В Вашем браузере деактивирован Javascript. Активировав его, Вы сможете пользоваться LexiTrainer, а также другими функциями.

польско » немецкий

польский)

Показать список всех ответов

wypalać: I. переходный глагол II. непереходный глагол III. возвратный глагол
palić: I. переходный глагол II. непереходный глагол III. возвратный глагол IV. глагол
opalić
spalić: II. переходный глагол III. возвратный глагол
upalać: I. переходный глагол II. возвратный глагол
dopalać: I. переходный глагол II. возвратный глагол
napalać: I. непереходный глагол II. возвратный глагол
kapalin: имя существительное
odpalać: I. переходный глагол II. непереходный глагол
popalić: I. переходный глагол II. возвратный глагол
zapalić
palia: имя существительное

Вы видите похожие результаты wypalić , zapalić , popalić , odpalić , kapalin , napalić , dopalić , upalić , spalić , opalić , palia , palić и wypalać

I . wypalać <‑la> [vɨpalatɕ], wypalić [vɨpalitɕ] св. ГЛ. перех.

herausplatzen разг.

wypalać

[he]rausschleudern разг.

II . wypalać <‑la> [vɨpalatɕ], wypalić [vɨpalitɕ] св. ГЛ. неперех.

1. wypalać:

wypalać (strzelić) (broń)

losfeuern разг.

2. wypalać только св. разг. (udać się):

wypalać

klappen

wypalać

hinhauen разг.

twój pomysł nie wypalił

deine Idee ж. hat nicht funktioniert

ten plan nie wypali

dieser Plan м. wird nicht aufgehen

jeszcze nie wiem, czy ten wyjazd wypali

ich weiß noch nicht, ob die Reise ж. zustande kommt

3. wypalać только св. разг. (powiedzieć):

wypalić komuś prosto z mostu

jdm frei [o. frisch] von der Leber weg erzählen разг.

wypalić z grubej rury

kein Blatt vor den Mund nehmen

III . wypalać <‑la> [vɨpalatɕ], wypalić [vɨpalitɕ] св. ГЛ. возвр. гл.

wypalać (nadwerężyć siły) (człowiek)

sich вин. völlig verausgaben

wypalać (nadwerężyć siły) (człowiek)

ausgebrannt sein

I . palić <‑li> [palitɕ] ГЛ. перех.

1. palić (rozniecać):

palić ognisko

anzünden

2. palić (oświetlać):

palić lampę

einschalten

palić świecę

anzünden

palić świecę

anbrennen

palić światło

anmachen

3. palić (wciągać dym):

palić papierosy, fajkę, opium

rauchen

palić jak smok разг.

rauchen [o. qualmen] wie ein Schlot

4. palić (niszczyć ogniem):

palić glebę, trawę

verbrennen

palić zwłoki

einäschern

palić za sobą [wszystkie] most

[alle] Brücken hinter sich abbrechen

pal cię/go/ją/was/ich/je diabli! разг.

du bist/er ist/sie ist/ihr seid/sie sind mir scheißeegal разг.

pal licho, że muszę zrobić ten referat разг.

scheißegal, dass ich das Referat machen muss разг.

5. palić (prażyć):

palić kawę, ziarna

rösten

palić kawę, ziarna

brennen

wapno palone

Löschkalk м.

II . palić <‑li> [palitɕ] ГЛ. неперех.

