Переводы „podnijeti“ в словаре польско » немецкий

podnieta <род. ‑ty, мн. ‑ty> [podɲeta] СУЩ. ж.

1. podnieta высок. (zachęta):

podnieta

Ansporn м.

podnieta

Anreiz м.

coś stanowi podnietę do pracy/walki

etw ist ein Anreiz zur Arbeit/zum Kampf

2. podnieta БИОЛ. (bodziec):

podnieta

Reiz м.

podnieta

Stimulus м.

próg podniety

Reizschwelle ж.

podnieść [podɲeɕtɕ]

podnieść св. od podnosić

Смотри также podnosić

I . podnosić <‑si; св. podnieść [lub po‑]> [podnoɕitɕ] ГЛ. перех.

1. podnosić (unosić):

podnosić kołnierz

hochklappen

podnosić kołnierz

hochschlagen

podnosić kurtynę

hochziehen

podnosić kurtynę

heben

podnosić słuchawkę telefonu

abnehmen

podnosić głos

die Stimme heben высок.

podnosić głowę

den Kopf heben

podnosić kotwicę

den Anker lichten

podnosić na kogoś rękę

gegen jdn die Hand erheben

podnieść poprzeczkę

die Messlatte höher legen

podnosić wzrok

den Blick heben

z podniesionym czołem

mit hoch [o. stolz] erhobenem Kopf

podnosić żagle

die Segel aufziehen

2. podnosić (to, co upadło):

podnosić krzesło

wieder hinstellen

podnosić rękawiczkę

aufheben

w przeciągu pięciu lat podnieśli kraj z ruiny перенос.

innerhalb von fünf Jahren haben sie das Land aus Ruinen auferstehen lassen высок.

3. podnosić (pomagać wstać):

podnosić chorego

den Kranken anheben

podnosić chorego

dem Kranken hochhelfen

podnosić kogoś na duchu

jdn aufrichten

podnosić kogoś na duchu

jdm Mut machen [o. zusprechen]

4. podnosić (przybliżać):

podnosić szklankę do ust

das Glas an den Mund heben

podnieść rzuconą rękawicę

den Handschuh aufheben

5. podnosić (powodować uniesienie):

wiatr podniósł opadłe liście

der Wind м. wirbelte die Blätter auf

6. podnosić (podwyższać):

podnosić poziom, płace

anheben

podnosić napięcie, natężenie

steigern

podnosić wydajność, kwalifikacje

Leistung/Qualifikationen steigern

podnieść liczbę do potęgi МАТЕМ.

eine Zahl potenzieren

7. podnosić (zwracać uwagę na coś):

podnosić

ansprechen

podnosić problem/kwestię

ein Problem/eine Frage berühren [o. ansprechen]

8. podnosić (wszczynać):

podnosić alarm

schlagen

podnosić krzyk, płacz

erheben

podnosić krzyk, płacz

anstimmen

podnosić protest

anmelden

podnosić protest

erheben

II . podnosić <‑si; св. podnieść [lub po‑]> [podnoɕitɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. podnosić (wstawać):

podnosić

sich вин. erheben

podnieść się z łóżka

sich vom Bett erheben

2. podnosić:

podnosić (zostać uniesionym) (semafor)

sich вин. heben

barometr podnosi się

das Barometer ср. steigt

włosy podniosły mu się na głowie

die Haare ntpl sind ihm zu Berge gestiegen

3. podnosić:

podnosić (podwyższać się) (poziom wody)

steigen

4. podnosić:

podnosić (wzbijać się w górę) (kurz)

aufwirbeln

podnosić (płatki śniegu)

aufstieben

podnosić (mgła)

sich вин. heben

5. podnosić перенос.:

podnosić (podwyższać się, rosnąć) (ceny, dochody)

[an]steigen

6. podnosić перенос. (zmieniać stan):

podnosić się z biedy

auf die Beine kommen

7. podnosić перенос.:

podnosić (rozbrzmiewać) (krzyk, hałas)

sich вин. erheben

podnosić (rozbrzmiewać) (krzyk, hałas)

erschallen высок.

8. podnosić перенос.:

podnosić (powstawać) (wiatr)

aufkommen

podnosić (powstawać) (wiatr)

sich вин. erheben

podniecić [podɲetɕitɕ]

podniecić св. od podniecać

Смотри также podniecać

I . podniecać <‑ca; св. podniecić> [podɲetsatɕ] ГЛ. перех.

