Переводы „dzierganiem“ в словаре немецко » польский

zergạngen ГЛ. неперех.

zergangen pp von zergehen

Смотри также zergehen

zerge̱hen* ГЛ. неперех. irr +sein (Fett, Tablette)

zergehen

rozpuszczać [св. rozpuścić] się

Butter in der Pfanne zergehen lassen

rozpuszczać [св. rozpuścić] masło na patelni

auf der Zunge zergehen

rozpływać [св. rozpłynąć] się ustach

Zi̱e̱rgarten <‑s, ‑gärten> СУЩ. м.

Ziergarten

ogród м. ozdobny [lub kwiatowy]

ergạngen ГЛ. неперех., возвр. гл., безл.

ergangen pp von ergehen

Смотри также ergehen

I . erge̱hen* ГЛ. неперех. irr +sein

ergehen высок.:

ergehen (erlassen) (Gesetz)

być uchwalonym

ergehen (Einladung)

być wystosowanym

ergehen (Rechnung)

być wystawionym

an jdn ergehen (Bescheid)

zostać przekazanym komuś

an ihn erging ein ablehnender Bescheid

został poinformowany o odmownej decyzji

Выражения:

etw über sich вин. ergehen lassen

znosić [св. znieść] coś bez słowa protestu

II . erge̱hen* ГЛ. возвр. гл. irr (sich auslassen)

sich in Schmähungen [gegen jdn/etw] ergehen

rzucać obelgi [pod adresem kogoś/czegoś]

III . erge̱hen* ГЛ. безл. irr +sein (geschehen)

ihr ist es dort gut/schlecht ergangen

dobrze/źle jej się tam powodziło

I . vergạngen [fɛɐ̯​ˈgaŋən] ГЛ. неперех., возвр. гл.

vergangen pp von vergehen

II . vergạngen [fɛɐ̯​ˈgaŋən] ПРИЛ.

vergangen Woche:

vergangen

miniony

vergangen

ubiegły

im vergangenen Jahr

w zeszłym roku

Смотри также vergehen

I . verge̱hen* ГЛ. неперех. irr +sein

1. vergehen:

vergehen (verstreichen, vorbeigehen) (Zeit)

upływać

vergehen (Tage, Urlaub, Schönheit)

[prze]mijać [св. [prze]minąć]

vergehen (Winter, Sommer)

przechodzić [св. przejść]

vergehen (Winter, Sommer)

odchodzić [св. odejść]

die Zeit vergeht wie im Flug

czas м. przelatuje jak z bicza strzelił

wie die Zeit vergeht!

jak ten czas leci!

vergangene Woche

zeszły [lub ubiegły] tydzień

vergangene Pracht/Größe

miniona świetność/wielkość

2. vergehen:

vergehen (schwinden) (Schmerz)

ustępować [св. ustąpić]

vergehen (Wirkung)

słabnąć

jdm vergeht die Lust

komuś przechodzi ochota

da vergeht einem ja der Appetit!

można stracić apetyt!

dir wird das Lachen noch vergehen!

odechce ci się jeszcze śmiać!

3. vergehen (fast umkommen):

vor Hunger/Angst [fast] vergehen

umierać z głodu/ze strachu

II . verge̱hen* ГЛ. возвр. гл. irr

sich gegen das Gesetz vergehen

wyłamać się spod prawa

sich an jdm vergehen

dopuścić się czynów nierządnych na kimś

sich an fremdem Eigentum vergehen высок.

naruszać [св. naruszyć] czyjąś własność

Ti̱e̱rgarten <‑s, ‑gärten> СУЩ. м.

Tiergarten

ogród м. zoologiczny

Bie̱rgarten <‑s, ‑gärten> СУЩ. м.

Biergarten

ogródek м. piwny

ü̱bergangen ГЛ. перех.

übergangen pp von übergehen

Смотри также übergehen , übergehen

ü̱ber|gehen² [ˈyːbɐgeːən] ГЛ. неперех. irr +sein

1. übergehen (überwechseln):

zu etw übergehen

przechodzić [св. przejść] do czegoś

zu einem anderen Thema übergehen

zmienić temat

dazu übergehen etw zu tun

zająć się czymś

2. übergehen (übertragen werden):

in jds Besitz вин. übergehen

przechodzić [св. przejść] w czyjeś posiadanie

der Betrieb ging in die Hände des Staates über

zakład м. przeszedł w ręce państwa

alle Rechte gingen auf seine Frau über

wszystkie prawa ntpl przeszły na jego żonę

3. übergehen (sich verwandeln):

ineinander übergehen (Farben)

zlewać [св. zlać] się ze sobą

ineinander übergehen (Farben)

przechodzić [св. przejść] [w coś]

ihre Stimme ging in Schreien über

jej głos м. przerodził się w krzyk

die Kirschen gehen in Fäulnis über

wiśnie ж. мн. powoli zaczynają gnić

überge̱hen*¹ [yːbɐ​ˈgeːən] ГЛ. перех. irr

1. übergehen (nicht berücksichtigen):

jdn [bei/in etw дат.] übergehen

pomijać [св. pominąć] kogoś [przy/w czymś]

er wurde bei der Beförderung übergangen

pominięto go przy awansie

sich übergangen fühlen

czuć się pominiętym

2. übergehen (nicht beachten):

etw übergehen

nie uwzględniać [св. uwzględnić] czegoś

etw übergehen

ignorować [св. z‑] coś

3. übergehen (auslassen):

übergehen Abschnitt

opuszczać [св. opuścić]

Spazi̱e̱rgänger(in) <‑s, ‑; ‑, ‑nen> [-​ˈ-gɛŋɐ] СУЩ. м.(ж.)

Spaziergänger(in)

spacerowicz(ka) м. (ж.) разг.