1. palić (opalać):

palić czymś

mit etw heizen

palić w piecu

im Ofen heizen

2. palić (piec, parzyć):

słońce/piasek pali

die Sonne ж. /der Sand м. brennt

3. palić:

palić (wywoływać uczucie gorąca) (gorączka)

brennen

pali mnie [w gardle]

es brennt mir im Hals[e]

palą stopy od gorącego piasku

die Fußsohlen brennen vom heißen Sand

4. palić перенос. (być intensywnym):

kogoś pali ciekawość/pragnienie/zazdrość

jd brennt vor Neugier/Durst/Neid

pali mnie straszny wstyd

ich vergehe vor Scham

III . palić <‑li> [palitɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. palić:

palić (płonąć) (gałęzie, ognisko)

brennen

palić (dom, miasto)

brennen

palić (dom, miasto)

in Flammen stehen

ziemia [lub grunt] pali się komuś pod nogami

der Boden м. brennt unter jds Fußen

palić się do czegoś разг.

auf etw вин. brennen [o. begierig sein]

nie palę się do tego разг.

darauf bin ich nicht scharf разг.

choćby się waliło i paliło ... разг.

auch wenn die Welt untergeht ... разг.

robota pali się komuś w rękach разг.

jdm läuft die Arbeit ж. wie geschmiert

2. palić:

palić (dawać oświetlenie) (płomień, świeca, światło)

brennen

w jego pokoju ciągle pali się światło

in seinem Zimmer brennt ständig Licht ср.

3. palić перенос.:

palić (błyszczeć) (iskierki, oczy)

glühen

4. palić перенос. (być ogarniętym):

paliłem się ze wstydu

ich schämte mich in Grund und Boden

IV . palić <‑li> [palitɕ] ГЛ. безл.

pali się!

es brennt!

Выражения:

nie pali się! разг.

es eilt nicht!

nie pali się! разг.

es hat keine Eile!

opalić [opalitɕ]

opalić св. od opalać

Смотри также opalać

I . opalać <‑la; св. opalić> [opalatɕ] ГЛ. перех.

1. opalać (ogrzewać):

opalać mieszkanie

heizen

2. opalać (wystawiać na działanie słońca):

opalać brzuch, plecy

bräunen

olejek do opalania

Sonnenöl ср.

łóżko opalające

Sonnenbank ж.

3. opalać (przypiekać ogniem):

opalać drób

ansengen

4. opalać разг. (wypalać czyjeś papierosy):

opalać kogoś

bei jdm Zigaretten schnorren разг.

II . opalać <‑la; св. opalić> [opalatɕ] ГЛ. возвр. гл. (wystawiać się na działanie słońca)

opalać

sich вин. bräunen

opalać

sich вин. sonnen

I . spalić <‑li; прош. вр. ‑al> [spalitɕ]

spalić св. od spalać

II . spalić <‑li; прош. вр. ‑al> [spalitɕ] ГЛ. перех. св.

spalić СПОРТ:

spalić rzut

ins Abseits laufen

spalić skok

übertreten

Выражения:

plan spalił na panewce

der Plan м. ist misslungen [o. gescheitert]

plan spalił na panewce

der Plan ist in nichts zerronnen

plan spalił na panewce

der Plan hat sich in nichts aufgelöst

III . spalić <‑li; прош. вр. ‑al> [spalitɕ] ГЛ. возвр. гл. св.

1. spalić:

spalić (zostać zniszczonym) (dom, drewno, list)

verbrennen

2. spalić:

spalić (zbyt mocno się przypiec) (mięso)

anbrennen

spalić (zbyt mocno się przypiec) (mięso)

verbrennen

3. spalić:

spalić (zbyt mocno się opalić) (plażowicz, skóra)

sich дат. einen Sonnenbrand holen

4. spalić разг. (zdemaskować się):

spalić

auffliegen разг.

Смотри также spalać

I . spalać <‑la; прош. вр. ‑aj; св. spalić> [spalatɕ] ГЛ. перех.

1. spalać (niszczyć, utleniać):

spalać papier, pokarm

verbrennen

spalić za sobą mosty

alle Brücken hinter sich дат. abbrechen

2. spalać обыч. св. (zbyt mocno przypiec):

spalać peczeń, mięso

verbrennen

spalać peczeń, mięso

anbrennen lassen

spalić kotlety

die Schnitzel anbrennen lassen

3. spalać обыч. св. (mocno opalić):

spalać skórę

verbrennen разг.

twarz spalona tropikalnym słońcem

von der tropischen Sonne verbranntes Gesicht ср.

