Переводы „potrzbna“ в словаре польско » немецкий

(Перейти к немецко » польский)

potrzebny [potʃebnɨ] ПРИЛ.

potrzebny

notwendig

potrzebny

erforderlich

to jest mi potrzebne

das brauche ich

jestem ci [jeszcze] potrzebny?

brauchst du mich [noch]?

potrzeba² [potʃeba] неизм.

potrzeba nam pieniędzy/czasu

wir brauchen Geld/Zeit

czego ci potrzeba?

was brauchst du?

potrząsać <‑sa> [potʃow̃satɕ], potrząsnąć [potʃow̃snoɲtɕ] ГЛ. перех. св.

potrząsać głową

mit dem Kopf schütteln

potrzepać [potʃepatɕ]

potrzepać св. od trzepać

Смотри также trzepać

I . trzepać <‑pie; прош. вр. trzep; св. trzepnąć> [tʃepatɕ] ГЛ. перех.

1. trzepać только нсв. (usuwać kurz):

trzepać chodnik, dywan

klopfen

2. trzepać разг. (uderzyć):

trzepnąć kogoś czymś

jdn mit etw hauen [o. klopfen] разг.

3. trzepać шутл. (sprawdzać):

trzepać

abklopfen разг.

na granicy zawsze trzepią

an der Grenze klopfen sie einen immer ab разг.

II . trzepać <‑pie; прош. вр. trzep; св. trzepnąć> [tʃepatɕ] ГЛ. неперех.

1. trzepać (wykonywać zamaszyste ruchy):

trzepać skrzydłami

mit den Flügeln schlagen

trzepać [lub walić] kapucyna [lub konia] вульг.

sich дат. einen abwichsen [o. runterholen] вульг.

2. trzepać разг. (mówić szybko):

trzepać

[he]runterleiern разг.

trzepać językiem

plappern разг.

trzepać byle co [lub o byle czym]

irgendwas plappern разг.

trzepać byle co [lub o byle czym]

plappern, egal worüber разг.

III . trzepać <‑pie; прош. вр. trzep; св. trzepnąć> [tʃepatɕ] ГЛ. возвр. гл. разг.

1. trzepać (uderzać się):

trzepnąć się ręką w czoło

sich вин. mit der Hand an die Stirn schlagen

2. trzepać только нсв.:

trzepać (szamotać się) (ryba, ptak)

zappeln

okoń trzepie się w sieci

der Barsch м. zappelt im Netz

I . potrzymać <‑ma> [potʃɨmatɕ] ГЛ. перех. св.

1. potrzymać (przytrzymać):

potrzymać

halten

2. potrzymać (przechować):

potrzymać człowieka

behalten

potrzymać przedmiot

aufbewahren

II . potrzymać <‑ma> [potʃɨmatɕ] ГЛ. возвр. гл.

potrzymać się za ręce

sich вин. an den Händen halten

III . potrzymać <‑ma> [potʃɨmatɕ] ГЛ. безл.

nie wiadomo, jak długo potrzyma mróz

man weiß nicht, wie lange der Frost м. [noch] anhält [o. anhalten wird]

potrzebować <‑buje> [potʃebovatɕ] ГЛ. перех. св.

1. potrzebować (nie móc się obejść bez):

potrzebować czegoś [lub coś]

etw benötigen [o. brauchen]

potrzebować czegoś [lub coś]

einer Sache род. bedürfen

2. potrzebować (musieć):

nie potrzebujesz tego robić

das brauchst du nicht zu machen

nie potrzebuję nikomu się tłumaczyć

ich brauche mich bei niemandem zu rechtfertigen

potrzask <род. ‑u, мн. ‑i> [potʃask] СУЩ. м.

potrzask

Falle ж.

Выражения:

być [lub znaleźć się] w potrzasku

in der Falle [o. Patsche разг. ] sitzen

potrząść [potʃow̃ɕtɕ]

potrząść св. od trząść

Смотри также trząść

I . trząść <trzęsie; прош. вр. trzęś; [lub trząś] za‑> [tʃow̃ɕtɕ] св. ГЛ. неперех., перех.

1. trząść (poruszać gwałtownie):

trząść kimś/czymś

jdn/etw schütteln [o. rütteln]

trząść owoce

Früchte vom Baum schütteln

2. trząść (jechać nierówno):

samochód trzęsie

der Wagen м. holpert

3. trząść разг. (rządzić):

trząść kimś

jdn [herum]kommandieren разг.

trząść grupą/wydziałem

in der Gruppe/Abteilung das Sagen haben разг.

