Переводы „stalić“ в словаре польско » немецкий

staliwo <род. ‑wa, мн. ‑wa> [stalivo] СУЩ. ср. ТЕХН.

staliwo

Gussstahl м.

staliwo

Stahlguss м.

ustalić [ustalitɕ]

ustalić св. od ustalać

Смотри также ustalać

I . ustalać <‑la; св. ustalić> [ustalatɕ] ГЛ. перех.

1. ustalać (określać):

ustalać harmonogram, plan

festlegen

ustalać harmonogram, plan

bestimmen

ustalić termin

einen Termin festlegen [o. ansetzen]

2. ustalać (uzgodnić):

co ustaliliście?

was habt ihr vereinbart?

3. ustalać (umocnić):

ustalić swoją pozycję

seine Position festigen [o. stärken]

II . ustalać <‑la; св. ustalić> [ustalatɕ] ГЛ. неперех. (zdecydować)

ustalać

beschließen

ustalać

festlegen

ustaliliśmy, że spotykamy się o 18.00

wir beschlossen, dass wir uns um 18 Uhr treffen

ustalono, że...

es wurde festgestellt, dass ...

III . ustalać <‑la; св. ustalić> [ustalatɕ] ГЛ. возвр. гл.

ustalać (stabilizować się) (pogoda)

sich вин. stabilisieren

stanica <род. ‑cy, мн. ‑ce> [staɲitsa] СУЩ. ж.

1. stanica (schronisko wodne):

stanica

Bootshaus ср.

stanica

Bootsstation ж.

2. stanica (osiedle kozackie):

stanica

Kosakendorf ср.

I . stawić <‑wi> [stavitɕ] ГЛ. перех. св.

stawić czoło komuś/czemuś

jdm/etw die Stirn bieten

stawić opór

Widerstand leisten

II . stawić <‑wi> [stavitɕ]

stawić св. od stawiać

Смотри также stawiać

I . stawiać <‑ia> [stavjatɕ] ГЛ. перех.

1. stawiać (umieszczać):

stawiać

stellen

stawiać bańki

schröpfen

stawiać bańki

Schröpfköpfe ansetzen

stawiać horoskop

ein Horoskop erstellen

stawiać karty/pasjansa

Karten/Patiencen legen

stawiać kropkę/średnik

Punkt/Semikolon setzen

stawiać stopnie

benoten

stawiać stopnie

bewerten

stawiać sobie jakiś cel

sich вин. [irgend]ein Ziel setzen

stawiać coś na głowie

etw auf den Kopf stellen

stawiać kroki

Schritte setzen

to cię postawi na nogi

das bringt dich [wieder] auf die Beine

stawiać kogoś w trudnym położeniu [lub przykrej sytuacji]

jdn in eine schwierige Lage versetzen

stawiać znak równości między kimś/czymś a kimś/czymś

jdn/etw mit jdm/etw gleichsetzen

stawiać coś pod znakiem zapytania

etw in Frage stellen

stawiać kogoś przed faktem dokonanym

jdn vor vollendete Tatsachen stellen

stawiać pierwsze kroki

erste Schritte tun

stawiać na swoim

auf seine[r] Meinung bestehen

stawiać na kogoś/coś

auf jdn/etw setzen

2. stawiać (podnosić do góry):

stawiać kołnierz

hochstellen

stawiać kołnierz

aufstellen

stawiać żagle

die Segel setzen

3. stawiać (wznosić):

stawiać budowlę

bauen

stawiać budowlę

errichten

4. stawiać (przedstawiać):

stawiać diagnozę, pytanie

stellen

stawiać wniosek

einen Antrag stellen

stawiać żądanie

eine Forderung stellen

stawiać czyjąś kandydaturę

jdn als Kandidaten aufstellen

stawiać kogoś/coś za przykład

jdn/etw als Beispiel anführen

5. stawiać (zakładać się):

stawiać [jakąś kwotę] na kogoś/coś

auf jdn/etw [eine Summe] wetten [o. setzen]

stawiać wszystko na jedną kartę

alles auf eine Karte setzen

II . stawiać <‑ia> [stavjatɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. stawiać < св. stawić> письм. (zgłaszać się):

stawiać

sich вин. stellen

stawiać

sich вин. melden

stawiać

sich вин. einfinden

stawiać

erscheinen

stawiać się na rozprawę

sich вин. zur Verhandlung einfinden

2. stawiać разг. (przeciwstawiać się):

stawiać

sich вин. widersetzen

stawiać

trotzen

3. stawiać (wczuwać się):

stawiać się w czyimś położeniu

sich вин. in jds Lage versetzen

stawiać na równi z kimś

sich вин. mit jdm auf eine [o. die gleiche] Stufe stellen

stale [stale] НАРЕЧ.

stale

stets

stale

immer

stulić [stulitɕ]

stulić св. od stulać

Смотри также stulać

stulać <‑la; св. stulić> [stulatɕ] ГЛ. перех.

stulać płatki, liście

schließen

stulać skrzydła

[zusammen]legen [o. falten]

stulać uszy

anlegen

stulać ogoń

einziehen

usta stulone do pocałunku

zum Kuß geschürzte Lippen ж. мн.