4. spalać обыч. св. (przepalić):

spalać bezpiecznik, silnik, żarówkę

durchbrennen

5. spalać обыч. нсв. (zużywać):

silnik spala dużo benzyny

Motor м. verbraucht viel Benzin

II . spalać <‑la; прош. вр. ‑aj; св. spalić> [spalatɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. spalać:

spalać (ulegać utlenieniu) (substancje pokarmowe)

verbrennen

2. spalać обыч. нсв. перенос. (wyczerpać się):

spalać się w czymś

sich вин. für etw restlos aufopfern

I . upalać <upala; прош. вр. ‑aj> [upalatɕ], upalić [upalitɕ] св. ГЛ. перех. разг.

1. upalać (nadpalać):

upalać

ansengen

upalać

anzünden

upalać gałęzie

Äste ansengen

2. upalać (prażyć):

upalać

rösten

upalić cukier

Zucker rösten

II . upalać <upala; прош. вр. ‑aj> [upalatɕ], upalić [upalitɕ] св. ГЛ. возвр. гл. разг.

upalać

angesengt werden

upalać

sich вин. entzünden

I . dopalać <‑la; прош. вр. ‑laj> [dopalatɕ], dopalić [dopalitɕ] св. ГЛ. перех. разг.

dopalać

aufrauchen

dopalać

zu Ende rauchen

dopalać cygaro

Zigarre aufrauchen

II . dopalać <‑la; прош. вр. ‑laj> [dopalatɕ], dopalić [dopalitɕ] св. ГЛ. возвр. гл.

dopalać

ausgehen

dopalać

erlöschen

świece powoli się dopalały

die Kerzen ж. мн. gingen langsam aus

I . napalać <‑la; прош. вр. ‑laj> [napalatɕ], napalić [napalitɕ] св. ГЛ. неперех.

napalić w piecu

den Ofen einheizen [o. anheizen]

II . napalać <‑la; прош. вр. ‑laj> [napalatɕ], napalić [napalitɕ] св. ГЛ. возвр. гл.

1. napalać (wiele wypalić):

napalać

viel rauchen

2. napalać разг. (podekscytować się):

napalać się na coś

auf etw вин. brennen [o. scharf sein разг. ]

kapalin <род. ‑u, мн. ‑y> [kapalin] СУЩ. м. ИСТ.

kapalin (hełm)

Eisenhut м.

I . odpalać <‑la> [otpalatɕ], odpalić [otpalitɕ] св. ГЛ. перех.

1. odpalać (wystrzeliwać):

odpalać pocisk, torpedę, rakietę

abfeuern

odpalać pocisk, torpedę, rakietę

abschießen

2. odpalać разг. (dzielić się):

odpalić komuś coś

mit jdm etw teilen

II . odpalać <‑la> [otpalatɕ], odpalić [otpalitɕ] св. ГЛ. неперех.

1. odpalać (strzelać):

odpalać

abdrücken

2. odpalać (wybuchać):

odpalać

ausbrechen

odpalać

explodieren

3. odpalać разг.:

odpalać (startować) (silnik)

starten

4. odpalać разг. (celnie ripostować):

odpalać

scharf antworten

odpalać

schlagfertig sein

5. odpalać (zapalać):

odpalić papierosa

eine Zigarette anzünden [o. anbrennen]

I . popalić <‑li> [popalitɕ] ГЛ. перех. св.

popalić разг. (spalić dużo):

popalić

verbrennen

2. popalić (spędzić czas na paleniu):

popalić

rauchen

popalił fajkę

er rauchte eine Pfeife

Выражения:

popalić za sobą mosty высок.

alle Brücken hinter sich abbrechen

dać komuś popalić разг.

jdm Feuer unter dem Hintern machen разг.

