Переводы „vyraziť“ в словаре польско » немецкий

(Перейти к немецко » польский)

wyrazić [vɨraʑitɕ]

wyrazić св. od wyrażać

Смотри также wyrażać

I . wyrażać <‑ża> [vɨraʒatɕ] ГЛ. перех.

1. wyrażać < св. wyrazić> высок. (wypowiadać):

wyrażać zgodę na coś

zu etw seine Zustimmung geben [o. erteilen]

wyrażać coś słowami

etw mit Worten ausdrücken

wyrażać swoje zdanie

seine Meinung ausdrücken [o. kundtun высок. ]

wyrażać pogląd

die Ansicht vertreten

2. wyrażać < св. wyrazić> высок. (dawać wyraz):

wyrażać swoje rozczarowanie/zadowolenie

seiner Enttäuschung/Zufriedenheit Ausdruck geben [o. verleihen высок. ]

wyrazić komuś podziękowanie

jdm seinen Dank abstatten [o. aussprechen]

wyrazić współczucie

sein Beileid aussprechen

3. wyrażać (być wyrazicielem):

wyrażać opinię

vertreten

4. wyrażać (oznaczać):

natężenie wyraża się w amperach

die Stromstärke ж. wird in Ampere gemessen

II . wyrażać <‑ża> [vɨraʒatɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. wyrażać < св. wyrazić> высок. (wypowiadać się):

źle/dobrze się o kimś wyrażać

sich вин. über jdn positiv/negativ äußern

2. wyrażać (wysławiać się):

wyrażać

sich вин. ausdrücken

że się tak wyrażę

um es mal so auszudrücken

że się tak wyrażę

wenn ich mal so sagen darf

3. wyrażać (znajdować wyraz):

wyrażać się w czymś

in etw дат. zum Ausdruck kommen

wyrażać się w czymś

sich вин. in etw дат. ausdrücken

4. wyrażać разг. (przeklinać):

wyrażać

fluchen

wyrażać

schimpfen

wyraz <род. ‑u, мн. ‑y> [vɨras] СУЩ. м.

1. wyraz (słowo):

wyraz

Wort ср.

2. wyraz (przejaw):

wyraz

Ausdruck м.

„z wyrazami szacunku”

„hochachtungsvoll“

„wyrazy współczucia”

„mein [o. unser] [aufrichtiges] Beileid ср. “

3. wyraz (ekspresja):

wyraz twarzy

Gesichtsausdruck м.

bez wyrazu

ausdruckslos

pełen wyrazu

ausdrucksvoll

pełen wyrazu

ausdrucksstark

nad wyraz [inteligentny/piękny]

ausgesprochen [o. außerordentlich] [intelligent/schön]

dawać czemuś wyraz

einer S. дат. Ausdruck verleihen

dawać czemuś wyraz

etw zum Ausdruck bringen

środki wyrazu

Ausdrucksmittel ntpl

4. wyraz МАТЕМ.:

wyraz

Glied ср.

I . razić <razi; прош. вр. raź> [raʑitɕ] ГЛ. неперех.

1. razić только нсв.:

razić (oślepiać) (światło, słońce, lampa)

blenden

razi mnie w oczy

es blendet mich

2. razić только нсв. высок. (obrażać):

razić

stören

razić

schockieren

nikogo nie rażą już długie włosy u mężczyzn

niemand mehr findet lange Haare bei Männern anstößig

nikogo nie rażą już długie włosy u mężczyzn

niemanden mehr stören lange Haare ntpl bei Männern

II . razić <razi; прош. вр. raź> [raʑitɕ] ГЛ. перех. высок.

1. razić (uderzać):

razić

schlagen

razić

treffen

2. razić (powodować porażenie):

razić

schlagen

razić

treffen

został rażony piorunem

er wurde vom Blitz getroffen

padł [lub stanął] [lub zamilkł] jak rażony gromem [lub piorunem]

er fiel [o. blieb stehen] [o. verstummte] wie vom Blitz getroffen

urazić [uraʑitɕ]

urazić св. od urażać

Смотри также urażać

I . urażać <‑ża; св. urazić> [uraʒatɕ] ГЛ. перех. высок.

