Переводы „‑czyć“ в словаре польско » немецкий

(Перейти к немецко » польский)

I . uczyć <uczy; прош. вр. ucz св. na‑> [utʃɨtɕ] ГЛ. перех.

uczyć (przekazywać wiedzę):

uczyć kogoś czegoś

jdn etw unterrichten [o. lehren]

Выражения:

nie ucz ojca dzieci robić

lehre die Nachtigall nicht singen посл.

bodajbyś cudze dzieci uczył! посл.

Lehrer м. zu sein ist das Allerletzte ср. !

jajko kurę uczy посл.

das Ei ср. [o. Kücken ср. ] will schlauer sein als die Henne ж. посл.

praca tuczy, bieda uczy посл.

Arbeit ж. ernährt, Not ж. lehrt

uczył Marcin Marcina, a sam głupi jak świnia посл.

große Reden führen, aber selber von nichts eine Ahnung haben

II . uczyć <uczy; прош. вр. ucz> [utʃɨtɕ] ГЛ. неперех.

1. uczyć (być nauczycielem):

uczyć chemii/angielskiego

Chemie/Englisch unterrichten

2. uczyć (stanowić doświadczenie):

uczyć kogoś czegoś

jdn etw lehren

uczyć kogoś dobrych manier

jdm [gute] Manieren beibringen

III . uczyć <uczy; прош. вр. ucz> [utʃɨtɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. uczyć (przyswajać wiedzę):

uczyć się czegoś

etw lernen

uczyć się do egzaminu/na sprawdzian

für eine Prüfung/Klassenarbeit lernen

uczyć się dobrze/źle

gut/schlecht lernen

uczyć się na pamięć

auswendig lernen

ucz się, ucz, a garb ci sam urośnie [lub wyrośnie] посл.

allzu viel Lernen ist ungesund ирон.

2. uczyć (być uczniem):

uczyć

lernen

3. uczyć (nabierać doświadczenia):

uczyć

sich дат. aneignen

uczyć

lernen

uczyć się kulturalnego zachowania

gutes Benehmen lernen

człowiek do śmierci rozumu się uczy посл.

man lernt nie aus посл.

życzyć <‑czy; прош. вр. życz> [ʒɨtʃɨtɕ] ГЛ. перех.

1. życzyć (wyrażać pragnienie):

życzę ci zdrowia/szczęśliwej podróży

ich wünsche dir Gesundheit/eine gute Reise

dobrze/źle komuś życzyć

es mit jdm gut/schlecht meinen

dobrze/źle komuś życzyć

jdm wohl/übel wollen

2. życzyć (pragnąć):

życzyć

wünschen

nie życzyć sobie czegoś

etw nicht wollen

czego pan/pani sobie życzy?

was wünschen Sie?

I . tyczyć <‑czy; прош. вр. tycz> [tɨtʃɨtɕ] ГЛ. перех.

1. tyczyć (wytyczać):

tyczyć

abstecken

2. tyczyć (podpierać tyczkami):

tyczyć

an eine Stange binden

tyczyć kwiaty

Blumen an eine Stange binden

II . tyczyć <‑czy; прош. вр. tycz> [tɨtʃɨtɕ] ГЛ. неперех. (odnosić się do kogoś, czegoś)

tyczyć

betreffen

tyczyć kogoś/czegoś

jdn/etw betreffen

telegram tyczył jej

das Telegramm ср. betraf sie

III . tyczyć <‑czy; прош. вр. tycz> [tɨtʃɨtɕ] ГЛ. возвр. гл. (odnosić się do kogoś, czegoś)

tyczyć

betreffen

objaśniać szczegóły tyczące się jej zadania

die Einzelheiten der sie betreffenden Aufgaben erklären

co się tyczy...

was ... betrifft [o. anbelangt]

I . moczyć <moczy; прош. вр. mocz> [motʃɨtɕ] ГЛ. перех.

1. moczyć < св. z‑> (zwilżać):

moczyć włosy

nass machen

2. moczyć < св. na‑> <[lub za‑]>:

moczyć (zanurzać w płynie) bieliznę

einweichen

moczyć (trzymać coś w płynie) śledzie

wässern

moczyć kij шутл.

den Wurm [o. Würmer] baden шутл. разг.

