Переводы „jazyk“ в словаре польско » немецкий

(Перейти к немецко » польский)

język <род. ‑a, мн. ‑i> [jew̃zɨk] СУЩ. м.

1. język АНАТ.:

język

Zunge ж.

pokazać komuś język

jdm die Zunge herausstrecken

biegać z wywieszonym językiem

sich дат. die Zunge aus dem Halse rennen разг.

bodaj ci język usechł!

dass dir die Zunge verdorre!

brać kogoś na języki

über jdn tratschen [o. lästern]

być na językach

in aller Leute Munde sein

być na językach

Gesprächsthema ср. Nummer eins sein

chlapnąć językiem

etw ausplappern [o. ausplaudern]

ciągnąć kogoś za język

jdn ausfragen [o. ausholen]

dostać się na języki

ins Gerede kommen

język kogoś świerzbi

jd kann es sich дат. nicht verkneifen, etw zu sagen

język komuś kołkiem staje

jdm bleibt das Wort ср. im Halse stecken

język przysycha komuś do podniebienia

jd hat die Zunge am Gaumen kleben

język się komuś plątał

jd stammelte [o. stotterte]

język się komuś rozwiązał

jdm lockerte sich die Zunge

ktoś zapomniał języka w gębie

es verschlägt jdm die Sprache

ktoś zapomniał języka w gębie

jdm fehlen die Worte

mieć cięty [lub ostry] język

eine scharfe [o. spitze] Zunge haben уничиж. разг.

mieć coś na końcu języka

jdm liegt etw auf der Zunge

mleć [lub trzepać] językiem

quatschen уничиж. разг.

mleć [lub trzepać] językiem

quasseln уничиж. разг.

mówić, co ślina na język przyniesie

reden, wie einem der Schnabel м. gewachsen ist разг.

mieć długi język

geschwätzig [o. klatschsüchtig разг. ] sein уничиж.

niewyparzony język

eine lose Zunge

ostrzyć sobie język na kimś

sich дат. über jdn den Mund [o. das Maul] zerreißen

polecieć z językiem na kogoś

jdn verpetzen уничиж. sl

strzępić język

schwatzen уничиж.

strzępić język

sich дат. den Mund fusselig reden

trzymać język za zębami

seine Zunge hüten [o. im Zaum halten]

trzymać język za zębami

seinen Mund halten разг.

ugryźć się w język

sich дат. auf die Zunge beißen разг.

złośliwe języki

boshafte Zungen

co w sercu, to na języku посл.

sein Herz auf der Zunge tragen

jest to cnota nad cnotami trzymać język za zębami посл.

Reden ср. ist Silber, Schweigen ср. ist Gold

jest to cnota nad cnotami trzymać język za zębami посл.

vom Schweigen tut die Zunge nicht weh

koniec języka za przewodnika посл.

am besten ist es, zu fragen

2. język (zasób słów):

język

Sprache ж.

język angielski

Englisch ср.

język polski

Polnisch ср.

bierna znajomość języka

passive Sprachkenntnisse ж. мн.

język fleksyjny ЛИНГВ.

flektierende Sprache

język literacki

Literatursprache ж.

język migowy

Gebärdensprache ж.

język ojczysty

Muttersprache ж.

język potoczny

Umgangssprache ж.

uczyć się języków

Fremdsprachen lernen

kaleczyć język

eine Sprache radebrechen

łamać sobie język

sich дат. die Zunge abbrechen [o. verrenken]

mieć z kimś wspólny język

mit jdm eine gemeinsame Sprache sprechen

mówić różnymi językami

verschiedene Sprachen sprechen

władać jakimś językiem

eine Sprache beherrschen

władać jakimś językiem

einer Sprache mächtig sein

zasięgnąć języka

sich вин. erkundigen [o. umhören]

zasięgnąć języka

Erkundigungen einziehen

3. język разг. (nauka języka obcego):

język

Fremdsprachenunterricht м.

4. język перенос. (przedmiot o tym kształcie: ognia, buta):

język

Zunge ж.

język wagi

Zünglein ср.