1. podniecać высок. (wzmagać):

podniecać ambicję

anstacheln

podniecać apetyt, wyobraźnię

anregen

podniecać nadzieję

nähren высок.

2. podniecać БИОЛ. (pobudzać seksualnie):

podniecać

erregen

II . podniecać <‑ca; св. podniecić> [podɲetsatɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. podniecać высок.:

podniecać (ożywiać się, ekscytować się) (widownia)

sich вин. erregen

2. podniecać БИОЛ. (pobudzać się seksualnie):

podniecać

erregt werden

podniecać się czymś

sich вин. an etw дат. erregen [o. aufgeilen вульг. ]

podnajem <род. ‑jmu, мн. отсут. > [podnajem] СУЩ. м. ЮРИД.

podnajem

Untervermietung ж.

podniecenie <род. ‑ia, мн. отсут. > [podɲetseɲe] СУЩ. ср.

1. podniecenie высок. (ożywienie):

podniecenie

Aufregung ж.

podniecenie

Aufgeregtheit ж.

odczuwać podniecenie na myśl o spotkaniu

bei dem Gedanken an das Treffen Aufregung verspüren

radosne podniecenie

fröhliche Aufregung

stan lekkiego podniecenia

leichter Erregungszustand м.

2. podniecenie БИОЛ. (pobudzenie seksualne):

podniecenie

Erregung ж.

podniecenie

Erregtheit ж.

podnajemca <род. ‑cy, мн. ‑cy> [podnajemtsa] СУЩ. м. склон. jak f w lp ЮРИД.

podnajemca

Untermieter(in) м. (ж.)

podniebienie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [podɲebjeɲe] СУЩ. ср.

1. podniebienie АНАТ.:

podniebienie

Gaumen м.

podniebienie miękkie/twarde

weicher/harter Gaumen

język komuś przysycha do podniebienia

jdm klebt die Zunge [vor Durst] am Gaumen

ktoś ma czarne podniebienie

jd hat eine böse Zunge

2. podniebienie перенос. (zmysł smaku):

rozkosze podniebienia

Gaumenfreuden ж. мн. высок.

podniesienie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [podɲeɕeɲe] СУЩ. ср.

1. podniesienie мн. отсут. (czynność):

podniesienie

Hochheben ср.

2. podniesienie РЕЛИГ.:

podniesienie

Elevation ж.

podniebny [podɲebnɨ] ПРИЛ. высок.

podniebny

himmelhoch

podniebny lot

himmelhoher Flug м.

podniebne sosny

himmelhohe Kiefern ж. мн.

I . podniecać <‑ca; св. podniecić> [podɲetsatɕ] ГЛ. перех.

1. podniecać высок. (wzmagać):

podniecać ambicję

anstacheln

podniecać apetyt, wyobraźnię

anregen

podniecać nadzieję

nähren высок.

2. podniecać БИОЛ. (pobudzać seksualnie):

podniecać

erregen

II . podniecać <‑ca; св. podniecić> [podɲetsatɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. podniecać высок.:

podniecać (ożywiać się, ekscytować się) (widownia)

sich вин. erregen

2. podniecać БИОЛ. (pobudzać się seksualnie):

podniecać

erregt werden

podniecać się czymś

sich вин. an etw дат. erregen [o. aufgeilen вульг. ]

podniosły [podɲoswɨ] ПРИЛ. высок.

podniosły styl

gehoben

podniosły nastrój

feierlich

podniosły chwila

würdevoll

podniośle [podɲoɕle] НАРЕЧ.

podniośle

feierlich

podniośle

gehoben

mówić podniośle

gehoben sprechen

podnająć [podnajoɲtɕ]

podnająć св. od podnajmować

Смотри также podnajmować

podnajmować <‑muje; св. podnająć> [podnajmovatɕ] ГЛ. перех. ЮРИД.

1. podnajmować (wynająć komuś jako podnajemcy):

podnajmować

untervermieten

2. podnajmować (wynająć od kogoś kto sam jest tylko najemcą):

podnajmować

zur Untermiete wohnen

podnóżek <род. ‑żka, мн. ‑żki> [podnuʒek] СУЩ. м.

1. podnóżek (niski stołek):

podnóżek высок.

Fußbank ж.

2. podnóżek перенос. (sługus):

podnóżek

Lakai м. уничиж.