II . popalić <‑li> [popalitɕ] ГЛ. возвр. гл. (ulec spaleniu)

popalić

verbrennen

popaliły się wszystkie szopy

alle Schuppen м. мн. verbrannten

zapalić [zapalitɕ]

zapalić св. od zapalać

Смотри также zapalać

I . zapalać <‑la; св. zapalić> [zapalatɕ] ГЛ. перех.

1. zapalać (rozniecać ogień):

zapalać

entzünden

zapalać

anstecken

zapalać zapałkę

anzünden

pocisk zapalający ВОЕН.

Brandgeschoss ср.

zapalić kaganek oświaty высок.

das Licht ср. [o. die Fackel ж. ] der Aufklärung entzünden высок.

2. zapalać (uruchamiać):

zapalać silnik

anlassen

zapalać silnik

anstellen

3. zapalać (pozwalać, aby się świeciło):

zapalać światło

[an]machen

zapalać lampę

anmachen

zapalać lampę

anknipsen разг.

zapalić dla kogoś zielone światło

jdm grünes Licht [für etw] geben

4. zapalać (pozwalać, aby się paliło):

zapalać papierosa, fajkę, cygaro

anzünden

zapalać papierosa, fajkę, cygaro

anstecken

5. zapalać перенос. (rozbudzić w kimś zapał):

zapalać

entflammen высок.

zapalać

begeistern

zapalić innych do walki

andere für den Kampf begeistern

zapalić komuś światło nadziei

jdm Hoffnung geben

II . zapalać <‑la; св. zapalić> [zapalatɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. zapalać обыч. св. (zaczynać się palić):

zapalać

sich вин. entzünden

zapalać

Feuer fangen

2. zapalać (włączać się):

zapalać

angehen

zapaliło się zielone światło

die Ampel ж. sprang auf Grün

3. zapalać высок. (zaczynać błyszczeć, lśnić):

zapalać

zu leuchten beginnen

zapalać

blitzen

zapaliły się gwiazdy na niebie

die Sterne м. мн. am Himmel begannen zu leuchten

oczy zapaliły się gniewem

seine Augen ntpl begannen vor Zorn zu blitzen

4. zapalać высок. (nabierać zapału, entuzjazmu):

zapalić się do czegoś

sich вин. für etw begeistern

zapalić się do czegoś

für etw Feuer und Flamme sein разг.

5. zapalać высок. (doświadczać silnych uczuć):

zapalać

in Erregung geraten

zapalać

entflammen высок.

zapalał się w dyskusji

er geriet bei der Diskussion in Erregung

zapalił się gniewem/namiętnością

sein Zorn м. /seine Leidenschaft ж. entflammte высок.

6. zapalać высок. (zawładnąć kimś):

zapalać

entflammen высок.

czuł, jak zapala się w nim nienawiść

er spürte Hass in sich aufsteigen м.

palia СУЩ.

Статья, составленная пользователем

- Статью редактировать
- Предложить удалить

palia jeziorowa/amerykańska ж. ЗООЛ.

amerikanischer Seesaibling м.

Хотели бы вы добавить слова, фразы или переводы?

Пришлите нам новую статью.

Поиск в словаре

польский

Переводы „vypáliť“ в словаре польско » немецкий (Перейти к немецко » польский)

I . wypalać <‑la> [vɨpalatɕ], wypalić [vɨpalitɕ] св. ГЛ. перех.

1. wypalać (spalić):

2. wypalać (zrobić):

3. wypalać (wyprażyć):

4. wypalać (zostawić ślad):

5. wypalać обыч. св. разг. (palnąć):

II . wypalać <‑la> [vɨpalatɕ], wypalić [vɨpalitɕ] св. ГЛ. неперех.

1. wypalać:

2. wypalać только св. разг. (udać się):

3. wypalać только св. разг. (powiedzieć):

III . wypalać <‑la> [vɨpalatɕ], wypalić [vɨpalitɕ] св. ГЛ. возвр. гл.

