Переводы „ukazati“ в словаре польско » немецкий

I . ukazać [ukazatɕ] св., ukazywać [ukazɨvatɕ] <‑zuje; прош. вр. ‑zuj> ГЛ. перех. высок.

1. ukazać (prezentować):

ukazać

zeigen

2. ukazać (opisywać):

ukazać

darstellen

ukazać

erscheinen lassen

II . ukazać [ukazatɕ] св., ukazywać [ukazɨvatɕ] <‑zuje; прош. вр. ‑zuj> ГЛ. возвр. гл. высок.

1. ukazać:

ukazać (pojawiać się) (duch)

erscheinen

ukazać (słońce)

auftauchen

ukazać (słońce)

sich вин. zeigen

ukazać (światło)

erleuchten

ukazać (światło)

sich вин. zeigen

2. ukazać:

ukazać (być publikowanym) (czasopismo, książka)

erscheinen

I . ukarać <‑arze; прош. вр. ukarz> [ukaratɕ]

ukarać св. od karać

II . ukarać <‑arze; прош. вр. ukarz> [ukaratɕ] ГЛ. перех. св.

ukarać kogoś przykładnie

an jdm ein Exempel statuieren

kogo Bóg chce ukarać, temu rozum odbiera посл.

wen Gott м. bestrafen möchte, dem nimmt er den Verstand

Смотри также karać

karać <karze; прош. вр. karz; св. u‑> [karatɕ] ГЛ. перех.

karać kogoś za coś

jdn für etw bestrafen

karać kogoś grzywną/śmiercią/więzieniem

jdn zu einem Bußgeld/zum Tode/zu einer Freiheitsstrafe verurteilen

karać kogoś mandatem

jdm einen Strafzettel geben

niekarany

nicht vorbestraft

nie był jeszcze karany

er ist nicht vorbestraft [o. hat keine Vorstrafen]

ukaz <род. ‑u, мн. ‑y> [ukas] СУЩ. м.

1. ukaz ИСТ.:

ukaz

Erlass м.

wydać ukaz

einen Erlass herausgeben

2. ukaz t. шутл. разг. (polecenie):

ukaz

Anordnung ж.

ukaz

Anweisung ж.

dostałem ukaz od szefa, by przyspieszyć pracę

ich bekam vom Chef die Anweisung, die Arbeit voranzutreiben

kazać <każe> [kazatɕ] ГЛ. неперех.

kazać komuś coś zrobić

jdn etw machen lassen

kazać komuś coś zrobić

jdn anweisen, etw zu tun

rób, co ci każę

mach [o. tu] , was ich [dir] sage

kazać komuś na siebie czekać

jdn auf sich вин. warten lassen

jak każe zwyczaj

wie es die Sitte ж. gebietet высок.

jak każe zwyczaj

wie es sich gehört

skaza <род. ‑zy, мн. ‑zy> [skaza] СУЩ. ж.

1. skaza (rysa):

skaza

Macke ж.

2. skaza перенос. (hańba):

skaza na honorze

Schandfleck м.

bez skazy

makellos

3. skaza МЕД.:

skaza

Diathese ж.

okazać [okazatɕ]

okazać св. od okazywać

Смотри также okazywać

I . okazywać <‑zuje; св. okazać> [okazɨvatɕ] ГЛ. перех.

1. okazywać (pokazywać):

okazywać bilet, paszport

vorlegen

okazywać bilet, paszport

vorzeigen

2. okazywać (objawiać):

okazywać gniew, niepokój, współczucie, zdumienie

zeigen

okazać pomoc

Hilfe leisten

3. okazywać (przejawiać):

okazywać odwagę

beweisen

okazywać odwagę

zeigen

okazywać zainteresowanie

[be]zeigen

okazywać zainteresowanie

bekunden высок.

II . okazywać <‑zuje; св. okazać> [okazɨvatɕ] ГЛ. возвр. гл. (wyjaśnić się)

okazało się, że...

es hat sich herausgestellt [o. erwiesen] , dass ...

jak się okazuje

wie es sich herausstellt

jak się okazało

wie es sich herausstellte [o. erwies]

to się dopiero okaże

das wird sich erst zeigen

skazać [skazatɕ]

skazać св. od skazywać

Смотри также skazywać

I . skazywać <‑zuje; св. skazać> [skazɨvatɕ] ГЛ. перех. ЮРИД.

skazać kogoś na karę dziesięciu lat więzienia/dożywocia

jdn zu zehn Jahren/lebenslänglicher Haft verurteilen

skazujący wyrok na śmierć

Todesurteil ср.

II . skazywać <‑zuje; св. skazać> [skazɨvatɕ] ГЛ. возвр. гл.

skazywać się na coś

sich вин. zu etw verurteilen

kazanie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [kazaɲe] СУЩ. ср.

1. kazanie (przemówienie):

kazanie

Predigt ж.

wygłosić kazanie

eine Predigt halten

wygłosić kazanie

predigen

siedzieć jak na tureckim kazaniu

[immer] nur Bahnhof verstehen разг.

2. kazanie перенос. (strofowanie):

kazanie

[Straf]predigt ж.

prawić [lub palnąć] komuś kazanie

jdm eine Strafpredigt halten

prawić [lub palnąć] komuś kazanie

jdm die Leviten lesen

skazany¹ [skazanɨ] ПРИЛ.

1. skazany ЮРИД.:

skazany

verurteilt

2. skazany перенос. (nieuchronnie narażony):

skazany na porażkę [lub niepowodzenie]

zum Scheitern verurteilt

kazaski [kazaski] ПРИЛ.

kazaski → kazachski

Смотри также kazachski

kazachski [kazaxski] ПРИЛ.

kazachski

kasachisch

kazachskie pochodzenie

kasachische Herkunft ж.

okazale [okazale] НАРЕЧ.

okazale

prächtig

okazale

stattlich

prezentować się okazale

prächtig aussehen

okazały [okazawɨ] ПРИЛ.

1. okazały (pokaźny):

okazały człowiek

stattlich

okazały pałac

prachtvoll

okazały pałac

herrlich

2. okazały (wspaniały):

okazały przyjęcie

prachtvoll

okazały przyjęcie

herrlich