Переводы „Antrie“ в словаре немецко » польский

Ạntrieb <‑[e]s, ‑e> [ˈantriːp] СУЩ. м.

1. Antrieb ТЕХН. (Antriebskraft):

[elektrischer] Antrieb

napęd м. [elektryczny]

2. Antrieb (Impuls):

Antrieb

bodziec м.

Antrieb

pobudka ж.

etw aus eigenem Antrieb tun

robić [св. z‑] coś z własnej inicjatywy

I . anti̱k [an​ˈtiːk] ПРИЛ.

1. antik (aus der Antike stammend):

antik Kultur

antyczny

2. antik (als Antiquität anzusehen):

antik Leuchter

zabytkowy

II . anti̱k [an​ˈtiːk] НАРЕЧ. (eingerichtet sein)

antik

w stylu antycznym [lub staroświeckim]

Ạntritt <‑[e]s, мн. отсут. > СУЩ. м.

1. Antritt (Beginn):

Antritt

rozpoczęcie ср.

Antritt einer Stelle

objęcie ср.

vor Antritt der Fahrt

przed rozpoczęciem podróży

2. Antritt:

Antritt (Übernahme: eines Amtes, der Regierung)

objęcie ср.

Antritt (einer Erbschaft)

odziedziczenie ср.

Antritt (einer Erbschaft)

przejęcie ср.

3. Antritt СПОРТ:

Antritt

zryw м.

er hat einen sehr schnellen Antritt

on ma szybki zryw

ạn|tauen ГЛ. неперех. +sein (Schnee)

antauen

zaczynać [св. zacząć] topnieć

ạn|tönen ГЛ. перех. австр., швейц. (andeuten)

antönen

napomykać [св. napomknąć]

antönen

wspominać [св. wspomnieć]

Mate̱rie¹ <‑, ‑n> [ma​ˈteːriə] СУЩ. ж. высок. (Thema)

Materie

materia ж. высок.

Materie

temat м.

Materie

treść ж.

die Materie beherrschen

opanować materię

Ạntrag <‑[e]s, Anträge> [ˈantraːk, pl: ˈantrɛːgə] СУЩ. м.

1. Antrag (Gesuch, Forderung):

Antrag АДМИН., ЮРИД.

wniosek м.

erneuter Antrag

ponowny wniosek

auf Antrag

na wniosek

auf Antrag des Klägers

na wniosek powoda

einen Antrag [auf etw вин.] stellen

stawiać [св. postawić] wniosek [o coś]

Antrag auf Eintragung ins Grundbuch

wniosek o wpis do księgi wieczystej

Antrag auf Entscheidung nach Lage der Akten

wniosek o rozstrzygnięcie na podstawie akt

Antrag auf Erlass einer einstweiligen Verfügung

wniosek o wydanie tymczasowego zarządzenia

Antrag auf Erlass eines Mahnbescheides

wniosek o wydanie nakazu zapłaty

Antrag auf Erlass eines Strafbefehls

wniosek o wydanie sądowego nakazu karnego

Antrag auf Eröffnung des Hauptverfahrens

wniosek o otwarcie postępowania głównego

Antrag auf Verfahrenseinstellung

wniosek o umorzenie postępowania

Antrag auf Wiederaufnahme des Verfahrens

wniosek o wznowienie postępowania

Antrag auf Wiedereinsetzung in den vorigen Stand

wniosek o przywrócenie do stanu poprzedniego

Aufnahme des Antrags der Parteien

przyjęcie ср. wniosku stron

Bindung an den Antrag

związanie ср. wnioskiem

einen Antrag bearbeiten

rozpatrywać [св. rozpatrzyć] wniosek

Antrag abgelehnt/stattgegeben form

wniosek odrzucono/uwzględniono form

2. Antrag → Antragsformular

3. Antrag:

Antrag ПАРЛАМ., ПОЛИТ.

wniosek м.

einen Antrag einbringen/unterstützen

przedstawiać [св. przedstawić] /popierać [св. poprzeć] wniosek

der Antrag geht durch

wniosek przechodzi

auf Antrag der Fraktion

na wniosek frakcji

4. Antrag (Heiratsantrag):

Antrag

oświadczyny мн.

jdm einen Antrag machen

oświadczać [св. oświadczyć] się komuś

jdm einen Antrag machen

prosić [св. po‑] kogoś o rękę

Смотри также Antragsformular

Ạntragsformular <‑s, ‑e> СУЩ. ср.