4. trząść перенос. (powodować drgawki):

gorączka mnie [lub mną] trzęsie

das Fieber ср. schüttelt mich

gorączka mnie [lub mną] trzęsie

ich habe Schüttelfrost

zimno mnie [lub mną] trzęsie

ich zittere vor Kälte

zimno mnie [lub mną] trzęsie

es schüttelt mich vor Kälte

trząść portkami разг.

Fracksausen haben разг.

5. trząść перенос. разг. (burzyć spokój):

gniew/złość mnie [lub mną] trzęsie

ich zittere vor Wut/Ärger

II . trząść <trzęsie; прош. вр. trzęś; [lub trząś] za‑> [tʃow̃ɕtɕ] св. ГЛ. возвр. гл.

1. trząść:

trząść (drgać) (człowiek)

zittern

trząść (ziemia)

beben

nogi się komuś trzęsą ze zmęczenia

jds Beine ntpl zittern vor Müdigkeit

głos się komuś trzęsie ze wzruszenia

jds Stimme ж. zittert vor Rührung

trząść się ze śmiechu

sich вин. vor Lachen schütteln

trząść się ze strachu

vor Angst zittern [o. schlottern]

trząść się z zimna

vor Kälte zittern [o. schlottern]

jeść, aż się uszy trzęsą разг.

sich дат. den Bauch voll schlagen разг.

trząść się jak barani ogon [lub galareta]

zittern wie ein Wackelpudding м. разг.

miasto trzęsie się od plotek

die Stadt ж. brodelt vor Gerüchten перенос.

widownia/teatr trzęsie się od oklasków

der Zuschauerraum м. /das Theater ср. bebt unter dem Applaus

trząść się w posadach

in den Grundfesten erschüttert werden

portki się komuś trzęsą ze strachu

jd hat Fracksausen разг.

2. trząść:

trząść (jechać nierówno) (pojazd)

rütteln

3. trząść разг.:

trząść (być poruszonym) (człowiek)

zittern

(być niespokojnym) trząść się nad kimś/czymś [lub o kogoś/coś]

um jdn/etw zittern

III . trząść <trzęsie; прош. вр. trzęś; [lub trząś] za‑> [tʃow̃ɕtɕ] св. ГЛ. безл.

1. trząść (wywoływać dreszcze):

kogoś trzęsie

es schüttelt jdn

2. trząść (wywoływać gniew, oburzenie):

aż go trzęsło z nerwów

er zitterte vor Aufregung

trząść głową nad czymś

[verwundert] den Kopf [über etwas] schütteln

potrawka <род. ‑ki, мн. ‑ki> [potrafka] СУЩ. ж. КУЛИН.

potrawka

Frikassee ср.

potrawka z kurczaka

Hühnerfrikassee ср.

potrójny [potrujnɨ] ЧИСЛ.

potrójny

dreifach

potrzeć [potʃetɕ]

potrzeć св. od pocierać, trzeć

Смотри также trzeć , pocierać

I . trzeć <trze; прош. вр. trzyj; pret tarł> [tʃetɕ] ГЛ. перех.

1. trzeć (pocierać):

trzeć coś czymś czoło, powieki

sich дат. etw mit etw reiben

trzeć czymś [o coś]

etw mit [etw] reiben

błotnik samochodu tarł o asfalt

der Kotflügel м. schleifte auf dem Asphalt

2. trzeć (rozdrabniać):

trzeć marchew, ziemniaki

reiben

3. trzeć ТЕХН.:

trzeć powierzchnię

schmirgeln

4. trzeć (ciąć drewno na deski):

trzeć

zerschneiden

II . trzeć <trze; прош. вр. trzyj; pret tarł> [tʃetɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. trzeć (pocierać się):

trzeć

sich дат. reiben

2. trzeć ЗООЛ.:

trzeć (odbywać tarło) (ryby)

laichen

I . pocierać <‑ra; св. potrzeć> [potɕeratɕ] ГЛ. перех.

pocierać coś czymś

etw mit etw reiben

pocierać czoło dłonią

sich дат. mit der Hand die Stirn reiben

potrzeć zapałkę

ein Streichholz anzünden

II . pocierać <‑ra; св. potrzeć> [potɕeratɕ] ГЛ. возвр. гл.

pocierać się czymś

sich вин. mit etw reiben