II . moczyć <moczy; прош. вр. mocz> [motʃɨtɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. moczyć (być moczonym):

bielizna się moczy

die Wäsche ж. wird eingeweicht

2. moczyć < св. z‑> (bezwiednie oddawać mocz):

moczyć

einnässen

moczyć

das Bett nässen высок.

moczyć

ins Bett machen

baczyć <‑czy; прош. вр. bacz> [batʃɨtɕ] ГЛ. неперех. высок.

baczyć na kogoś/coś

auf jdn/etw Acht geben

nie bacząc na coś

ungeachtet einer S.

nie bacząc na coś

ohne Rücksicht auf etw

juczyć <juczy; прош. вр. jucz> [jutʃɨtɕ] ГЛ. перех. высок.

juczyć

[schwer] beladen

juczyć

viel zu tragen geben

juczyć zwierzęta

Tiere schwer beladen

I . leczyć <‑czy; св. wy‑> [letʃɨtɕ] ГЛ. перех.

leczyć (lekarz, specjalista)

behandeln

leczyć (lekarstwo, środek)

heilen

leczyć (lekarstwo, środek)

[aus]kurieren

wyleczyć kogoś z kataru

jdn vom Schnupfen heilen

Выражения:

czas leczy [wszystkie] rany

die Zeit ж. heilt [alle] Wunden

II . leczyć <‑czy; св. wy‑> [letʃɨtɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. leczyć (poddawać się leczeniu):

leczyć

sich вин. [ärztlich] behandeln lassen

2. leczyć (być leczonym):

leczyć

in Behandlung sein

I . liczyć <‑czy; св. licz; прош. вр. po‑> [litʃɨtɕ] ГЛ. перех.

1. liczyć (obliczać):

liczyć

[zusammen]zählen

liczyć

[be]rechnen

liczyć pieniądze

Geld zählen

policzyć coś w pamięci

etw im Kopf berechnen

liczyć straty/zyski

Verluste/Gewinne berechnen

2. liczyć (wliczać):

nie licząc kogoś/czegoś

jdn/etw nicht mitrechnen

II . liczyć <‑czy; св. licz; прош. вр. po‑> [litʃɨtɕ] ГЛ. неперех.

1. liczyć только нсв. (obejmować):

grupa liczy 15 osób

die Gruppe ж. zählt [o. umfasst] 15 Personen

2. liczyć только нсв. (mieć nadzieję):

liczyć na kogoś/coś

auf jdn/etw zählen

III . liczyć <‑czy; св. licz; прош. вр. po‑> [litʃɨtɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. liczyć только нсв. (być cenionym):

liczyć

zählen

liczy się tylko twoje zdrowie

nur deine Gesundheit ж. zählt

to się nie liczy

das zählt nicht

tylko ty się dla mnie liczysz

nur du zählst für mich

2. liczyć только нсв. (szanować):

liczyć się z kimś/czymś

jdn/etw berücksichtigen

liczyć się z kimś/czymś

mit jdm/etw rechnen

liczyć się z czasem

seine Zeit zu schätzen wissen

liczyć się z każdym groszem

jede Mark [o. jeden Pfennig] zweimal umdrehen перенос. разг.

licz się ze słowami!

zügele [o. hüte] deine Zunge!

licz się ze słowami!

achte auf deine Worte!

3. liczyć (rozliczać się):

liczyć

abrechnen

potem się policzymy za całość

danach rechnen wir für die Gesamtheit ab

kochajmy się jak bracia, liczmy się jak Żydzi посл.

wir sind wohl Brüder м. мн. , aber unsere Taschen ж. мн. sind nicht Schwestern ж. мн.

I . łączyć <‑czy; св. po‑> [wontʃɨtɕ] ГЛ. перех.

1. łączyć (umożliwiać połączenie):

łączyć punkty, miasta, rozmowę

verbinden

2. łączyć (spajać):

łączyć

verein[ig]en

łączyć na rybi ogon ТЕХН.

per Fischschwanzverbindung verbinden

łączyć coś na wcisk

per Druckverbindung verbinden

3. łączyć (tworzyć związek):

łączyć

verbinden

łączyć naukę z wypoczynkiem

Lernen und Enstpannung verbinden

łączyć przyjemne z pożytecznym

das Angenehme mit dem Nützlichen verbinden

łączyć w sobie

in sich дат. vereinen

kogoś łączy z kimś przyjaźń

jdn verbindet mit jdm Freundschaft ж.

kogoś łączy z kimś nienawiść do kogoś

jdn verbindet mit jdm Hass м. gegen jdn

kogoś z kimś nic nie łączy

jdn verbindet mit jdm nichts

nic nas ze sobą już nie łączy

uns verbindet nichts mehr

naczynia połączone

kommunizierende Gefäße ntpl

zerwać [lub przerwać] więzy łączące kogoś z kimś/czymś

die Bande, die jdn mit jdm/etw verbinden, abbrechen

4. łączyć разг. (umożliwiać rozmowę telefoniczną):

