoɲtɕ] св., odmachiwać [odmaxivatɕ] <‑chuje; прош. вр. ‑chuj> ГЛ. неперех. разг. (machać ręką)

odmachać

zurückwinken

odmachiwać ludziom w przejeżdżającym pociągu

den Menschen in dem vorbeifahrenden Zug zurückwinken

II . odmachać [odmaxatɕ] св., odmachnąć [odmaxnoɲtɕ] св., odmachiwać [odmaxivatɕ] <‑chuje; прош. вр. ‑chuj> ГЛ. перех. разг.

1. odmachać (zrobić coś byle jak):

odmachać

hinhauen уничиж. разг.

szybko odmachał wszystkie zadania domowe

er haute schnell alle Hausaufgaben hin уничиж. разг.

2. odmachać (przejść szybko):

odmachać

einen Weg schnell zurücklegen

w pięć minut odmachnąłem drogę z kościoła do domu

ich brauchte nur fünf Minuten von der Kirche nach Hause

III . odmachać [odmaxatɕ] св., odmachnąć [odmaxnoɲtɕ] св., odmachiwać [odmaxivatɕ] <‑chuje; прош. вр. ‑chuj> ГЛ. возвр. гл. разг. (machać ręką w obronie)

odmachać

mit Handbewegungen abwehren [o. fortjagen]

odmachać

zurückschlagen

odmachiwał się od rozdrażnionych os

er wehrte die aufgebrachten Wespen mit Handbewegungen ab

zaatakowany bez zastanowienia odmachnął się

der Angegriffene м. schlug ohne nachzudenken zurück

I . odmaczać <‑cza; прош. вр. ‑aj; св. odmoczyć> [odmatʃatɕ] ГЛ. перех.

odmaczać

aufweichen

odmaczać

einweichen

odmoczyć przyschniętą patelnię

eine verkrustete Pfanne einweichen

odmoczyć odciski

Hühneraugen aufweichen

II . odmaczać <‑cza; прош. вр. ‑aj; св. odmoczyć> [odmatʃatɕ] ГЛ. возвр. гл.

odmaczać

aufgeweicht [o. eingeweicht] werden

garnek z zaschniętymi resztkami jedzenia musi się odmoczyć

der Topf м. mit den angetrockneten Essensresten muss eingeweicht werden

odmarzać <‑za> [odmarzatɕ] ГЛ., odmarznąć [odmarznoɲtɕ] ГЛ. неперех. св.

1. odmarzać:

odmarzać (rozmrażać się) (mięso, masło)

auftauen

2. odmarzać:

odmarzać (stawać się drożnym) (rzeka)

abtauen

domawiać <‑wia; св. domówić> [domavjatɕ] ГЛ. перех. разг.

1. domawiać (powiedzieć do końca):

domawiać

ausreden

2. domawiać (uzgodnić):

domawiać

festlegen

domawiać

bestimmen

nie zdążył domówić wszystkiego

er konnte nicht alles festlegen

I . namawiać <‑ia; св. namówić> [namavjatɕ] ГЛ. перех.

namawiać kogoś do czegoś

jdn zu etw überreden

II . namawiać <‑ia; св. namówić> [namavjatɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. namawiać (nakłaniać się wzajemnie):

namawiać

einander zureden

2. namawiać разг. (zmawiać się):

namawiać

etw abmachen [o. ausmachen] [o. absprechen]

namawiać

sich вин. absprechen

I . pomawiać <‑ia; св. pomówić> [pomavjatɕ] ГЛ. перех. высок.

pomawiać kogoś o coś

jdn einer S. род. beschuldigen

pomówić kogoś o to, że...

jdm nachsagen, dass ...

pomówić kogoś o to, że...

jdm unterstellen, dass ...

II . pomawiać <‑ia; св. pomówić> [pomavjatɕ] ГЛ. возвр. гл. высок.

pomawiać

sich [o. einander] beschuldigen

I . wymawiać <‑ia; св. wymówić> [vɨmavjatɕ] ГЛ. перех.