1. urażać (ranić):

urażać

verletzen

2. urażać (obrażać):

urażać kogoś swoją uwagą

jdn mit einer Bemerkung verletzen [o. kränken]

urazić czyjąś ambicję

jds Ehrgeiz verletzen

II . urażać <‑ża; св. urazić> [uraʒatɕ] ГЛ. возвр. гл. высок.

1. urażać (ranić się):

urażać

sich verletzen

2. urażać (obrażać się):

urażać

verletzt [o. gekränkt] werden

zrazić [zraʑitɕ]

zrazić св. od zrażać

Смотри также zrażać

I . zrażać <‑ża; св. zrazić> [zraʒatɕ] ГЛ. перех. (zniechęcać)

zrażać kogoś do siebie

es sich дат. mit jdm verderben

zrażać kogoś do siebie

jdn gegen sich вин. einnehmen

II . zrażać <‑ża; св. zrazić> [zraʒatɕ] ГЛ. возвр. гл. (zniechęcać się)

zrazić się do kogoś

von jdm enttäuscht werden

zrazić się do czegoś

Gefallen an etw дат. verlieren

nie zrażać się niepowodzeniami

sich вин. durch Misserfolge nicht entmutigen lassen

zrazik <род. ‑a, мн. ‑i> [zraʑik] СУЩ. м.

1. zrazik разг. уменьш. od zraz

2. zrazik АНАТ.:

zrazik

Läppchen ср.

Смотри также zraz

zraz <род. ‑u [lub ‑a], мн. ‑y> [zras] СУЩ. м. КУЛИН.

zraz

Rinderroulade ж.

I . narazić [naraʑitɕ] св., narażać [naraʒatɕ] <‑ża; прош. вр. ‑żaj> ГЛ. перех.

narażać kogoś na coś

jdn etw дат. aussetzen

narażać zdrowie/życie

seine Gesundheit/sein Leben gefährden [o. aufs Spiel setzen перенос. ]

II . narazić [naraʑitɕ] св., narażać [naraʒatɕ] <‑ża; прош. вр. ‑żaj> ГЛ. возвр. гл.

1. narazić (wystawić się na niebezpieczeństwo):

narażać się na coś

sich вин. etw дат. aussetzen

2. narazić (rozgniewać):

narazić się komuś

jds Missfallen erregen

obrazić [obraʑitɕ]

obrazić св. od obrażać

Смотри также obrażać

I . obrażać <‑ża; св. obrazić> [obraʒatɕ] ГЛ. перех.

1. obrażać (znieważać):

obrażać kogoś czymś

jdn mit etw beleidigen [o. kränken]

2. obrażać (naruszać zasady):

obrażać coś

etw missachten

obrażać coś

gegen etw verstoßen

obrażać czyjeś uczucia religijne

jds religiöse Gefühle verletzen

II . obrażać <‑ża; св. obrazić> [obraʒatɕ] ГЛ. возвр. гл. (być urażonym)

obrażać

beleidigt [o. gekränkt] sein

obrażać się na kogoś o coś

jdm etw übel nehmen

porazić [poraʑitɕ] св., porażać [poraʒatɕ] <‑ża> ГЛ. перех.

1. porazić (sparaliżować, obezwładnić):

porazić układ oddechowy

lähmen

strach go poraził

er war vor Angst wie gelähmt

2. porazić (zaatakować):

porazić roślinę

befallen

3. porazić высок. (zadać cios):

porazić

einen Hieb versetzen

zarazić [zaraʑitɕ]

zarazić св. od zarażać

Смотри также zarażać

I . zarażać <‑ża; св. zarazić> [zaraʒatɕ] ГЛ. перех.

1. zarażać (infekować):

zarażać

anstecken

zarażać

infizieren

zarażać kogoś ospą

jdn mit [den] Windpocken anstecken

zarażony pacjent

infizierter Patient м.

2. zarażać перенос. (przekonywać do czegoś):

zarażać kogoś ideą

jdn mit einer Idee anstecken перенос.

zarażony czymś

von etw angesteckt

II . zarażać <‑ża; св. zarazić> [zaraʒatɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. zarażać (infekować się):

zarażać

sich вин. anstecken [o. infizieren]

zarazić się czymś od kogoś

sich bei jdm mit etw anstecken

2. zarażać перенос. (poddawać się jakiejś idei):

zarażać

sich вин. anstecken lassen