Переводы „breakene“ в словаре немецко » польский

I . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] ГЛ. перех. irr

1. brechen a. fig (in Stücke teilen):

brechen Knochen, Herz

łamać [св. z‑]

brechen Brot

przełamywać [св. przełamać]

brechen Hals

skręcić a. fig разг.

sich дат. einen Arm/ein Bein brechen

złamać sobie rękę/nogę

das Eis brechen

przełamać lody

das wird ihm das Genick brechen разг.

to go pogrąży

2. brechen (herausbrechen):

die Steine aus der Mauer brechen

wyłamywać [св. wyłamać] cegły z muru

3. brechen (abbauen):

Marmor brechen

wydobywać marmur

4. brechen (nicht einhalten):

brechen Vertrag, Schwur, Wort, Versprechen

nie dotrzymywać [св. dotrzymać]

brechen Recht

łamać [св. z‑]

brechen Freundschaft

niszczyć [св. z‑]

brechen Schweigen

przerywać [св. przerwać]

den Waffenstillstand brechen

przerwać zawieszenie broni

die Ehe brechen

złamać obietnicę małżeńską

5. brechen (übertreffen):

brechen Rekord

pobić

6. brechen (niederkämpfen):

brechen Bahn

torować [св. u‑]

brechen Widerstand

tłumić [св. s‑]

brechen Willen

przełamać

brechen Person

złamać

7. brechen высок. (pflücken):

brechen Blume

zrywać [св. zerwać]

8. brechen (abprallen lassen):

brechen Licht, Strahlen

załamywać [св. załamać]

brechen Meereswellen

odbijać [св. odbić]

II . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] ГЛ. неперех. irr

1. brechen +sein a. fig:

brechen (in Stücke zerfallen) (Achse, Ast)

łamać [св. z‑] się

auseinander brechen (Möbelstück)

łamać [св. po‑] się

auseinander brechen (Familie, Koalition)

rozpaść się a. fig

mir bricht das Herz fig

serce ср. mi się kraje

auf Biegen und Brechen разг.

za wszelką cenę

auf Biegen und Brechen разг.

koniecznie

2. brechen +sein:

brechen (brüchig sein) (Leder)

kruszeć [св. s‑]

brechen (Teppich)

wycierać [св. wytrzeć] się

3. brechen +sein (hindurchbrechen):

durch die Wolken brechen (Sonne)

prześwitywać zza chmur

durch die Wolken brechen (Sonne)

przedzierać się przez chmury

4. brechen +haben (den Kontakt beenden):

mit jdm/etw brechen

zerwać z kimś/czymś разг.

5. brechen +haben разг. (sich erbrechen):

brechen

wymiotować [св. z‑]

er musste brechen

musiał zwymiotować

III . brẹchen <bricht, brach, gebrochen> [ˈbrɛçən] ГЛ. возвр. гл. irr

sich [an etw] brechen (Meereswellen)

rozbijać [св. rozbić] się [o coś]

sich [an etw] brechen (Licht)

załamywać [св. załamać] się

sich [an etw] brechen (Schall)

odbijać [св. odbić] się

Смотри также gebrochen

I . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] ГЛ. перех., неперех., возвр. гл. irr

gebrochen pp von brechen

II . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] ГЛ. безл. irr

gebrochen pp von gebrechen

III . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] ПРИЛ.

1. gebrochen (tief deprimiert, gedämpft):

gebrochen Person, Herz, Farbe

złamany fig

2. gebrochen (schwach):

gebrochen Stimme

łamiący się

gebrochen Stimme

złamany

3. gebrochen (fehlerhaft):

in gebrochenem Deutsch

łamaną niemczyzną

III . gebrọchen [gə​ˈbrɔxən] НАРЕЧ.

gebrochen Polnisch/Deutsch sprechen

mówić słabo po polsku/niemiecku

I . brei̱ten ГЛ. перех.

1. breiten (ausbreiten):

breiten

rozpościerać [св. rozpostrzeć]

die Sanitäter breiteten Decken über die Leichen/Opfer

sanitariusze м. мн. przykryli ciała/ofiary kocami

2. breiten (spreizen):

breiten

rozkładać [св. rozłożyć]

ab und zu breitete einer der Geier seine Flügel

od czasu do czasu jeden z sępów rozkładał skrzydła

II . brei̱ten ГЛ. возвр. гл. высок.

die Nacht breitete sich über das Land

nad wsią rozpościerała się noc ж. высок.

I . brẹmsen [ˈbrɛmzən] ГЛ. неперех.