Antragsformular

formularz м. wniosku

ein Antragsformular ausfüllen/einreichen

wypełniać [св. wypełnić] /składać [св. złożyć] formularz wniosku

I . ạn|tun ГЛ. неперех. irr (bezaubern)

das hat es ihr angetan

to ją oczarowało [lub zachwyciło]

diese Gegend hat es ihm angetan

ta okolica go oczarowała

II . ạn|tun ГЛ. перех. irr (zufügen)

jdm ein Leid antun

wyrządzać [св. wyrządzić] komuś krzywdę

sich дат. etwas antun

targać [св. targnąć] się na życie

tu mir das nicht an! разг.

nie rób mi tego!

das werde ich mir nicht antun

nie będę się męczyć

tu dir keinen Zwang an!

nie zmuszaj się do niczego!

Смотри также angetan

I . ạngetan [ˈangətaːn] ГЛ. перех., неперех.

angetan pp von antun

II . ạngetan [ˈangətaːn] ПРИЛ.

von jdm/etw [sehr] angetan sein

być zachwyconym kimś/czymś

es jdm angetan haben

zachwycić [lub oczarować] kogoś

Ạnteil¹ <‑[e]s, ‑e> СУЩ. м. (Teil, Beteiligung)

Anteil [an etw дат.]

udział м. [w czymś]

Anteil an etw дат. haben

mieć w czymś udział

Anti̱ke <‑, мн. отсут. > [an​ˈtiːkə] СУЩ. ж.

Antike

starożytność ж.

Antike

antyk м.

die römische/griechische Antike

antyk rzymski/grecki

Se̱rie <‑, ‑n> [ˈzeːriə] СУЩ. ж.

1. Serie (Anzahl):

Serie

seria ж.

in Serie herstellen

produkować seryjnie

2. Serie ТВ:

Serie

serial м.

Curi̱e̱ <‑, ‑> [ky​ˈriː] СУЩ. ср. PHYS

Curie (Maßeinheit)

kiur м.

Fu̱rie <‑, ‑n> [ˈfuːri̯ə] СУЩ. ж.

1. Furie (Wut, römische Rachegöttin):

Furie

furia ж.

wie von Furien gejagt sprang er aus dem Bett

wyskoczył z łóżka jak oparzony разг.

sie gingen wie Furien aufeinander los

z furią ruszyli na siebie

2. Furie уничиж. (Frau):

Furie

jędza ж. уничиж. разг.

Furie

złośnica ж. разг.

Kuri̱e̱ <‑, ‑n> [ˈkuːri̯ə] СУЩ. ж.

Kurie

kuria ж.

Glori̱e̱ <‑, ‑n> [ˈgloːri̯ə] СУЩ. ж. высок.

Glorie

chwała ж.

Präri̱e̱ <‑, ‑n> [prɛ​ˈriː] СУЩ. ж.

die Prärie

preria ж.

schri̱e̱ [ʃriː] ГЛ. неперех., перех., возвр. гл.

schrie прош. вр. von schreien

Смотри также schreien

I . schre̱i̱en <schreit, schrie, geschrie[e]n> [ˈʃraɪən] ГЛ. неперех.

1. schreien:

schreien (laut rufen) (Mensch)

krzyczeć [св. krzyknąć]

schreien (sehr laut)

wrzeszczeć [св. wrzasnąć]

schreien (Baby)

płakać [св. za‑]

er schrie vor Angst

[on] krzyczał ze strachu

die Menge schrie vor Begeisterung

tłum м. krzyczał z zachwytu

schreien wie am Spieß разг.

krzyczeć, jakby żywcem obdzierano ze skóry разг.

es war zum Schreien разг.

można było pęknąć ze śmiechu разг.

das schreit zum Himmel

to woła o pomstę do nieba

2. schreien (verlangen):

nach etw schreien

wołać o coś

nach etw schreien

domagać się czegoś

nach jdm schreien

wołać kogoś

nach jdm schreien

domagać się przyjścia kogoś [lub widzenia z kimś]

nach der Mutter schreien

głośno wołać matkę

um Hilfe schreien

wołać o pomoc

3. schreien:

schreien (einen Schrei ausstoßen) (Esel)

beczeć

schreien (Vogel)

skrzeczeć

schreien (Vogel)

krakać

schreien (Stier)

ryczeć

schreien (Kalb)

beczeć

II . schre̱i̱en <schreit, schrie, geschrie[e]n> [ˈʃraɪən] ГЛ. перех. (ausrufen)

Hilfe schreien

wołać pomocy

III . schre̱i̱en <schreit, schrie, geschrie[e]n> [ˈʃraɪən] ГЛ. возвр. гл.

sich heiser schreien

ochrypnąć od krzyku