łączyć rozmowę telefoniczną

ein Telephongespräch verbinden

łączyć równolegle

parallel verbinden

5. łączyć только нсв. (dołączać):

łączyć

anfügen

łączę wyrazy szacunku dla rodziców

[ich zeichne] hochachtungsvolle Grüße an die Eltern

6. łączyć только нсв. ЗООЛ.:

łączyć

verbinden

II . łączyć <‑czy; св. po‑> [wontʃɨtɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. łączyć РАДИО, ТВ (mieć łączność):

łączymy się z Berlinem

wir schalten nach Berlin um

połączyć się z centralą

mit der Zentrale Verbindung aufnehmen

2. łączyć (podejmować wspólne działanie):

łączyć

sich вин. verbünden

kraje łączą się we wspólnej walce z terroryzmem

die Staaten м. мн. verbünden sich im gemeinsamen Kampf gegen den Terror

łączyć się z kimś w bólu

mit jdm sein Leid teilen

3. łączyć (jednoczyć się):

łączyć

sich вин. vereinen

ręce połączyły się w uścisku

die Hände ж. мн. vereinten sich im gemeinsamen Händedruck

połączyć się węzłem małżeńskim

die Ehe schließen [o. eingehen]

4. łączyć:

łączyć (stanowić całość) (linie, drogi)

zusammenlaufen

5. łączyć только нсв. (mieć związek):

z tym łączy się niewygoda

damit ist auch eine Unbequemlichkeit ж. [o. Beschwerlichkeit ж. ] verbunden

6. łączyć ХИМ.:

łączyć

sich вин. verbinden

łączyć

eine [chemische] Verbindung eingehen

I . męczyć <‑czy; прош. вр. męcz> [mentʃɨtɕ] ГЛ. перех.

1. męczyć < св. z‑> <[lub u‑]> (powodować zmęczenie):

męczyć

anstrengen

męczyć

ermüden

ten bieg mnie męczy

der Lauf м. strengt mich an

2. męczyć < св. z‑> (powodować cierpienie):

męczyć [lub u‑] [lub po‑]

quälen

męczyć [lub u‑] [lub po‑]

plagen

męczy go kaszel

der Husten м. plagt ihn

3. męczyć < св. z‑> <[lub po‑]> (naprzykrzać się):

męczyć

belästigen

męczyć

nerven разг.

nie męcz mnie

nerv mich nicht! разг.

4. męczyć < св. za‑> (znęcać się):

męczyć [lub po‑] [lub u‑]

quälen

męczyć [lub po‑] [lub u‑]

misshandeln

męczyć zwierzęta

Tiere quälen

5. męczyć < св. z‑> <[lub po‑]> разг. (jeść niechętnie):

męczyć obiad

hinunterwürgen

II . męczyć <‑czy; прош. вр. męcz> [mentʃɨtɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. męczyć < св. z‑> <[lub u‑]> (odczuwać zmęczenie):

męczyć

ermüden

męczyć

ermatten высок.

2. męczyć < св. po‑> <[lub u‑]> (cierpieć):

męczyć

sich вин. quälen

męczyć

leiden

3. męczyć < св. po‑> (trudzić się):

męczyć się nad czymś

sich вин. mit etw plagen [o. herumschlagen разг. ]

I . raczyć <‑czy; прош. вр. racz> [ratʃɨtɕ] ГЛ. перех.

1. raczyć < св. u‑> высок. (częstować):

raczyć kogoś czymś

jdn mit etw bewirten

2. raczyć ирон. (chcieć):

raczyć

belieben ирон.

raczyć

sich вин. bequemen

nawet nie raczyłeś przeczytać

du bequemtest dich nicht einmal, es durchzulesen

Bóg raczy wiedzieć, gdzie...

weiß Gott, wo ...

Bóg raczy wiedzieć, gdzie...

keiner weiß, wo ... разг.

II . raczyć <‑czy; прош. вр. racz св. u‑> [ratʃɨtɕ] ГЛ. возвр. гл. (delektować się)

raczyć się czymś

sich дат. an etw gütlich tun

raczyć się czymś

etw genießen

ręczyć <‑czy; прош. вр. ręcz; св. za‑ [lub po‑]> [rentʃɨtɕ] ГЛ. неперех.

ręczyć za kogoś/coś

für jdn/etw bürgen [o. einstehen]

nie ręczę za siebie

ich garantiere für nichts

nie ręczę za siebie

ich bin mir meiner selbst nicht sicher

Выражения:

ręczyć głową za coś/kogoś

für jdn/etw seine Hand ins Feuer legen

I . sączyć <‑czy; прош. вр. sącz> [sontʃɨtɕ] ГЛ. перех.