5. język ИНФОРМ.:

język

Sprache ж.

język komputerowy

Computersprache ж.

język polecenia

Befehlssprache ж.

język kompilatora

Compilersprache ж.

język interpretera

Interpretersprache ж.

algorytmiczny język programowania

algorithmische Programmiersprache ж.

wyższy język programowania

höhere Programmiersprache ж.

haczyk <род. ‑a, мн. ‑i> [xatʃɨk] СУЩ. м.

1. haczyk:

haczyk (przedmiot do zawieszania)

Haken м.

haczyk (u drzwi)

[Tür]haken м.

haczyk (na ryby)

[Angel]haken м.

połknąć haczyk

anbeißen

2. haczyk перенос. разг. (szczegół):

haczyk

Haken м. разг.

w tym tkwi jakiś haczyk

da ist ein Haken dran

jerzyk <род. ‑a, мн. ‑i> [jeʒɨk] СУЩ. м. ЗООЛ.

jerzyk

Mauersegler м.

I . jazda <род. ‑dy, мн. отсут. > [jazda] СУЩ. ж.

1. jazda:

jazda (odbywanie podróży)

Fahrt ж.

jazda (samochodem, pociągiem, na rowerze)

Fahrt ж.

jazda (na koniu)

Reiten ср.

jazda (na koniu)

Ritt м.

rozkład jazdy

Fahrplan м.

wyższa szkoła jazdy

die hohe Kunst ж. des Reitens

2. jazda (prowadzenie samochodu):

jazda

Fahren ср.

nauka jazdy

Fahrschule ж.

prawo jazdy

Führerschein м.

3. jazda СПОРТ:

jazda na łyżwach

Eislauf м.

jazda na nartach

Schilauf м.

jazda na nartach

Skilauf м.

jazda konna

Reiten ср.

jazda konna

Pferdesport м.

jazda figurowa/szybka na lodzie

Eiskunst-/Eisschnelllauf м.

4. jazda ИСТ.:

lekka/ciężka jazda

leichte/schwere Kavallerie ж.

II . jazda [jazda] МЕЖД.

jazda stąd! разг.

weg hier! разг.

jazda stąd! разг.

scher dich fort [von hier]! разг.

fizyk <род. ‑a, мн. ‑ycy> [fizɨk] СУЩ. м.

fizyk

Physiker(in) м. (ж.)

I . jeżyk <род. ‑a, мн. ‑i> [jeʒɨk] СУЩ. м.

1. jeżyk (mały jeż):

jeżyk

Igelchen ср.

2. jeżyk мн. отсут. (fryzura):

jeżyk

Igelschnitt м. разг.

jeżyk

Bürstenschnitt м. разг.

II . jeżyk [jeʒɨk] ПРИЛ. НАРЕЧ.

czesać się na jeżyka разг.

Igelschnitt tragen

krzyk <род. ‑u, мн. ‑i> [kʃɨk] СУЩ. м.

1. krzyk (wrzask):

krzyk

Schrei м.

ostatni krzyk mody

der letzte Schrei [der Mode] разг.

już po krzyku разг.

und erledigt

już po krzyku разг.

und das war es dann auch schon

2. krzyk (wyraz oburzenia):

krzyk

Geschrei ср. разг.

podnieść krzyk (protestować)

ein Geschrei anstimmen [o. erheben]

3. krzyk:

krzyk (donośny głos ptaków: żurawia, mewy)

Schrei м.

krzyk (donośny głos ptaków: żurawia, mewy)

Schreien ср.

krzyk (sowy)

Ruf м.

krzyk (sowy)

Rufen ср.

mrzyk <род. ‑a, мн. ‑i> [mʒɨk] СУЩ. м. ЗООЛ.

mrzyk

Anthrenus picturatus

mrzyk

Speckkäfer м.

muzyk (-yczka) <род. ‑a, мн. ‑ycy> [muzɨk] СУЩ. м. (ж.)

muzyk (-yczka)

Musiker(in) м. (ж.)

jazgot <род. ‑u, мн. ‑y> [jazgot] СУЩ. м. обыч. lp разг.

jazgot

Gekreisch[e] ср.

jazgot

Geschrei ср.

jazgot

Lärm м.

jazowy [jazovɨ] ПРИЛ.

płot jazowy

Fischzaun м.

biczyk <род. ‑a, мн. ‑i> [bitʃɨk] СУЩ. м. высок.

biczyk уменьш. od bicz

biczyk

kleine Peitsche ж.