I . palić <‑li> [palitɕ] ГЛ. перех.

1. palić (rozniecać):

2. palić (oświetlać):

3. palić (wciągać dym):

4. palić (niszczyć ogniem):

5. palić (prażyć):

II . palić <‑li> [palitɕ] ГЛ. неперех.

1. palić (opalać):

2. palić (piec, parzyć):

3. palić:

4. palić перенос. (być intensywnym):

III . palić <‑li> [palitɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. palić:

2. palić:

3. palić перенос.:

4. palić перенос. (być ogarniętym):

IV . palić <‑li> [palitɕ] ГЛ. безл.

Выражения:

opalić [opalitɕ]

opalić св. od opalać

Смотри также opalać

I . opalać <‑la; св. opalić> [opalatɕ] ГЛ. перех.

1. opalać (ogrzewać):

2. opalać (wystawiać na działanie słońca):

3. opalać (przypiekać ogniem):

4. opalać разг. (wypalać czyjeś papierosy):

II . opalać <‑la; св. opalić> [opalatɕ] ГЛ. возвр. гл. (wystawiać się na działanie słońca)

I . spalić <‑li; прош. вр. ‑al> [spalitɕ]

spalić св. od spalać

II . spalić <‑li; прош. вр. ‑al> [spalitɕ] ГЛ. перех. св.

spalić СПОРТ:

Выражения:

III . spalić <‑li; прош. вр. ‑al> [spalitɕ] ГЛ. возвр. гл. св.

1. spalić:

2. spalić:

3. spalić:

4. spalić разг. (zdemaskować się):

Смотри также spalać

I . spalać <‑la; прош. вр. ‑aj; св. spalić> [spalatɕ] ГЛ. перех.

1. spalać (niszczyć, utleniać):

2. spalać обыч. св. (zbyt mocno przypiec):

3. spalać обыч. св. (mocno opalić):

4. spalać обыч. св. (przepalić):

5. spalać обыч. нсв. (zużywać):

II . spalać <‑la; прош. вр. ‑aj; св. spalić> [spalatɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. spalać:

2. spalać обыч. нсв. перенос. (wyczerpać się):

I . upalać <upala; прош. вр. ‑aj> [upalatɕ], upalić [upalitɕ] св. ГЛ. перех. разг.

1. upalać (nadpalać):

2. upalać (prażyć):

II . upalać <upala; прош. вр. ‑aj> [upalatɕ], upalić [upalitɕ] св. ГЛ. возвр. гл. разг.

I . dopalać <‑la; прош. вр. ‑laj> [dopalatɕ], dopalić [dopalitɕ] св. ГЛ. перех. разг.

II . dopalać <‑la; прош. вр. ‑laj> [dopalatɕ], dopalić [dopalitɕ] св. ГЛ. возвр. гл.

I . napalać <‑la; прош. вр. ‑laj> [napalatɕ], napalić [napalitɕ] св. ГЛ. неперех.

II . napalać <‑la; прош. вр. ‑laj> [napalatɕ], napalić [napalitɕ] св. ГЛ. возвр. гл.

1. napalać (wiele wypalić):

2. napalać разг. (podekscytować się):

kapalin <род. ‑u, мн. ‑y> [kapalin] СУЩ. м. ИСТ.

I . odpalać <‑la> [otpalatɕ], odpalić [otpalitɕ] св. ГЛ. перех.

1. odpalać (wystrzeliwać):

2. odpalać разг. (dzielić się):

II . odpalać <‑la> [otpalatɕ], odpalić [otpalitɕ] св. ГЛ. неперех.

1. odpalać (strzelać):

2. odpalać (wybuchać):

3. odpalać разг.:

4. odpalać разг. (celnie ripostować):

5. odpalać (zapalać):

I . popalić <‑li> [popalitɕ] ГЛ. перех. св.