1. sączyć (pić powoli):

sączyć napój

nippen

sączyć napój

schlürfen

2. sączyć (nalewać powoli):

sączyć wino

langsam eingießen [o. einschenken]

3. sączyć (wydzielać):

sączyć płyn

absondern

sączyć płyn

ausscheiden

4. sączyć (filtrować):

sączyć roztwór

filtrieren

sączyć roztwór

filtern

II . sączyć <‑czy; прош. вр. sącz> [sontʃɨtɕ] ГЛ. возвр. гл.

sączyć (wypływać, przeciekać) (krew, woda)

sickern

I . toczyć <‑czy; прош. вр. tocz> [totʃɨtɕ] ГЛ. перех.

1. toczyć < св. po‑> (turlać):

toczyć beczkę

rollen

toczyć kulkę

rollen

toczyć kulkę

kullern

toczyć wzrokiem

den Blick umherschweifen lassen

2. toczyć (prowadzić):

toczyć rokowania

führen

toczyć wojnę

austragen

toczyć spór

einen Streit führen

toczyć bitwę

sich дат. einen Kampf liefern

3. toczyć (nadawać kształt):

toczyć śrubę

drehen

toczyć dzban, miskę

töpfern

toczyć drewno

drechseln

4. toczyć высок. (drążyć):

toczyć

zerfressen

5. toczyć высок. (ściągać):

toczyć wino

abziehen

rzeka toczy wody

der Fluss м. fließt

6. toczyć перенос. высок. (wyniszczać):

toczyć kogoś

an jdm zehren [o. nagen]

toczy go rak

der Krebs м. zehrt an ihm

II . toczyć <‑czy; прош. вр. tocz> [totʃɨtɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. toczyć < св. po‑>:

toczyć (turlać się) (beczka, koło)

rollen

toczyć (piłka)

kullern

toczyć (piłka)

rollen

fortuna kołem się toczy посл.

das Glücksrad ср. dreht sich посл.

2. toczyć < св. po‑>:

toczyć (płynąć) (krople, łzy)

hinunterrollen

toczyć (płynąć) (krople, łzy)

hinunterkullern

3. toczyć < св. po‑> высок.:

toczyć (dziać się) (sprawy, wypadki)

sich вин. abspielen

rzecz toczy się o kogoś/coś

es dreht sich um jdn/etw

rzecz toczy się o kogoś/coś

es ist die Rede ж. von jdm/etw

coś toczy się utartym [lub swoim starym] torem

etw geht seinen gewohnten Gang

coś toczy się utartym [lub swoim starym] torem

etw verläuft wie immer

coś toczy się nowym [lub innym] torem

etw nimmt einen neuen Verlauf

4. toczyć высок.:

toczyć (być prowadzonym) (dyskusja, rokowania)

geführt werden

5. toczyć разг. (iść ociężale):

toczyć

trotteln разг.

toczyć

latschen разг.

I . tuczyć <‑czy; прош. вр. tucz св. u‑> [tutʃɨtɕ] ГЛ. перех.

1. tuczyć zwierzęta:

tuczyć

mästen

pańskie oko konia tuczy посл.

wie die Pflege ж. , so die Erträge ж.

pańskie oko konia tuczy посл.

wer will, dass es ihm geling, seh’ selber zu seinem Ding посл.

2. tuczyć шутл. разг. ludzi:

tuczyć

mästen перенос. разг.

babcia zawsze tuczyła nas różnymi przysmakami

die Großmutter ж. mästete uns immer mit ihren Leckereien перенос. разг.

II . tuczyć <‑czy; прош. вр. tucz> [tutʃɨtɕ] ГЛ. неперех. только нсв.

tuczyć (pokarmy):

tuczyć

dick machen

słodycze tuczą

Süssigkeiten ж. мн. machen dick

Выражения:

kradzione nie tuczy посл.

Gestohlenes ср. macht nicht fett

III . tuczyć <‑czy; прош. вр. tucz> [tutʃɨtɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. tuczyć (zwierzęta):

tuczyć

gemästet werden

2. tuczyć шутл. разг. (człowiek):

tuczyć

in sich вин. hineinstopfen

tuczyła się słodyczami

sie stopfte Süssigkeiten in sich hinein