1. bremsen (verlangsamen):

bremsen

hamować [св. za‑]

ich musste scharf bremsen, um das Auto rechtzeitig zum Stillstand zu bringen

musiałem ostro hamować, aby zatrzymać samochód na czas

2. bremsen:

bremsen (hinhaltend reagieren) (Partei, Opposition)

powstrzymywać [св. powstrzymać]

mit den Ausgaben bremsen müssen

musieć ograniczyć wydatki

II . brẹmsen [ˈbrɛmzən] ГЛ. перех.

1. bremsen (abbremsen):

bremsen Fahrzeug, Zug

wyhamowywać [св. wyhamować]

2. bremsen (verzögern):

bremsen Entwicklung

opóźniać [св. opóźnić]

3. bremsen (dämpfen):

bremsen Begeisterung

tłumić [св. s‑]

4. bremsen разг. (zurückhalten):

bremsen Person, Redefluss

przystopować разг.

er ist nicht zu bremsen

nie można go zatrzymać

I . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] ГЛ. неперех.

1. brennen:

brennen (in Flammen stehen) (Feuer)

płonąć

lichterloh brennen

stać w płomieniach

2. brennen:

brennen (angezündet sein) (Zigarette, Kerze)

palić się

3. brennen (sich entzünden):

nicht brennen

nie być palnym

nicht brennen (Streichholz, Kohle)

zapalić się

dürres Holz brennt gut

suche drewno ср. dobrze się pali

das brennt ja wie Zunder

to jest łatwopalne

4. brennen:

brennen (sehr heiß scheinen) (Sonne)

palić

5. brennen (angeschaltet sein):

brennen Licht, Herd

być włączonym

brennen Licht, Herd

palić się разг.

die Lampe brannte die ganze Nacht

lampa ж. paliła się całą noc

6. brennen (schmerzen):

brennen

piec

die Wunde brennt

rana ж. piecze

(scharf sein) auf der Zunge brennen (Gewürz)

piec [lub palić] w język

die Seife brennt in den Augen

mydło ср. szczypie w oczy

die Brennnessel brennt auf der Haut

pokrzywa ж. parzy skórę

jdm auf [o. unter] den Nägeln brennen

być pilną sprawą dla kogoś

das Geheimnis brennt mir auf der Zunge

język м. mnie świerzbi

7. brennen (inständig sinnen):

darauf brennen etw zu tun

palić się do zrobienia czegoś

auf Rache вин. brennen

knuć zemstę

8. brennen (ungeduldig sein):

vor Neugier brennen

umierać z ciekawości

II . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] ГЛ. перех.

1. brennen (rösten):

brennen Mandeln

prażyć

brennen Kaffee

palić

2. brennen (ein Produkt herstellen):

brennen Porzellan, Ziegel

wypalać [св. wypalić]

3. brennen (destillieren):

brennen Schnaps

destylować

schwarz brennen

pędzić bimber

4. brennen (härten):

brennen Ton

hartować

5. brennen (ein-, aufbrennen):

brennen Rind

piętnować

ein Loch in den Teppich brennen

wypalić dziurę w dywanie

einem Tier ein Zeichen auf das Fell brennen

oznakować zwierzę

ein Muster in einen Teller brennen

wypalić wzór na talerzu

6. brennen ИНФОРМ.:

brennen

wypalać [св. wypalić ]разг.

brennen

nagrywać [св. nagrać]

eine CD brennen

wypalić płytę

III . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] ГЛ. возвр. гл.

sich [an etw дат.] brennen

poparzyć się [czymś]

IV . brẹnnen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] ГЛ. безл.

es brennt!

pożar!

es brennt!

pali się!

Выражения:

wo brennt’s denn? разг.

co się dzieje?

Breakdance <‑[s], мн. отсут. > [ˈbrɛɪkdɛːns] СУЩ. м. MUS

Breakdance

breakdance м.

Brẹmsrakete <‑, ‑n> СУЩ. ж.

Bremsrakete

silnik м. rakietowy hamujący

Betrụnkene(r) <‑n, ‑n; ‑n, ‑n> СУЩ. mf dekl wie прил.

Betrunkene

pijany(-a) м. (ж.)

Ertrụnkene(r) <‑n, ‑n; ‑n, ‑n> СУЩ. mf dekl wie прил.

Ertrunkene

topielec м. разг.

Ertrunkene

topielica ж. разг.

Bre̱men <‑s, мн. отсут. > [ˈbreːmən] СУЩ. ср.

Bremen

Brema ж.

Bre̱genz <‑, мн. отсут. > [ˈbreːgɛnts] СУЩ. ср.

Bregenz

Bregencja ж.

Brẹkzie <‑, ‑n> [ˈbrɛktsi̯ə] СУЩ. ж.

Brekzie GEO → Breccie

Смотри также Breccie

Breccie <‑, ‑n> СУЩ. ж. GEO

Breccie

brekcja ж.