Смотри также bicz

bicz <род. ‑a, мн. ‑e> [bitʃ] СУЩ. м.

bicz

Peitsche ж.

Выражения:

bicz boży

Heimsuchung ж.

bicz boży

Gottes Geißel ж. перенос. высок.

jak z bicza trzasł [lub strzelił]

wie im Fluge разг.

jak z bicza trzasł [lub strzelił]

im Nu разг.

kręcić na siebie bicz

den Ast absägen, auf dem man sitzt

[u]kręcić bicz na kogoś

jdm einen Strick drehen

[u]kręcić bicz na kogoś

zu jds Unglück [o. Misserfolg] beitragen

[u]kręcić bicz na kogoś

jdm etw Nachteiliges anhängen

kręcić bicz[e] z piasku

aus nichts etw machen [o. etwas Unmögliches verrichten] wollen

ktoś jest rozpuszczony jak dziadowski bicz разг.

jd ist widerspenstig [o. sehr undiszipliniert] [o. unfügsam] [o. außer Rand und Band]

merzyk <род. ‑a, мн. ‑i> [meʒɨk] СУЩ. м. БОТАН.

merzyk

Waldmoos ср.

nurzyk <род. ‑a, мн. ‑i> [nuʒɨk] СУЩ. м. ЗООЛ.

nurzyk

Trottellume ж.

okrzyk <род. ‑u, мн. ‑i> [okʃɨk] СУЩ. м.

okrzyk (zdziwienia, zachwytu)

Ausruf м.

okrzyk (bólu, rozpaczy)

[Auf]schrei м.

okrzyk radości

Freudenruf м.

okrzyk radości

Freudenschrei м.

wznosić okrzyki na czyjąś cześć

jdm zujubeln

wznosić okrzyki na czyjąś cześć

jdn bejubeln

orczyk <род. ‑a, мн. ‑i> [ortʃɨk] СУЩ. м.

1. orczyk С.-Х.:

orczyk

Ortscheit ср.

2. orczyk АВИА.:

orczyk

Seitenruderpedal ср.

orczyk

Steuerstange ж.

3. orczyk СПОРТ:

orczyk

Trapezstange ж.

orczyk

Schaukelreckstange ж.

4. orczyk разг. (wyciąg narciarski):

orczyk

Schlepplift м.

rydzyk <род. ‑a, мн. ‑i> [rɨdzɨk] СУЩ. м.

rydzyk уменьш. od rydz

rydzyk

[kleiner] Reizker м.

Смотри также rydz

rydz <род. ‑a, мн. ‑e> [rɨts] СУЩ. м.

rydz БОТАН. (Pilzart):

rydz

Reizker м.

Выражения:

zdrów jak rydz

kerngesund

lepszy rydz niż nic посл.

besser als in die hohle Hand geschissen вульг.

Tadżyk (-yjka) <род. ‑a, мн. ‑ycy> [tadʒɨk] СУЩ. м. (ж.)

Tadżyk (-yjka)

Tadschike(Tadschikin) м. (ж.)

koszyk <род. ‑ka, мн. ‑ki> [koʃɨk] СУЩ. м.

1. koszyk уменьш. od kosz

koszyk

[kleiner] Korb м.

2. koszyk ФИНАНС.:

koszyk świadczeń zdrowotnych

Gesundheitsversorgungspaket ср.

koszyk walutowy

Währungskorb м.

Смотри также kosz

kosz <род. ‑a, мн. ‑e, род. мн. ‑y [lub ‑ów]> [koʃ] СУЩ. м.

1. kosz (pojemnik):

kosz

Korb м.

kosz

Eimer м.

dostać/dać kosza

einen Korb bekommen/geben

kosz na śmieci

Abfalleimer м.

to nadaje się do kosza

das ist Schrott м. [o. Müll м. ]

2. kosz (fotel plażowy):

kosz

Strandkorb м.

3. kosz (gondola pod balonem, osłona):

kosz

Korb м.

4. kosz разг. (koszykówka):

kosz

Basketball м.

5. kosz ИНФОРМ. (ikona na pulpicie):

kosz

Papierkorb м.