1. wymawiać (wypowiadać):

wymawiać dźwięk, głoskę

aussprechen

wymawiać nazwę, wyraz

[aus]sprechen

wymawiać zaklęcie

eine Zauberformel aussprechen

nie móc słowa wymówić

kein Wort aussprechen können

tego nie da się wymówić

das lässt sich nicht aussprechen

wymówić coś z naciskiem

etw mit Nachdruck aussprechen

wymówić coś w złą godzinę

etw zur falschen Zeit sagen

2. wymawiać (wypominać):

wymawiać komuś coś

jdm etw vorhalten

3. wymawiać (rozwiązywać):

wymawiać komuś umowę pracy/najmu

jdm den Arbeits-/Mietvertrag kündigen

II . wymawiać <‑ia; св. wymówić> [vɨmavjatɕ] ГЛ. возвр. гл. (wzbraniać się)

wymawiać się czymś

sich вин. mit etw herausreden разг.

wymawiać się od czegoś

sich вин. vor etw drücken

wymawiać się od czegoś

Ausflüchte machen

I . zamawiać <‑ia; св. zamówić> [zamavjatɕ] ГЛ. перех.

1. zamawiać (zlecać przygotowanie, dostarczenie):

zamawiać

in Auftrag geben

zamawiać

bestellen

zamawiać meble, ubranie, towar

bestellen

zamówić stolik w restauracji

einen Tisch im Restaurant vorbestellen

2. zamawiać (umawiać się):

zamawiać

ausmachen

zamawiać

vereinbaren

zamawiać wizytę

einen [Besuchs]termin ausmachen

II . zamawiać <‑ia; св. zamówić> [zamavjatɕ] ГЛ. возвр. гл. (zapowiedzieć się)

zamawiać

sich вин. ankündigen

odmakać <‑ka; прош. вр. ‑kaj; св. odmoknąć> [odmakatɕ] ГЛ. неперех. разг.

odmakać

weich werden

odmakać

aufweichen

poumawiać [poumavjatɕ]

poumawiać св. od umawiać

Смотри также umawiać

I . umawiać <‑ia; св. umówić> [umavjatɕ] ГЛ. перех.

1. umawiać (organizować spotkanie):

umawiać kogoś z kimś

jdn mit jdm verabreden

umawiać kogoś z kimś

für jdn ein Treffen mit jdm ausmachen

sekretarka umówiła kandydata na rozmowę w sprawie pracy

die Sekretärin ж. vereinbarte mit dem Kandidaten einen Termin für ein Bewerbungsgespräch

2. umawiać (ustalać):

umówić coś z kimś

etw mit jdm ausmachen

czekam na umówiony telefon

ich erwarte ein angekündigtes Telefongespräch

II . umawiać <‑ia; св. umówić> [umavjatɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. umawiać (zaplanować spotkanie z kimś):

umawiać się z kimś na spotkanie

sich вин. mit jdm [zu einem Treffen] verabreden

2. umawiać (porozumieć się):

umawiać się z kimś co do ceny [lub o cenę]

sich дат. mit jdm über den Preis einig werden

umawiać się z kimś co do ceny [lub o cenę]

mit jdm einen Preis verabreden

rozmawiać <‑ia> [rozmavjatɕ] ГЛ. неперех.

rozmawiać z kimś o czymś

mit jdm über etw вин. sprechen [o. reden разг. ]

rozmawiać z kimś o czymś

sich вин. mit jdm über etw вин. unterhalten

rozmawiać przez telefon

telefonieren

nie rozmawiamy ze sobą

wir sprechen [o. reden разг. ] nicht miteinander

rozmawiać o wszystkim i o niczym

über Gott und die Welt reden

Выражения:

rozmawiać z kimś jak gęś z prosięciem

zwei verschiedene Sprachen sprechen

udamawiać [udamavjatɕ]

udamawiać → udomawiać

Смотри также udomawiać

udomawiać <‑ia; прош. вр. ‑aj> [udomavjatɕ], udomowiać [udomovjatɕ], udomowić [udomovitɕ] ГЛ. перех. св. высок.

udomawiać

domestizieren

udomawiać

zähmen

udomawiać psa

einen Hund zähmen

udomawiać <‑ia; прош. вр. ‑aj> [udomavjatɕ], udomowiać [udomovjatɕ], udomowić [udomovitɕ] ГЛ. перех. св. высок.

udomawiać

domestizieren

udomawiać

zähmen

udomawiać psa

einen Hund zähmen