Выражения:

stul gębę [lub pysk]! вульг.

halt´s Maul! вульг.

stul gębę [lub pysk]! вульг.

halt die Fresse! вульг.

sen stulił mu powieki

der Schlaf м. übermannte ihn [o. senkte sich über ihn] ksi¹¿k

stalag <род. ‑u, мн. ‑i> [stalak] СУЩ. м. ИСТ.

stalag

Stalag ср.

stalag

Stammlager ср.

stalle [stalle] СУЩ.

stalle мн. <‑lli> род. мн. ИСК.:

stalle

Chorgestühl ср.

scalić [stsalitɕ]

scalić св. od scalać

Смотри также scalać

scalać <‑la; прош. вр. ‑aj; св. scalić> [stsalatɕ] ГЛ. перех.

scalać elementy:

scalać

miteinander verbinden

scalać

zusammenfügen

układ [lub obwód] scalony ЭЛЕКТР.

integrierter Schaltkreis м.

układ [lub obwód] scalony ЭЛЕКТР.

integrierte Schaltung ж.

I . spalić <‑li; прош. вр. ‑al> [spalitɕ]

spalić св. od spalać

II . spalić <‑li; прош. вр. ‑al> [spalitɕ] ГЛ. перех. св.

spalić СПОРТ:

spalić rzut

ins Abseits laufen

spalić skok

übertreten

Выражения:

plan spalił na panewce

der Plan м. ist misslungen [o. gescheitert]

plan spalił na panewce

der Plan ist in nichts zerronnen

plan spalił na panewce

der Plan hat sich in nichts aufgelöst

III . spalić <‑li; прош. вр. ‑al> [spalitɕ] ГЛ. возвр. гл. св.

1. spalić:

spalić (zostać zniszczonym) (dom, drewno, list)

verbrennen

2. spalić:

spalić (zbyt mocno się przypiec) (mięso)

anbrennen

spalić (zbyt mocno się przypiec) (mięso)

verbrennen

3. spalić:

spalić (zbyt mocno się opalić) (plażowicz, skóra)

sich дат. einen Sonnenbrand holen

4. spalić разг. (zdemaskować się):

spalić

auffliegen разг.

Смотри также spalać

I . spalać <‑la; прош. вр. ‑aj; св. spalić> [spalatɕ] ГЛ. перех.

1. spalać (niszczyć, utleniać):

spalać papier, pokarm

verbrennen

spalić za sobą mosty

alle Brücken hinter sich дат. abbrechen

2. spalać обыч. св. (zbyt mocno przypiec):

spalać peczeń, mięso

verbrennen

spalać peczeń, mięso

anbrennen lassen

spalić kotlety

die Schnitzel anbrennen lassen

3. spalać обыч. св. (mocno opalić):

spalać skórę

verbrennen разг.

twarz spalona tropikalnym słońcem

von der tropischen Sonne verbranntes Gesicht ср.

4. spalać обыч. св. (przepalić):

spalać bezpiecznik, silnik, żarówkę

durchbrennen

5. spalać обыч. нсв. (zużywać):

silnik spala dużo benzyny

Motor м. verbraucht viel Benzin

II . spalać <‑la; прош. вр. ‑aj; св. spalić> [spalatɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. spalać:

spalać (ulegać utlenieniu) (substancje pokarmowe)

verbrennen

2. spalać обыч. нсв. перенос. (wyczerpać się):

spalać się w czymś

sich вин. für etw restlos aufopfern

I . smalić <‑li; прош. вр. smal> [smalitɕ] ГЛ. перех.

smalić (przypiekać coś):

smalić

etw anbraten

Выражения:

smalić cholewki przest

Süßholz raspeln разг.

duby smalone

Nonsens м.

duby smalone

Quatsch м.

II . smalić <‑li; прош. вр. smal> [smalitɕ] ГЛ. возвр. гл. высок. (przypalać się)

smalić

anbrennen