Переводы „zaginie“ в словаре польско » немецкий

zaginąć <‑nie; прош. вр. ‑iń> [zaginoɲtɕ] ГЛ. неперех. св.

zaginąć

verschwinden

zaginąć

verloren gehen

słuch po niej zaginął

sie ist spurlos verschwunden

I . zaginać <‑na; св. zagiąć> [zaginatɕ] ГЛ. перех.

1. zaginać (składać):

zaginać kartkę

[zusammen]falten

zaginać kartkę

knicken

2. zaginać (wykrzywiać):

zaginać drut

biegen

3. zaginać разг. (udowadniać komuś niewiedzę):

zagiąć kogoś

jdn auf dem falschen Fuß erwischen разг.

zagiąć kogoś

jdm Fangfragen stellen

II . zaginać <‑na; св. zagiąć> [zaginatɕ] ГЛ. возвр. гл.

zaginać

sich вин. [ver]biegen

zagonić [zagoɲitɕ]

zagonić св. od zaganiać

Смотри также zaganiać

zaganiać <‑ia> [zagaɲatɕ] ГЛ. перех. разг.

1. zaganiać < св. zagonić> (goniąc doprowadzić do śmierci):

zaganiać

zu Tode hetzen

psy zagoniły zająca na śmierć

die Hunde м. мн. haben den Hasen zu Tode gehetzt

2. zaganiać < св. zagnać> <[lub zagonić]> (zapędzić kogoś lub coś):

zaganiać

treiben

zaganiać krowy do obory

die Kühe in den Stall hineintreiben

3. zaganiać < св. zagnać> <[lub zagonić]>:

zaganiać

antreiben

zaganiać kogoś do pracy

jdn zur Arbeit antreiben

zacnie [zatsɲe] НАРЕЧ. высок.

zacnie

ehrbar высок.

zacnie

achtbar высок.

zaranie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [zaraɲe] СУЩ. ср.

1. zaranie высок.:

zaranie

Beginn м.

od zarania dziejów

seit Anbeginn der Zeit высок.

od zarania dziejów

seit undenklichen Zeiten

2. zaranie przest:

zaranie

Morgengrauen ср.

zaranie

[Tages]anbruch м.

wyszedł w pole o zaraniu

er ging vor Tau und Tag aufs Feld высок.

w zaraniu życia

im Frühling des Lebens

zadanie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [zadaɲe] СУЩ. ср.

zadanie

Aufgabe ж.

zadanie domowe

Hausaufgabe ж.

zadanie z matematyki/fizyki

Mathematik-/Physikaufgabe

zadanie wspólne [krajów związkowych]

Gemeinschaftsaufgabe [der Länder] ж.

zadanie priorytetowe

Prioritätsaufgabe ж.

Выражения:

stanąć na wysokości zadania

einer Sache дат. gewachsen sein

stanąć na wysokości zadania

etw meistern

zagięty [zagjentɨ] ПРИЛ.

zagięty

gebogen

zagięty

geknickt

zagiąć [zagjoɲtɕ]

zagiąć св. od zaginać

Смотри также zaginać

I . zaginać <‑na; св. zagiąć> [zaginatɕ] ГЛ. перех.

1. zaginać (składać):

zaginać kartkę

[zusammen]falten

zaginać kartkę

knicken

2. zaginać (wykrzywiać):

zaginać drut

biegen

3. zaginać разг. (udowadniać komuś niewiedzę):

zagiąć kogoś

jdn auf dem falschen Fuß erwischen разг.

zagiąć kogoś

jdm Fangfragen stellen

II . zaginać <‑na; св. zagiąć> [zaginatɕ] ГЛ. возвр. гл.

zaginać

sich вин. [ver]biegen

zagon <род. ‑u, мн. ‑y> [zagon] СУЩ. м.

1. zagon С.-Х.:

zagon

Beet ср.

zagon

Acker м.

2. zagon ИСТ.:

zagon

Stoßtrupp м.

zagon

Truppe ж.

zagaić [zagaitɕ] св., zagajać [zagajatɕ] <‑ja> ГЛ. перех., неперех.

1. zagaić (rozpocząć obrady):

zagaić

einleiten

zagaić posiedzenie

die Sitzung eröffnen

2. zagaić разг. (rozpocząć rozmowę):

zagaić

ein Gespräch beginnen

zagaić kogoś

jdn anquatschen разг.

zagnać [zagnatɕ]

zagnać св. od zaganiać

Смотри также zaganiać

zaganiać <‑ia> [zagaɲatɕ] ГЛ. перех. разг.

1. zaganiać < св. zagonić> (goniąc doprowadzić do śmierci):

zaganiać

zu Tode hetzen

psy zagoniły zająca na śmierć

die Hunde м. мн. haben den Hasen zu Tode gehetzt

2. zaganiać < св. zagnać> <[lub zagonić]> (zapędzić kogoś lub coś):

zaganiać

treiben

zaganiać krowy do obory

die Kühe in den Stall hineintreiben

3. zaganiać < св. zagnać> <[lub zagonić]>:

zaganiać

antreiben

zaganiać kogoś do pracy

jdn zur Arbeit antreiben

zagoić [zagoitɕ]

zagoić св. od goić

Смотри также goić

I . goić <goi; прош. вр. gój; св. za‑> [goitɕ] ГЛ. перех.

goić oparzenia, rany:

goić

heilen

Выражения:

czas goi rany посл.

die Zeit ж. heilt alle Wunden посл.

II . goić <goi; прош. вр. gój; св. za‑> [goitɕ] ГЛ. возвр. гл.

goić

[ab]heilen

I . zagubić <‑bi; прош. вр. ‑ub> [zagubitɕ] ГЛ. перех. св.

zagubić

verlieren

zagubić

verirren

II . zagubić <‑bi; прош. вр. ‑ub> [zagubitɕ] ГЛ. возвр. гл.

zagubić

sich вин. verlieren

zagubić

sich вин. verirren

zagonek <род. ‑nka, мн. ‑nki> [zagonek] СУЩ. м. разг.

zagonek

kleines Ackerbeet ср.

zagórze <род. ‑rza, мн. ‑rza> [zaguʒe] СУЩ. ср.

1. zagórze разг. (obszar za górami):

zagórze

Hintergebirge ср.

2. zagórze ГЕО.:

zagórze

Hinterland ср.