Переводы „stołki“ в словаре немецко » польский

I . stọlz [ʃtɔlts] ПРИЛ.

1. stolz (von Freude erfüllt):

stolz auf jdn/etw

dumny [z kogoś/czegoś]

der stolze Vater

dumny ojciec м.

2. stolz разг. (beträchtlich):

stolz Summe

niezły разг.

3. stolz (imposant):

stolz Gebäude

okazały

4. stolz (hochmütig):

stolz

butny

stolz

wyniosły

II . stọlz [ʃtɔlts] НАРЕЧ. (vor Freude erfüllt)

stolz antworten

dumnie

stọcken [ˈʃtɔkən] ГЛ. неперех.

1. stocken +haben:

stocken (stillstehen) (Gespräch)

urywać się

stocken (stillstehen) (Gespräch)

nie kleić się разг.

stocken (Verkehr)

zatrzymać się

stocken (Verhandlungen)

utknąć w martwym punkcie

mir stockt der Atem

zaparło mi dech

ins Stocken geraten

zatrzymać [lub urwać] się

2. stocken +haben (stammeln):

stocken

jąkać się

3. stocken +haben o sein юж.-нем., австр., швейц.:

stocken (gerinnen)

krzepnąć [св. s‑]

stocken (Milch)

zsiadać [св. zsiąść] się

stocken (Eier)

ścinać [св. ściąć] się

4. stocken +haben:

stocken (Stockflecken bekommen)

pleśnieć [св. s‑]

stocken (Papier)

żółknąć [св. z‑ z‑]

Stọlz <‑es, мн. отсут. > СУЩ. м.

Stolz

duma ж.

die Kinder sind sein ganzer Stolz

dzieci ntpl są całą jego chlubą

seinen Stolz haben

mieć swoją dumę [lub swój honor]

Sto̱la <‑, Stolen> [ˈʃtoːla, ˈstoːla] СУЩ. ж.

1. Stola (über einem Kleid):

Stola

etola ж.

2. Stola РЕЛИГ.:

Stola

stuła ж.

Stọck¹ <‑[e]s, Stöcke> [ʃtɔk, pl: ˈʃtœkə] СУЩ. м.

1. Stock:

Stock (Astteil)

kij м.

Stock (Baumstumpf)

pień м.

Stock (Baumstumpf)

pniak м.

2. Stock (Pflanze):

Stock

krzak м.

über Stock und Stein

na przełaj

über Stock und Stein

przez góry i lasy

3. Stock (Spazierstock):

Stock

laska ж.

am Stock gehen разг. (völlig erschöpft sein)

ledwie się trzymać na nogach разг.

am Stock gehen разг. (völlig erschöpft sein)

być wykończonym разг.

am Stock gehen (kein Geld haben)

być bez grosza w kieszeni разг.

am Stock gehen (kein Geld haben)

nie mieć ani centa przy duszy

4. Stock (Skistock):

Stock

kijek м. narciarski

5. Stock (Billardstock):

Stock

kij м. bilardowy

6. Stock (Taktstock):

Stock

batuta ж.

stọpp [ʃtɔp] МЕЖД. разг.

stopp!

stop!

stopp!

stój!

Stọrni СУЩ.

Storni мн. от Storno

Смотри также Storno

Stọrno <‑s, Storni> [ˈʃtɔrno, ˈstɔrno, pl: ˈʃtɔrni, ˈstɔrni] СУЩ. м. o ср.

Storno (einer Bestellung, eines Vertrags)

anulowanie ср.

Storno (einer Reise)

odwołanie ср.

Storno (eines Betrags)

storno ср.

I . sto̱ßen <stößt, stieß, gestoßen> [ˈʃtoːsən] ГЛ. перех.

1. stoßen:

stoßen (schubsen)

[po]pchnąć

stoßen (schubsen)

szturchnąć

stoßen (mit dem Fuß)

kopać [св. kopnąć]

er wurde zur Seite gestoßen

został odepchnięty na bok

sich дат. den Kopf an der Wand stoßen

uderzyć się głową o ścianę

jdn vor den Kopf stoßen разг.

urazić kogoś

2. stoßen (stechen):

stoßen

zadać cios

er hat ihm ein Messer in den Arm gestoßen

wbił mu nóż w ramię

ein Loch in etw stoßen

przedziurawiać [св. przedziurawić] coś

3. stoßen (werfen):

stoßen Kugel

pchać [св. pchnąć]

stoßen Stein

rzucać [св. rzucić]

4. stoßen (zerkleinern):

stoßen

zmielić

stoßen

rozgniatać [св. rozgnieść]

stoßen

rozkruszać [св. rozkruszyć]

5. stoßen швейц. (schieben):

stoßen

popychać

stoßen

pchać [св. pchnąć]

II . sto̱ßen <stößt, stieß, gestoßen> [ˈʃtoːsən] ГЛ. неперех.

1. stoßen +sein (berühren):

gegen jdn/etw stoßen

zderzyć się z kimś/czymś

sie stieß an [o. gegen] die Scheibe

uderzyła się o szybę

mit dem Kopf gegen die Wand stoßen

uderzyć głową o ścianę

2. stoßen +haben (einen Stoß geben):

mit dem Fuß gegen die Tür stoßen

kopnąć nogą w drzwi

sie stieß mit dem Messer nach ihm

pchnęła go nożem

der Stier stieß mit den Hörnern nach ihm

byk м. wziął go na rogi

3. stoßen +sein (grenzen):

an etw вин. stoßen

przylegać do czegoś

an etw вин. stoßen

stykać się z czymś

4. stoßen +sein (finden):

auf jdn/etw stoßen

natknąć się na kogoś/coś

auf Erdöl stoßen

natrafić na ropę naftową

5. stoßen +sein (sich anschließen):

zu jdm stoßen

przyłączać [св. przyłączyć] się do kogoś

6. stoßen +sein (konfrontiert werden mit):

auf Ablehnung вин. stoßen

spotkać się z odmową

auf Widerstand stoßen

napotykać [св. napotkać] na opór

7. stoßen +haben швейц. (schieben, drücken):

stoßen

przesuwać [св. przesunąć] się

III . sto̱ßen <stößt, stieß, gestoßen> [ˈʃtoːsən] ГЛ. возвр. гл.

1. stoßen (sich verletzen):

sich an etw дат. stoßen

uderzyć się w [lub o] coś

ich habe mich an dem Schrank gestoßen

uderzyłem się o szafę

ich habe mich am Kopf gestoßen

uderzyłem się w głowę

2. stoßen (Anstoß nehmen):

sich an etw дат. stoßen

gorszyć [св. z‑] się czymś